اگرچه 24 Horas TT Vila de Fronteira امروز یک طرح بینالمللی دارد، در فهرست عظیم ورودیها هنوز فضا برای سواران آماتور، یا اگر ترجیح میدهید، برای رانندگان جنتلمن وجود دارد. مردان و زنان با حرفه های مختلف که علاقه مشترک به اتومبیل دارند. این مقاله درباره داستان دو نفر از این آقایان راننده است. مانوئل تکسیرا و خورخه نونس.
اولین مورد، مانوئل تکسیرا، وکیل و تازه وارد به فعالیت های همه جانبه، در دشت سریع آلنتجو، درمان ایده آلی را برای کندی که گاهی اوقات در انجام حرفه اش با آن مواجه می شود، پیدا کرد. دومی، خورخه نونس، نامی آشنا برای کسانی است که علاقه خاصی به پورشه دارند. مالک Sportclasse - متخصص مستقل پورشه - و پسر آمریکو نونس، خورخه نونس، همچنین برای اولین بار تصمیم گرفت پورشه ها را با کنترل یک وسیله نقلیه سراسری مبادله کند.
مانوئل تکسیرا که در تیمها و ماشینهای مختلف ادغام شدهاند، در یک لندروور بولر از تیم مسابقهای سیلور فاکس، و خورخه نونس با یک نیسان ترانو II از RedeEnergia/SportClasse، تصور میکردند که با همان روحیه به این ماجراجویی میروند: حداکثر لذت. . آنها به عنوان اهداف ثانویه، رسیدن به پایان 24 ساعت مرز را ایده آل فرض کردند.
"هدف ما در Fronteira این است که اوقات خوبی داشته باشیم!"
در مورد مالک Sportclasse، "همه چیز به دنبال تمایل گروهی از دوستانی که می خواستند یک ماشین برای مسابقه در Fronteira کرایه کنند، اتفاق افتاد. ما در نهایت بیش از یک ماشین گرفتیم و تمام... اینجا هستیم.
در مورد اساسنامه تیم که به آن Rede Energia/SportClasse داده شد، خورخه نونس تجربیات متنوع عناصر را برجسته میکند: «بعضیها تجربه دارند... دیگران، مانند من، اصلاً تجربهای ندارند. من بیشتر به پورشه و آسفالت عادت دارم.
خورخه با مقایسه بین این دو روش، استدلال میکند که برخلاف رالیها و سرعت، «در اینجا، آنچه اهمیت دارد مقاومت است»، زیرا «بهویژه با عبور کالسکهها، کف دهانههای واقعی پیدا میکند. ما باید فرسودگی ماشین را مدیریت کنیم.»
در مورد هزینهها، خورخه نونس میگوید که «اصولاً، همه اینها با دقت زیادی تنظیم شده بود. ماشین تقریباً 20 سال از عمرش می گذرد اما برای اهداف ما کافی است.»
"بسیار سخت خواهد بود، اما همچنین بسیار جالب"
علاوه بر این، موضع مانوئل تکسیرا چندان متفاوت نیست. علیرغم اینکه با یک بولر پروتو رقابتی صف آرایی کرد، به همین راحتی با مسابقه روبرو شد. وقتی به من گفتند که قرار است در یک بولر مسابقه بدهم، پاسخ دادم که این ماشین برای من خیلی زیاد است اما تصمیم گرفتم قبول کنم.
او با وجود نداشتن تجربه موفق به چاپ ریتم های جالبی شد و فراتر از انتظارات تیم بود. تیم از من خواست که زمانهایی را در حدود 15 دقیقه در هر دور بزنم، بنابراین در حال حاضر فقط میتوانم راضی باشم. من فقط 13.03 متر انجام دادم، یعنی تقریباً دو دقیقه کمتر از چیزی که از من خواسته شد. من خیلی راضی هستم".
از رویا... تا واقعیت (سخت).
مطمئن هستم که بعد از جلسه تمرین آزاد که در روز جمعه برگزار شد، خود مسابقه هم برای مانوئل تکسیرا و هم برای خورخه نونس نامادری خواهد شد. با اولین حتی قادر به تکمیل شیفت رانندگی خود را. در دور دوم 24 ساعت مرزی، بولر ضربه ای به شاسی خورد که در نهایت بقیه مسابقه را رهن کرد.
در مورد خورخه نونس، او در نهایت شانس بهتری خواهد داشت، زیرا با گرفتن اولین شیفت رانندگی، او هنوز هم توانست تجربه رانندگی در یک محیط مسابقه را بچشد. درست پس از پایان شیفت خود در فرونتیرا، اظهار داشت: «از تفریح خسته شدم، علیرغم این واقعیت که بیشتر اوقات در ماشین می چرخیدیم. اما، برای کسانی که این آدرنالین را دوست دارند، واقعا عالی است!».
صرف نظر از نتیجه، هر دو قول دادند که سال آینده برگردند. ما هم همین کار را خواهیم کرد.
