فقط یک لیتر ظرفیت، سه سیلندر در خط، چهار سوپاپ در هر سیلندر و توربو. توصیفی که امروزه برای بسیاری از خودروها قابل استفاده است، اما در گذشته به دلیل کمیاب بودن راه حل، معنای بسیار خاص و هیجان انگیزتری داشت و حتی بیشتر برای خودروهای اسپرت کوچکی مانند Daihatsu Charade GTti.
در سالی که منتشر شد، 1987، هیچ چیز کاملاً شبیه آن وجود نداشت. بسیار خوب، بدون شک خودروهای اسپورت کوچکی وجود داشتند، اما از نظر مکانیکی آنها با این سطح از پیچیدگی فاصله داشتند، به جز شاید یک ژاپنی دیگر، سوزوکی سویفت GTI.
اما با سه سیلندر، توربو، اینترکولر، میل بادامک دوگانه و چهار سوپاپ در هر سیلندر، Charade GTti را در دنیای خاص خود قرار دادند.
مدل کوچک 1.0 سه سیلندر - با کد CB70 یا CB80 بسته به جایی که به فروش می رسید - قدرت 101 اسب بخار در 6500 دور در دقیقه و 130 نیوتن متر در 3500 دور در دقیقه داشت، اما دارای ریه بود و به اندازه کافی بزرگ بود تا به دور 7500 (!) برسد. گزارش های آن زمان با هزار فعلی که به طور کلی حدود 5000-5500 دور در دقیقه هستند مقایسه کنید…
اعداد و ارقام بدون شک متوسط هستند، اما در سال 1987 این موتور قدرتمندترین موتور 1000 سانتی متر مکعبی در بازار بود و طبق گزارش ها، اولین موتور تولیدی بود که از سد 100 اسب بخار در لیتر عبور کرد.
101 اسب بخار بسیار سالم
اگرچه قدرت 101 اسب بخار چندان زیاد به نظر نمی رسد، اما باید به خاطر داشت که خودروهای کوچکی مانند Charade در آن زمان وزن سبکی داشتند و می توانستند عملکردهای بلوک خود را لکه دار کنند که اعداد معمولی گاهی اوقات اجازه نمی داد حدس بزنیم.
با وزنی در حدود 850 کیلوگرم و گیربکس پنج سرعته دستی که برای اعداد موتور و نه برای مصرف مقیاس بندی شده است، عملکرد بسیار قابل احترامی را در سطح و حتی بهتر از سایر رقبا ارائه کردند - حتی توربوهای دیگر مانند اولین فیات اونو توربو به عنوان مثال - همانطور که توسط 8.2s نشان داده شده است برای رسیدن به 100 کیلومتر در ساعت و حداکثر سرعت 185 کیلومتر در ساعت.
همانند موتورهای توربوی کوچک امروزی، خطی در پاسخ و ظاهراً بدون تاخیر توربو، Charade GTti نیز ویژگی های مشابهی داشت - توربو فقط 0.75 بار فشار داشت. و علیرغم تمرکز روی عملکرد و وجود کاربراتور، مصرف را می توان حتی در حد متوسط 7.0 لیتر در 100 کیلومتر در نظر گرفت.
ساخته شده برای رانندگی
خوشبختانه عملکرد با یک شاسی عالی همراه بود. طبق آزمایشهای انجام شده در آن زمان، با وجود ارجاعاتی مانند برتری پژو 205 GTI در بخش دینامیک، Charade GTti فاصله چندانی با آن نداشت.
پیچیدگی مکانیک به موازات سیستم تعلیق بود، مستقل در دو محور، همیشه با طراحی مک فرسون، دارای میله های تثبیت کننده بود، که می توانست حداکثر را از لاستیک های باریک 175/60 HR14 استخراج کند، که ترمزهای دیسکی را در هر دو پنهان می کرد. جلو و عقب - با وجود همه چیز، ترمز معروف نبود، اما معروف هم نبود…
در غیر این صورت Daihatsu Charade GTti شاسی بلند ژاپنی آن زمان بود. با خطوط گرد و کارآمد از نظر آیرودینامیکی، دارای پنجرههای بزرگ (دید عالی)، فضای کافی برای چهار نفر بود و فضای داخلی آن چیزی بود که از یک خودروی ژاپنی قوی انتظار میرفت.
GTti به لطف رینگهای طراحی اسپورت، اسپویلرهای جلو و عقب، اگزوز دوبل و آخرین اما مهمتر از آن، نوار کناری روی در با شرح زرادخانه روی هواپیما، از بقیه شاراد متمایز بود: دو بادامک 12 سوپاپ توربو - قادر به ایجاد وحشت در چشمان هر کسی که آن را می خواند...
Daihatsu Charade GTti در سطوح مختلف، حتی در رقابت، به یک موفقیت تبدیل خواهد شد. با توجه به موتور توربو خود، با ماشینهای بسیار قویتری مداخله کرد، حتی در رالی سافاری 1993 به نتایج قابلتوجهی دست یافت و در مجموع به مکانهای 5، 6 و 7 رسید - چشمگیر... درست جلوتر از آن، مجموعهای از Toyota Celica Turbo 4WD قرار داشت. .
کنجکاو است که در سال 1987 کهن الگوی ماشین جمع و جور فعلی را پیدا کنیم، به ویژه با توجه به انتخاب برای حرکت آن. امروزه، ماشینهای کوچک حساس به عملکرد مجهز به سه سیلندرهای کوچک سوپرشارژر بسیار رایجتر هستند - از زمان تولید اخیر فولکسواگن! GTI، به رنو توینگو GT... و چرا فورد فیستا 1.0 اکوبوست؟
تنها چیزی که از دست می رود، هاردکورتر و اعتیادآورتر GTti است…
درباره "این یکی را به خاطر دارید؟" . این بخشی از Razão Automóvel است که به مدلها و نسخههایی اختصاص داده شده است که به نوعی خودنمایی میکنند. ما دوست داریم ماشین هایی را به یاد بیاوریم که زمانی ما را به رویا می انداختند. در این سفر در زمان در اینجا در Razão Automóvel به ما بپیوندید.