پس بیایید به دهه های 60 و 70 قرن گذشته بازگردیم، زمانی که عرضه خودروهای آلمانی در سطح برندهای عمومی هنوز نشان دهنده رکود پس از جنگ بود. ماشینها حالت ذهنی آلمانیها را منعکس میکردند: همه آنها کسلکننده و جدی بودند.
اگر وسیله حمل و نقل خوبی بودند؟ بدون شک. راحت و قابل اعتماد؟ هم. اما بیشتر از این نبود. جایگزین این تصویر دلخراش هزینه هایی داشت. یا ماشینهای انگلیسی غیرقابل اعتماد را انتخاب میکردند یا ماشینهای اسپورت ایتالیایی «کمابتر» اما ریز.
پس از آن بود که BMW - مخفف Bayerische Motoren Werke یا به زبان پرتغالی Fábrica de Motores Bávara - پس از شروع به ساخت موتور، بعداً موتورسیکلت و همچنین اتومبیل، تصمیم گرفت با قاطعیت بیشتری وارد بازار خودرو شود. در یک زمان خوب، او انجام داد.
و این کار را با مدل 1500 انجام داد، که تمام آن چیزی بود که دیگر سالنهای معاصر در آن بخش، نه بیشتر، نداشتند: قابل اعتماد، نسبتاً سریع، و نسبتاً جادار. 1500 میتوانست پنج بزرگسال را با کمی راحتی حمل کند و بر اساس این مدل بود که مدلهای 1600، 1602 و کل خانواده ti، tii و توربو 2002 متولد شدند. و این دومی، توربو 2002 است که دلیل این سفر به گذشته است.
2002 توربو، یک «آفرینش مزخرف»
به طور خلاصه: بی ام و توربو 2002 یک «آفرینش مزخرف» بود، تمرینی واقعی در جنون.
بر اساس BMW 1602 و با استفاده از بلوک tii 2002، توربو 2002 تمام قراردادهای تعیین شده را نقض کرد. وزن کمتر از 900 کیلوگرم برای 170 اسب بخار در 5800 دور در دقیقه - این در دهه 70 است!
نیرویی که «به آرامی» توسط یک موتور چهار سیلندر، تنها 2000 سانتی متر مکعب، توسط یک توربو KKK در 0.55 بار بدون سوپاپ تخلیه و تزریق مکانیکی Kugelfischer تامین می شد. همانطور که برزیلی ها می گویند: وای!
این در واقع یکی از اولین مدل هایی بود که سوپرشارژ را وارد تولید سری کرد. . تا آن زمان، هیچ ماشینی توربو نصب نکرده بود.
به یاد دارم که سوپرشارژ کردن فناوریای بود که از زمان پیدایش آن به هوانوردی اختصاص داشت، بنابراین حتی به نظر میرسد که BMW - با در نظر گرفتن منشأ هوانوردی آن - پیشگام در کاربرد این فناوری در صنعت خودروسازی بود.
همه این هجوم های تکنولوژیکی در نتیجه اعدادی بود که حتی امروز باعث شرمساری بسیاری از بازیکنان ورزشی می شود: شتاب 0 تا 100 کیلومتر در ساعت در 6.9 ثانیه و حداکثر سرعت 220 کیلومتر در ساعت "لمس" انجام می شود.
از آنجایی که این مواد برای بالا بردن سطح آدرنالین کافی نبودند، تمام این نیرو از طریق اکسل عقب، از طریق لاستیکهای آنقدر کوچک «تخلیه» شد که میتوانستند با اندازههای یک کالسکه: 185/70 R13 رقابت کنند.
اما «دیوانگی» به همین جا ختم نشد – در واقع، تازه شروع شده است. توربوهای هندسی متغیر، موتورهای ارائه دهنده قدرت مطیع و دریچه گازهای با سیم را فراموش کنید.
توربو 2002 ماشینی خشن با دو چهره بود: رام به عنوان مربی مهدکودک تا دور 3800 دور در دقیقه و از آن به بعد، وحشی و خشن مانند یک مادرشوهر بداخلاق. و چه مادرشوهری! این رفتار دوقطبی به دلیل وجود یک توربو «قدیمی»، یعنی با تاخیر توربوی زیاد بود. در حالی که توربو شروع به کار نکرد، همه چیز خوب بود، اما از آن به بعد… منحرف شد. جشنواره قدرت و لاستیک سوخته آغاز می شود.
ورزش از طریق هر منافذ
اما فکر نکنید که توربو 2002 فقط یک موتور قدرتمند در بدنه کوچک BMW بود. توربو 2002 طراحی مدرن خودروهای اسپرت آن زمان بود.
کل خودرو حالت اسپورتی داشت: ترمزهای بزرگتر، قوس چرخهای پهنتر و قفل دیفرانسیل عقب بخشی از بستهای بود که شامل فرمان و صندلیهای اسپرت، گیج توربو، اسپویلرهای جلو و عقب مشخص و در نهایت نوارهای آبی و قرمز در امتداد خودرو بود.
بله، درست خواندید: نوارهای آبی و قرمز. آیا رنگ های چیزی را به خاطر نمی آورید؟ دقیقاً رنگ های BMW M! سپس رنگ هایی که خط اسپورت BMW را همراهی می کردند تا به امروز عرضه شدند.
توربو «وارونه»
اما آخرین لمس جنون، که وضعیت مستانه دولت باواریا را در زمانی که تولید BMW توربو 2002 را تایید کرد، تایید می کند. روی اسپویلر جلو به صورت وارونه مانند ... روی آمبولانس نوشته شده است "2002 turbo".
در آن زمان گفته می شد که رانندگان دیگر باید توربو 2002 را از سایر مدل های موجود تشخیص دهند و اجازه دهند از آن عبور کنند. بله درست است، به بیراهه رفتن! تفاوت عملکرد توربو 2002 با سایر خودروها به حدی بود که آنها را به معنای واقعی کلمه به داخل خندق انداخت.
به هر حال، رانندگی با BMW Turbo 2002 بر اساس این فلسفه بود: ماشین های دیگر را به داخل گودال پرتاب کنید و انگشتان خود را روی هم بزنید تا با کشیدن به آنجا نرسید. ماشینی برای آقایان با ریش پرپشت و موهای سینه…
سلطنت کوتاه
علیرغم تمام ویژگی ها و «نقص»، سلطنت BMW 2002 Turbo کوتاه مدت بود. بحران نفتی 1973 تمام آرزوهای تجاری این مدل را باطل کرد و یک سال پس از فروش توربو "مصرف کننده اجباری بنزین" 2002، دیگر تولید نشد، سال سرنوشت ساز 1975 بود.
اما نشان باقی ماند. نام تجاری مدلی که در استفاده از توربوشارژر پیشگام بود و بذرهای بخش "M" آینده را کاشت.
کسانی هستند که به BMW M1 1978 لقب "اولین M" را می دهند، اما برای من شکی نیست که یکی از والدین قانونی M Motorsport، BMW 2002 Turbo (1973) است - که همراه با 3.0 CSL (1971) ) شروع را به BMW Motorsport داد.
اما این 3.0 CSL بود که مهندسان این برند در نهایت به آن اولویت دادند و به مشخصات رقابتی خودروهای تور آن زمان نسبت به سری 02 که اولین آمادگی ها برای رقابت با آن آغاز شد (در سال 1961 راه اندازی شد) نزدیک تر شد. میراث این مدل ها در نمادین ترین مدل های BMW زنده است: M1، M3 و M5.
با بازگشت به زمان حال، شکی نیست که ما باید برای توربوی بدخلق 2002 قدیمی تشکر کنیم. زنده باد بخش M! باشد که بخش اسپورت BMW در آینده نیز مدلهای خیرهکنندهای را به ما ارائه دهد. کمی خواسته نیست...