این هفته با پایان تولید لامبورگینی گالاردو مشخص شده است: آخرین ابرخودروی ایتالیایی با گیربکس دستی. ارزش یادآوری را دارد.
فکر می کنم نوستالژیک هستم. من اینطور فکر نمی کنم، من واقعا مطمئن هستم. نمیدانم این یک عیب است یا یک فضیلت – شما هیچکدام را نمیدانید… – اما وقتی صحبت از اتومبیل به میان میآید، این احساس حتی شدیدتر است.وقتی پشت فرمان ماشینی از زمان دیگری می نشینم خوشحال می شوم. درایت مکانیکی، بخارات بنزین و سرسختی معمولی کسانی که به راحتی در دوران مدرن «بار» نمیکنند، مرا مجذوب خود میکند. تجربه رانندگی شدیدتر است. درباره اون هیچ شکی نیست.
به دلیل این احیاگری ها و دیگر احیاها است که ارزش تماشای آزمایش این لامبورگینی گالاردو بسیار خاص را دارد: نهایت سوپراسپرت دستی ایتالیایی. اگر از برادر "اتوماتیک" خود کندتر است؟ البته که بله. اما آیا یک هزارم ثانیه ارزش رمانتیسم این احساس را دارد که ما کسانی هستیم که کنترل کامل وقایع را در دست داریم؟ شاید نه.
با پایان یافتن لامبورگینی گالاردو، پایان یک دوره را نیز رقم می زند. یکی جایی بود که مرد دستور داد و چرخ دنده های جعبه را بین انگشتان و کف دستش حس کرد.