اگر تا به حال نام ATS (Automobili Turismo e Sport) را نشنیده اید، نگران نباشید، برعکس این امر نادر است.
این داستان قبل از ایجاد ATS شروع می شود. به روزی برمی گردیم که انزو فراری عواقب بد خلقی را متحمل شد: روزی که بخش مهمی از تیمش را از دست داد. انزو که نیازی به معرفی ندارد، شخصیت بسیار قوی داشت. این شخصیت فراری را به سطحی دست نیافتنی رسانده است، رویای هر برند خودرویی. با این حال، او با حالت خشن و تهاجمی خود مورد خیانت قرار گرفت و پس از اخطارهای فراوان اطرافیان، تیمش را به نهایت رساند.
در سال 1961، در به اصطلاح "شورش قصر"، کارلو چیتی و جوتو بیزارینی، در میان دیگران، شرکت را ترک کردند و درهای خود را به روی انزو بستند. بسیاری فکر می کردند که این پایان فراری خواهد بود که به تازگی مهندس ارشد خود و مسئول توسعه اتومبیل های رقابتی را به همراه کل Scuderia Serenissima از دست داده بود. اینها "فقط" کسانی بودند که مسئول توسعه فراری 250 GTO بودند، و ATS قبل از اینکه این تیم Autodelta را تشکیل دهد و لامبورگینی V12 را طراحی کند ... چیز کوچکی بود.
تازه فراری، این دسته از ذهن های درخشان موتوراسپورت گرد هم آمده اند تا Automobili Turismo و Sport SpA (ATS) را ایجاد کنند. هدف مشخص بود: رویارویی با فراری در جاده و داخل پیست. آسان به نظر می رسید، آنها زمان را تلف نکردند و با متقاعد شدن به درخشش خود به کار پرداختند. نتیجه؟ ATS در سال 1963 تاسیس شد و دو سال دوام آورد.
ساخت خودرو به خودی خود بسیار پیچیده است، نه تنها به دلیل بخش فنی و فناوری که مورد نیاز است، بلکه به دلیل ظرفیت صنعتی که تامین مالی آن را تضمین می کند. مواجهه با فراری و هدف گذاری برای رسیدن به همان سطح حداقل، جسور بود و بود. شاید به دلیل نبوغ کم و بیش، میزان درک آنها از خودروها با درک کم یا هیچ چیز آنها از مدیریت متعادل نبود. ATS درهای خود را در سال 1965 بست و در پشت آن یک مدل افسانه ای، زیبایی خارق العاده و پر از نیت خیر وجود داشت - ATS 2500 GT.
شخصیت های مجلل دور این پروژه جمع شده اند و همه آماده رویارویی با فراری در این جنگ صلیبی هستند. بدون اشاره مجدد به تیم فوق الذکر از همکاران سابق فراری، سه صنعتگر پشت تامین مالی بودند، یکی از آنها بنیانگذار Scuderia Serenissima - کنت جیووانی ولپی، وارث ثروت هنگفتی که پدرش، یک شخصیت مهم در ونیز، داشت. ترکش کرد. از نظر طراحی شاسی، کسی جز برتون فرانکو اسکاگلیونه سابق، مسئول تولد دو مکان رویایی نیست.
هدف از ساخت ماشینی که در جاده ها قهرمان شود، نجیب بود بدون اینکه خیال پردازی کند. ATS 2500 GT در سال 1963 در نمایشگاه ژنو ارائه شد و 245 اسب بخار قدرت داشت که از موتور 2.5 V8 استخراج می شد و به سرعت 257 کیلومتر در ساعت می رسید. این اعداد که برای آن زمان قابل توجه بودند، زمانی که این برند اعلام کرد که این اولین خودروی موتور وسط ایتالیایی خواهد بود، بیشتر شد.
مشکلات مالی هر روز بر کارخانه ATS دامن می زد و به قیمت گزافی تمام شد که 12 نسخه از محل خارج شدند، علیرغم اینکه تنها 8 نسخه تمام شده بود. 2500 GT خودرویی جلوتر از زمان خود بود، مبتکرانه و یک خودروی فوق العاده.
در حالی که 2500 GT در سراسر جهان به دنبال خریداران بود، این برند تصمیم گرفت وارد فرمول 1 شود. مدل تایپ 100 بود و به یک موتور 1.5 V8 مجهز بود - شاسی فقط یک کپی از فراری 156 قدیمی بود. قهرمان 1961 فیل. هیل و هم تیمی جیانکارلو باگتی. اساساً، این خودرویی با موتور جدید، یک شاسی فراری بود که خود فراری دیگر آن را نمیخواست و توسط یک قهرمان سابق رانندگی میشد. به نظر می رسید یک تیم جهان سوم بی نظم بود و توسط یک سرمایه گذار میلیونر حمایت می شد که اطلاعات کمی در مورد مسابقه داشت یا اصلاً نمی دانست، او فقط می خواست پول خرج کند.
نگاه کردن به گذشته و ارزیابی آسانتر است، اما به ما این امکان را میدهد که ببینیم اگر برند قبلاً با مشکلاتی روبرو بود، با ورود به F1 - که فقط برداشتها و بدون پیروزی را به همراه داشت - کاملاً از سرمایه کم برخوردار بود. عبور ویرانگر از فرمول 1 امکان انجام هر پروژه و تحمیل بار مالی را از بین برد - ATS تنها یک سرنوشت داشت: ورشکستگی.
امروز، نور در انتهای تونل برای شرکت کوچک ساخت و ساز ایتالیایی با ظاهر تصاویری از آنچه گفته می شود 2500 GT آینده است، ظاهر می شود. ما میتوانیم مدلی را ببینیم که قول میدهد از دستورالعملهای مدل قبلی خود پیروی کند - ساده، نوآورانه و شیک. در مورد "جزئیات"، خوب ... در نگاه اول آنها نگران هستند: اپتیک چیز عجیبی نیست ... آه! دقیقاً همان فراری کالیفرنیا هستند. هنوز در چراغها، به سمت عقب حرکت میکنیم تا ببینیم آیا… دقیقاً! و مجموعه دیگری از اپتیک های بسیار آشنا وجود دارد تا کمی از آنچه فراری در طول زمان به ما ارائه کرده است دوباره زنده کنیم…
حالا که فکر می کنم از خودم می پرسم: آیا این شوخی بدی است؟
نگاهی به مشخصات فنی باعث شد در دو سرعت توقف کنم: سرعت 0-100 کیلومتر در ساعت و انتقال. اولین لذت - حداقل در هنگام دید - 3.3 ثانیه است. دومی آمیزهای از بیاعتمادی، احساس و بیاعتمادی است: «دستی شش سرعته».
اکنون، می دانم که پاک شناس واقعی این ایده را دوست دارد که یک V8 با 500+ اسب بخار در چرخ های عقب کاملاً دستی رانده شود. اعتراف می کنم که من نیز آن را دوست دارم، اگرچه به طور فزاینده ای تسلیم دستگاه های خودپرداز هستم. با این حال، تردیدی ندارم که بپرسم چرا جعبه بهروزتر نبود – حتی اگر آنها آن را از فراری، آقایان ATS کپی کردهاند، به هر حال این فقط یک «هیچ چیز» دیگر بود…
قطعا زمان بیشتر در مورد این مدل فاش خواهد شد. ATS 2500 GT بعدی ممکن است فقط یک سراب باشد، مطابق با سراب نزدیک که سلف خود بود. در همین لحظات است که برندهایی مانند ATS همانطور که گفتم می توانند نور انتهای تونل را ببینند. امیدوارم این قطار نباشد مخالف.
