متولد 23 اکتبر 1966 در بولونیا، ایتالیا. الکس زناردی او از دوران کودکی زندگی پر از تراژدی و همچنین غلبه بر مشکلات داشت. در سن 13 سالگی که هنوز کودک بود، خواهرش را دید که یک شناگر خوش آتیه بود که در یک تصادف دلخراش رانندگی جان خود را از دست داد. طبیعتاً والدینش همیشه سعی می کردند او را مشغول نگه دارند و به لطف دوستی که در آن زمان در حال ساخت کارتن بود، الکس علاقه ای به ماشین ها کشف کرد که هرگز آن را رها نکرد.
با انگیزه این اشتیاق، در سال 1979 با استفاده از سطل زباله و قطعات کار پدرش که یک لوله کش بود، کارت کارت خود را ساخت. اشتیاق به اتومبیل بیشتر شد و سال بعد او شروع به رقابت در مسابقات محلی کرد. در سال 1982، او اولین بازی خود را در مسابقات قهرمانی 100 سانتی متر مکعب کارت ایتالیا انجام داد و مقام سوم را به خود اختصاص داد. یک حرفه امیدوارکننده راه اندازی شد.
قهرمان در کارت
زاناردی در سال های بعد در مسابقات مختلف ملی و بین المللی شرکت کرد تا اینکه سرانجام در سن 19 سالگی برای اولین بار عنوان ارزنده ایتالیا را به دست آورد و سال بعد نیز این شاهکار را تکرار کرد. در سالهای 1985 و 1988 جایزه بزرگ هنگ کنگ را به دست آورد و همچنین در سال 1987 قهرمان کارتینگ اروپا شد. برنده شدن در هر مسابقه، شاهکاری که تا به امروز شکست ناپذیر باقی مانده است.زناردی در فینال مسابقات قهرمانی اروپا 100 سانتی متر مکعب در سال 1987 خود را درگیر فصل دیگری از دوران حرفه ای خود دید. در دور سوم آخرین مسابقه که در گوتنبرگ برگزار شد، الکس زاناردی و همچنین ماسیمیلیانو اورسینی ایتالیایی بر این پیروزی اعتراض کردند. اورسینی در اقدامی ناامیدانه سعی کرد به هر قیمتی از زاناردی سبقت بگیرد و در نهایت با او برخورد کرد. زاناردی سعی کرد کارت را دوباره راه اندازی کند تا مسابقه را تمام کند و این زمانی بود که پدر اورسینی وارد پیست شد و شروع به حمله به زاناردی کرد. اخلاق داستان؟ هیچکدام مسابقه را تمام نکردند و این عنوان به یکی... میشائیل شوماخر واگذار شد.
در سال 1988، الکس زمانی که به فرمول 3 ایتالیا نقل مکان کرد، شروع به متمایز شدن کرد، و در سال 1990 عنوان رده را به چالش کشید. سال بعد، او با یک تیم تازه کار به فرمول 3000 نقل مکان کرد. عملکرد او غافلگیر کننده بود، برنده شدن در سه مسابقه (یکی از آنها اولین مسابقه او بود) و کسب مقام دوم در پایان فصل.
اولین بازی فرمول 1
در سال 1991، زاناردی در سه مسابقه فرمول 1 با اردن شرکت کرد، اما سال بعد مجبور شد فقط به جایگزینی کریستین فیتی پالدی با میناردی بسنده کند. در سال 1993، پس از آزمایش با بنتون، او در نهایت با لوتوس قرارداد امضا کرد و نقش مهمی در راه اندازی سیستم تعلیق فعال این خودرو داشت. اما بدشانسی برگشت تا در خانهاش را بزند: زناردی در یک تصادف چند استخوان پای چپش شکست و در همان فصل در تصادف دیگری که منجر به ضربهی سر شد، «فقط» شد. بدین ترتیب قهرمانی زودتر برای الکس به پایان رسید.
این تصادف باعث شد زاناردی شروع فصل 1994 را از دست بدهد و تنها به GP اسپانیا بازگردد تا جای مصدوم را بگیرد. پدرو لمی ، راننده ای که سال گذشته توانست جایگاه خود را در فرمول 1 به دست آورد.در آن زمان بود که با نقاط ضعف خودروی لوتوس مواجه شد. الکس زاناردی در مسابقات جهانی فرمول 1 نتوانست امتیازی کسب کند و در نهایت از جایگاه خود در این رده باز ماند.
به سمت ایالات متحده آمریکا
بعدها، پس از چند آزمایش در ایالات متحده، این ایتالیایی در تیم آمریکایی Chip Ganassi Racing، در رده Champ Car، که در آن زمان به عنوان CART شناخته می شد، جایگاهی را به دست آورد. زناردی به سرعت به یکی از محبوب ترین سوارکاران کلاس خود تبدیل شد. او در سال تازه کاری خود سه برد و پنج پوزیشن قطبی به دست آورد ، به پایان رساندن مسابقات قهرمانی در مقام سوم و کسب جایزه تازه کار سال. اما این موفقیت بزرگ در دو سال بعد و با کسب عناوین 1997 و 1998 به دست آمد.موفقیت در ایالات متحده باعث شد که ایتالیایی با پذیرش پیشنهاد ویلیامز برای یک قرارداد سه ساله، به فرمول 1 بازگردد. علیرغم انتظارات زیاد، نتایج آنطور که انتظار میرفت نبود و در نهایت زاناردی را از فرمول 1 دور کرد.
در سال 2001 او با استخدام مهندس سابق تیم چیپ گاناسی، بریتانیایی مو نان، به CART بازگشت.
تراژدی و… اراده
در طی یک مسابقه داغ در پیست یورو اسپیدوی لاوسیتز در کلتویتس آلمان، الکس زاناردی که مسابقه را از انتهای توری شروع کرده بود، توانست در چند دور به پایان مسابقه پیش بیفتد و به پایان رسید. از دست دادن کنترل شبکه ماشین، عبور از مسیر. اگرچه راننده پاتریک کارپنتیر موفق شد از تصادف جلوگیری کند، راننده پشت سر، الکس تاگلیانی، کانادایی، نتوانست طفره برود و در نهایت با ماشین زاناردی، پشت چرخ جلو تصادف کرد.
جلوی ماشین ناپدید شد. ایتالیایی دید که پاهایش قطع شده است s و بسیار نزدیک به مرگ بود که در تصادف 3/4 خون از دست داده بود. به لطف کمک های فوری تیم پزشکی، او توانست زنده بماند.
روند توانبخشی سخت بود، اما قدرت اراده باورنکردنی او باعث شد که بر همه موانع غلبه کند و بلافاصله با پاهای مصنوعی خود شروع کرد. زاناردی که از محدودیتهای پروتزهای موجود در آن زمان ناراضی بود، تصمیم گرفت پروتزهای خود را طراحی و بسازد - او میخواست به خلبانی بازگردد.
بازگشت… و با پیروزی
در سال 2002، از او دعوت شد تا پرچم شطرنجی را در مسابقه ای در تورنتو به اهتزاز درآورد و سال بعد، 2003، با تحسین دنیای موتوراسپرت. پشت فرمان ماشین CART برگشت اقتباس شده برای این مناسبت، در همان مکان حادثه تلخ، برای تکمیل 13 دور باقی مانده به پایان مسابقه. علاوه بر این، زاناردی روزهای خوبی را پشت سر گذاشت که اگر برای مسابقه آخر هفته واجد شرایط می شد، در جایگاه پنجم قرار می گرفت - چشمگیر. بدین ترتیب سخت ترین مرحله به پایان رسید.
در سال 2004، الکس زاناردی به رانندگی تمام وقت در مسابقات قهرمانی تورینگ ETCC بازگشت که بعداً به WTCC تبدیل شد. بی ام و، تیمی که از او استقبال کرد، یک ماشین را با نیازهای او تطبیق داد و این ایتالیایی عملکردی عالی به دست آورد، حتی طعم پیروزی را دوباره تجربه کرد، که باعث شد سال بعد "جایزه ورزش جهانی Laureus برای بازگشت سال" به او اهدا شود.
زاناردی در نوامبر 2006 برای یک مسابقه آزمایشی به فرمول 1 بازگشت، اما با وجود اینکه می دانست به سختی با یک تیم قرارداد می بندد، مهمترین چیز برای او این بود که دوباره فرصت رانندگی را به دست آورد.
قهرمان المپیک
در پایان سال 2009، این ایتالیایی برای همیشه از موتورسواری بازنشسته شد و شروع به وقف کامل به دوچرخه سواری پاراالمپیک کرد، ورزشی که از سال 2007 شروع کرده بود. در سال تازه کاری خود و تنها با چهار هفته تمرین، موفق شد به آن دست یابد. مقام چهارم در ماراتن نیویورک. بلافاصله، هدف ادغام بازی های پارالمپیک 2012 در تیم ایتالیا بود. زناردی نه تنها توانست به المپیک راه پیدا کند، بلکه مدال طلای دسته H4 را نیز به دست آورد.
در سال 2014 نیز در مسابقات قهرمانی جهان آهنین شرکت کرد و در مقام 272 قرار گرفت. در حال حاضر، زاناردی با شرکت در آخرین ماراتن برلین، سپتامبر گذشته (NDR: در سال 2015، در زمان انتشار مقاله) به شرکت در چندین مسابقه بین المللی ادامه می دهد.
الکس زاناردی، مردی که در مصاحبه ای اعتراف کرد که ترجیح می دهد بمیرد تا پاهایش را از دست بدهد، اعتراف می کند که تنها پس از تصادف بود که متوجه شد اشتباه کرده است. امروز او مردی شاد و نمونه ای الهام بخش از انعطاف پذیری و اراده است. قهرمانی در موتورسواری، دوچرخه سواری و زندگی. تبریک الکس!
