علم موشک واقعی به سبک پترولهد.
به دلایل واضح (عدم وجود اکسیژن)، یک موتور احتراق داخلی هرگز به فضا برده نشده است... Roush Fenway Racing، تیمی که در NASCAR مسابقه می دهد، در حال توسعه یک موتور احتراقی است که ماموریت های فضایی را با یک هدف ادغام می کند: تامین نیروی الکتریکی برای سیستم پیشران فضاپیما.
این پروژه بخشی از برنامه IVF - یکپارچه مایعات خودرو - اتحاد پرتاب United است، شرکتی که خدمات حمل و نقل محموله به فضا را ارائه می دهد. هدف این برنامه ساده کردن پیشرانه وسایل نقلیه فضایی پس از خروج از جو زمین و محدود کردن آن به دو سوخت: اکسیژن و هیدروژن است. مشکل بزرگ این است که سیستم های پیشران فعلی انرژی الکتریکی زیادی مصرف می کنند. اینجاست که موتور احتراق داخلی آشنا قدیمی ما وارد می شود.
شرکت Roush Fenway Racing برای تامین نیروی الکتریکی سیستم راهحلی ساده و خلاقانه پیدا کرد: از یک موتور شش سیلندر خطی کوچک استفاده میکند که قادر به تامین گرما و برق است. این موتور 600 سی سی و 26 اسب بخار که با مواد با کیفیت ساخته شده است، از منبع اکسیژن تحت فشار تغذیه می کند که به آن اجازه می دهد در فضا کار کند.
در پیدایش خود، این یک موتور احتراق داخلی است مانند بسیاری از موتورهای دیگر - میلههای اتصال، شمعها و سایر اجزا از یک پیک آپ میآیند - اما برای کارکرد طولانی مدت در حداکثر سرعت 8000 دور در دقیقه ساخته شده است. Roush Fenway Racing در ابتدا با موتورهای وانکل اتمسفری (در تئوری ساده تر) آزمایش کرد، با این حال، بلوک شش خط مستقیم از نظر وزن، عملکرد، استحکام عملیاتی، ارتعاشات کم و روانکاری بهترین سازش شد.
موتور احتراقی علاوه بر سبکتر بودن از باتریها، سلولهای خورشیدی و مخازن ذخیرهسازی سیال، عمر طولانیتری دارد و سوختگیری سریعتری دارد. در حال حاضر، به نظر می رسد این پروژه به خوبی در حال انجام است - ما فقط می توانیم منتظر بمانیم تا بفهمیم اولین حمله این موتور احتراق کوچک به فضا چه زمانی خواهد بود.
