شجاع، با استعداد و سریع. زنان در ورزش موتوری یک حریف دیگر هم دارند: علاوه بر رقبای پیست - در همه رانندگان - وقتی کلاه خود را بر زمین می گذارند و جنسیت خود را آشکار می کنند، باید با تعصب مبارزه کنند.
بیشتر از پیستها، در زنان، نبرد واقعی برای حرفهای در موتورسواری تلاش برای یافتن حامیان مالی و حمایت است. آسان نیست، اما نمونه هایی برای غلبه بر آن وجود دارد. حقیقت این است که زنان در طول زمان با پیروزیها، بازیهای خوب و استعدادهای فراوان خود را ثابت کردهاند.
ما برخی از بزرگترین اعجوبههای زن در ورزش موتوری را در متنوعترین رشتهها به یاد داریم: سرعت، استقامت و خارج از جاده.
ماریا ترزا د فیلیپیس
او اولین زن در فرمول 1 بود، در پنج مسابقه جایزه بزرگ شرکت کرد و در مسابقات سرعت ایتالیا در بالاترین سطح پیروز شد. ماریا ترزا د فیلیپیس در ۲۲ سالگی پس از اینکه دو برادرش به او گفتند که رانندگی سریع بلد نیست شروع به دویدن کرد. چقدر اشتباه کردند…
للا لومباردی
تا به امروز، تنها زنی بود که در فرمول 1 گلزنی کرد. راننده ایتالیایی در 12 مسابقه جایزه بزرگ در مسابقه برتر موتوراسپرت بین سال های 1974 و 76 شرکت کرد و بعداً در پیست دیتونا نیز در نسکار شرکت کرد.
میشل موتون
در نهایت بهترین خلبان تاریخ. او در چهار رالی پیروز شد و در سال 1982 به سختی قهرمان رالی جهان نشد - او به آقایی به نام والتر روهرل شکست خورد.
در این بین، Pikes Peak International Hill Climb برنده مسابقه شد و یک رکورد مطلق را از آن خود کرد. سر استرلینگ ماس بدون توجه به جنسیت او را به عنوان "یکی از بهترین ها" رتبه بندی می کند.
جوتا کلاینشمیت
در سال 2001 سخت ترین مسابقه جهان را برد: رالی داکار. اگرچه او سریع ترین ماشین را نداشت، اما کلاینشمیت موفق شد کل زمین را پشت سر بگذارد و در مسابقه پیروز شود.
مشترک شدن در خبرنامه ما
راننده آلمانی پیروزی خود را به قابلیت اطمینان میتسوبیشی پاجرو، ناوبری بدون خطا و این واقعیت که او در رانندگی زیاده روی نکرده است نسبت داد. یک پیروزی تاریخی
سابین اشمیتز
این یکی از شناخته شده ترین خلبانان امروزی است. "ملکه نوربرگ رینگ" یک خلبان، یک ستاره تلویزیونی و دارای استعداد غیرعادی است. ببینید چگونه اشمیتز در مدت زمان کوتاهی این همه راننده را دو برابر می کند. شایان ذکر است که او پیش از این دو بار در مسابقات 24 ساعته نوربرگ رینگ پیروز شده است!
مریم ویلوتا
ماریا دی ویلوتا، صاحب یک استعداد طبیعی، در سال 2013 (در سن 33 سالگی) به دلیل جراحات وارده در تصادفی که باعث نابینایی یک چشم و چندین جراحت در صورتش شد، درگذشت.
ویلوتا قبل از امضای قرارداد به عنوان راننده آزمایشی برای ماروسیا، در مسابقات قهرمانی فرمول 3 اسپانیا و 24 ساعت دیتونا شرکت کرد. اولین آزمایش او در فرمول 1 برای تیم رنو بود و سرعت او همه و همه چیز از جمله اریک بولیه، مدیر تیم فرانسوی را تحت تاثیر قرار داد.
دانیکا پاتریک
شاید رقابتی ترین زن در موتوراسپرت امروزی. پاتریک اولین زنی بود که در مسابقه IndyCar (ایندی ژاپن 300 در سال 2008) برنده شد و پنج ثانیه از راننده مقام دوم هلیو کاسترونوز عقب تر بود. در برنامه درسی طولانی خود، او چندین قطب و سکو را در IndyCar و NASCAR جمع آوری می کند.
سوزی ولف
از سال 2012 او یک راننده آزمایشی برای ویلیامز بود، اما در نوامبر 2015 سوزی ولف رقابت را ترک کرد.
شغلی را پشت سر گذاشت که او بارها در مقابل افرادی مانند لوئیس همیلتون، رالف شوماخر، دیوید کولتارد یا میکا هاکینن ایستاده است. همه چیز گفته شده است، اینطور نیست؟
کارمن جردن
کارمن جوردا که زمانی یکی از سریعترین (و امیدوارکنندهترین) رانندگان بود، در سال 2016 از ورزش موتوری بازنشسته شد (در سال 2019 او هنوز برای سری W، یک رده منحصراً زن، واجد شرایط بود).
پس از چندین تجربه در سری GP3، LMP2 و Indy Lights، جوردا به عنوان راننده آزمایشی لوتوس در سال 2015 و بعداً در رنو در سال 2016 معرفی شد.
در دسامبر 2017، او نامزد کمیسیون زنان در ورزش موتوری FIA شد و تلاش کرد تا زنان بیشتری را وارد ورزش موتوری کند.
سنبل الیزابت
آیا آخرین ها همیشه اولین هستند؟ ما نمی توانستیم الیزابت جاسینتو خود را فراموش کنیم. جدای از میهن پرستی، الیزابت جاسینتو می دانست که چگونه خود را به عنوان یکی از بهترین رانندگان آفرود امروزی در صحنه جهانی تحمیل کند. او کار خود را روی دو چرخ شروع کرد و امروز به کامیونها - تمام جزئیات حرفهاش - اختصاص دارد.
او در سال 2019 به مهم ترین پیروزی دوران حرفه ای خود و شاید آرزوی ترین پیروزی دست یافت: پیروزی تاریخی در کامیون های مسابقه آفریقایی اکو.