اگر ماشینهایی هستند که باید جشن گرفته شوند، مزدا RX-7 بدون شک یکی از آنهاست. این یک کوپه اسپورت بود – نسل دوم، FC، یک کانورتیبل نیز داشت – همانطور که از یک خودروی اسپورت واقعی انتظار میرود، همیشه با دیفرانسیل عقب، اما RX-7 با استدلالهای منحصربهفردی عرضه شد.
البته منظورم این است که همین است یک ماشین اسپرت مجهز به موتور روتور به جای سیلندر - موتور وانکل - که بیش از 24 سال تولید و سه نسل به آن شخصیتی غیرقابل تقلید برای رقبای خود داده است.
SA22C/FB
در سال 1978 یعنی 40 سال پیش بود که اولین مزدا RX-7 به بازار عرضه شد. و با وجود اعداد ناچیز نسل اول - کمی بیش از 100 اسب بخار، اما سبک، کمی بیش از 1000 کیلوگرم - مزایای استفاده از وانکل جمع و جور آشکار شد.
موتور در پشت محور جلو قرار داشت - از نظر فنی در موقعیت جلوی مرکزی قرار داشت و برای همه نسلها به همین شکل باقی میماند - و از تعادل جرم بین محورها بهره میبرد (50/50). علاوه بر جمع و جور بودن، کارکرد آن سبک و روان بود – بدون لرزش مشخصه آن – و به مرکز ثقل پایین کمک می کرد.
RX-7، از نسل اول، به سرعت به دلیل مهارتهای پویا و توانایی چرخش، چرخش زیاد، متمایز شد.
نسل اول، SA22C/FB ، تا سال 1985 با چندین تحول که جنبه دینامیکی آن را برجسته کرد، مانند دیسک های چهار چرخ، دیفرانسیل خود قفل شونده و حتی افزایش قدرت از 100 به 136 اسب بخار، در تولید باقی ماند.
دومی به دلیل جایگزینی موتور 12A (ظرفیت 1.2 لیتر، اضافه کردن ظرفیت دو روتور)، برای 13ب موتوری که از این پس تنها موتوری خواهد بود که RX-7 را مجهز میکند، زیرا در طول سالها چندین تکامل و نسخه را میشناخت.
اف سی
نسل دوم، اف سی ، به مدت هفت سال (1985-1992) در حال تولید بوده است که از نظر ابعاد و وزن رشد کرده است، شاید RX-7 با روح GT بیشتر. اگر خطوط و تناسبات آنها آشنا به نظر می رسد، به این دلیل است که آنها به شدت از پورشه 924 و 944 الهام گرفته اند، که از رقبای خود نیز عبور کرده اند.
حتی کمی "نرم" تر، منتقدان متفق القول بودند و همیشه از دینامیک و موتور آن تمجید می کردند. پس از دریافت نسخهای با توربوی 13B که قدرت را به 185 اسببخار و بعداً به 200 اسببخار رساند، از مزایای آن نیز بهرهمند شد.
همچنین این تنها نسل RX-7 بود که نسخه قابل تبدیل را می شناخت.
FD
این نسل سوم خواهد بود، FD ، که در سال 1992 عرضه شد و به مدت 10 سال تولید شد، چشمگیرترین از همه، چه به دلیل ظاهر، موتور و عملکرد یا به دلیل پویایی استثنایی آن، هنوز هم امروزه مورد احترام است - البته بدون فراموش کردن تأثیر Playstation و Gran Turismo در بدنام. از مدل
نسل سوم مزدا RX-7 برای همگامی با افزایش قدرت رقبای خود، اکنون تنها از نسخه جدید سوپرشارژر 13B به نام 13B استفاده می کند. 13B-REW.
تجسم نهایی 13B برای بالا بردن قدرت به "صحیح سیاسی" برجسته بود. 280 اسب بخار به لطف استفاده از توربوهای متوالی - یک صنعت - سیستمی که با همکاری هیتاچی توسعه یافته است، بین سازندگان ژاپنی توافق شده است.
صعود قدرتی، خوشبختانه با افزایش ابعاد (به جز عرض) یا وزن همراه نبود. آخرین مدل RX-7 ابعاد جمع و جور خود (شبیه به بخش C) و وزن خود را حفظ کرد که بین 1260 تا 1325 کیلوگرم بود. نتیجه، عملکرد بالا به سطح جدیتر، همانطور که با کمی بیش از 5.0s برای رسیدن به 100 کیلومتر در ساعت نشان میدهد.
مزدا RX-7 FD با رقبای معاصری مانند بزرگترین و قدرتمندترین (در اروپا و ایالات متحده) تویوتا سوپرا (در اروپا و ایالات متحده آمریکا) و حتی جایگزینی برای پورشه 911 در نظر گرفته شده است، یکی از قله های خودروهای اسپرت ژاپنی در دهه 90 بود و نشان می دهد که چگونه از پتانسیل کامل گزینه Wankel برای دستیابی به یک خودروی اسپرت برتر بهره ببرید.
ما به سختی شاهد دیگری مانند او خواهیم بود - RX-8 که جانشین او شد با اهداف دیگری همراه شد، بدون اینکه هرگز به عملکرد یا تمرکز RX-7 دست یابد - علیرغم شایعات فراوان در مورد بازگشت احتمالی و مورد انتظار (برخی از آنها توسط خود نام تجاری)، با مقررات انتشار گازهای گلخانه ای که پایان وانکل را به عنوان یک پیشران اما نه یک ژنراتور دیکته می کند.
Cars Evolution یک فیلم کوتاه تولید کرد که در آن میتوانیم تکامل مزدا RX-7 را در طول زمان ببینیم و بشنویم (اگرچه عمدتاً بر بازار آمریکای شمالی متمرکز است).