نیسان در حال توسعه اولین خودروی جهان است که از سلول های سوختی اکسید جامد نیرو می گیرد.
در آینده خودروها از چه فناوری پیشرانه ای استفاده خواهند کرد؟ این یکی از (بسیار!) سوالات بی پاسخی است که صنعت خودرو با آن دست و پنجه نرم کرده است. با علم به اینکه روزگار موتورهای احتراق داخلی به پایان رسیده است، برندها صدها میلیون یورو در توسعه راه حل های جایگزین سرمایه گذاری کرده اند، از خودروهای 100 درصد برقی با باتری گرفته تا سایرین، همچنین 100 درصد برقی، اما پیل سوختی هیدروژنی. با این حال، این دو راه حل از برخی مشکلات رنج می برند.
در مورد خودروهای برقی، این خود مختاری باتری ها و زمان های شارژ است که اجرای این راه حل را در مقیاس بزرگ دشوار کرده است. در مورد خودروهای سلول سوختی هیدروژنی (مانند تویوتا میرای) مشکل مربوط به موارد زیر است: 1) استفاده اجباری از مخازن فشار بالا به دلیل فرار هیدروژن. 2) مستلزم توسعه یک شبکه توزیع از ابتدا و. 3) هزینه پردازش هیدروژن.
پس راه حل نیسان چیست؟
محلول نیسان سلول سوختی اکسید جامد (SOFC) نامیده می شود و از اتانول زیستی به عنوان سوخت استفاده می کند. مزیت - فایده - سود - منفعت؟ برخلاف هیدروژن، این سوخت نیازی به مخازن فشار قوی یا ایستگاه های سوخت ویژه ندارد. SOFC (Solide Oxyde Fuel-Cell) یک پیل سوختی است که از واکنش چندین سوخت از جمله اتانول و گاز طبیعی با اکسیژن موجود در هوا برای تولید برق با راندمان بالا استفاده می کند.چگونه کار می کند؟
پیل سوختی e-Bio از طریق SOFC (ژنراتور الکتریکی) با استفاده از اتانول زیستی ذخیره شده در خودرو، الکتریسیته تولید می کند و از هیدروژن استخراج شده از سوخت از طریق یک اصلاح کننده و اکسیژن اتمسفر استفاده می کند و واکنش الکتروشیمیایی بعدی باعث تولید برق برای تامین انرژی خودرو می شود. برخلاف سیستمهای معمولی، پیل سوختی e-Bio دارای SOFC (سلید اکسید جامد سوختی) به عنوان منبع انرژی است، بنابراین بازده انرژی بیشتری را ممکن میسازد که به خودرو امکان میدهد تا استقلالی مشابه خودروهای بنزینی (بیش از ۶۰۰ کیلومتر) داشته باشد.
علاوه بر این، ویژگیهای رانندگی الکتریکی مشخص شده توسط خودرو با سلول سوختی e-Bio - از جمله رانندگی بیصدا، استارت خطی و شتاب سریع - به کاربران اجازه میدهد از راحتی یک وسیله نقلیه 100% الکتریکی (VE) لذت ببرند.
و بیو اتانول، از کجا می آید؟
سوختهای بیو اتانول، از جمله آنهایی که از نیشکر و ذرت تولید میشوند، در مقادیر زیادی در کشورهای آسیایی و آمریکای شمالی و جنوبی در دسترس هستند. در تولید انرژی منطقه ای، با پشتیبانی زیرساخت های موجود. با سیستم اتانول زیستی، انتشار CO2 خنثی می شود زیرا سیستم رشد نیشکر، که با آن سوخت زیستی تولید می شود، اجازه می دهد تا یک "چرخه خنثی کربن" به دست آید، بدون افزایش در CO2 عملا.و هزینه، بالا خواهد بود؟
خوشبختانه خیر. هزینه های استفاده از این نوع خودرو مشابه خودروهای برقی فعلی خواهد بود. با کاهش زمان سوختگیری و پتانسیل زیاد برای تولید برق، این فناوری برای کاربرانی که به استقلال و انرژی بالا نیاز دارند، ایدهآل خواهد بود، بنابراین میتواند از انواع مختلف خدمات مانند توزیع در مقیاس بزرگ پشتیبانی کند.
این زیبایی نوآوری در «حالت خالص» است. هنگامی که نیمی از جهان فکر می کردند که صنعت مسیر خاصی را دنبال می کند و هیدروژن را به عنوان سوخت آینده اعلام می کند، فناوری جدیدی ظهور کرد که می تواند همه چیز را زیر سوال ببرد. زمان های خارق العاده ای در پیش است.