بوگاتی ویرون. داستانی که شما (احتمالا) نمی دانید

آغاز تولید بوگاتی ویرون 16.4 در سال 2005 قابل توجه بود: اولین خودروی سری تولید با بیش از 1000 اسب بخار و بیش از 400 کیلومتر بر ساعت حداکثر سرعت . چطور ممکن بود؟

اولین باری که این ایده از رویاهای فردیناند پیخ به مکالمه با یک مهندس در تیمش جهش کرد، در سفری بود که در سال 1997 در قطار سریع السیر «شینکانسن» بین توکیو و ناگویا انجام شد.

پیک به عنوان یک مهندس مکانیک خبره، خستگیناپذیر و کمالگرا شهرت جهانی داشت، بنابراین همکار فعلی او، کارل هاینز نویمان - که در آن زمان مدیر توسعه موتور فولکسواگن بود - حتی بسیار شگفتزده نشد، هر چقدر هم که این ایده به نظر بینقص باشد.

و خطنوشتههایی که مدیرعامل گروه فولکسواگن روی پشت پاکتهای دست دوم کشیده بود حتی منطقی به نظر میرسید: ایجاد سه نیمکت سیلندر هر کدام با یک موتور شش سیلندر فولکس واگن گلف VR6، برای حجم عظیمی از قدرت 18 سیلندر، با مجموع 6.25 لیتر حجم و 555 اسب بخار قدرت، برای "شروع گفتگو"، که تنها با پیوستن به سه موتور

رولزرویس یا بوگاتی؟

از اینجا مهم بود که مشخص شود کدام برند چنین جواهری را دریافت می کند، اما پیخ کاملاً آگاه بود که هیچ یک از مارک های کنسرسیوم او نمی توانند این مأموریت را انجام دهند. این باید برندی باشد که نه تنها نشان دهنده عملکرد بالا، بلکه فناوری نوآورانه، طراحی بی نظیر و لوکس باشد. دو نام در سر مهندس زبردست بود: رولز - رویس و بوگاتی.

مشترک شدن در خبرنامه ما

و یکی از لحظاتی که انتخاب بین این دو را مشخص میکند، کمتر از آنچه انتظار میرود با معیارهای علمی یا تجاری تعریف شود. در طول تعطیلات عید پاک در مایورکا در سال 1998، پیک به کوچکترین پسرش، گرگور، یک رولزرویس مینیاتوری را روی یک قفسه اسباببازی در یک فروشگاه هدیه نشان داد، اما گرگور به ماشین همسایه اشاره کرد و همین باعث شد چشمانش برق بزنند. یک بود بوگاتی تایپ 57 اس سی آتلانتیک همانطور که فردیناند پیخ بعداً در کتاب زندگینامه خود نوشت: «کودتای سرگرمکننده سرنوشت»، که دقایقی بعد به عنوان هدیه دریافت کرد.

چیزی که کمتر کسی میداند این است که او دومین مینیاتور را در همان فروشگاه خرید تا ینس نویمان را در اولین جلسه هیئت مدیره بعد از تعطیلات عید پاک به همراه درخواست تأیید حقوق برند فرانسوی نشان دهد تا بتواند در صورت امکان خریداری شود

شانس انتخاب کرد که در این مورد با منطق همراه شود. به هر حال، به غیر از فردیناند پیک، احتمالا فقط اتوره بوگاتی به اندازه کافی جسور بود که این پروژه را ادامه دهد.

سابقه: در سال 1926، بوگاتی تایپ 41 رویال شاهکار تکنیک و مانیفستی از مجلل محض به عنوان بزرگترین، قدرتمندترین و گرانترین خودروی جهان بود که از یک موتور 8 سیلندر 12 خطی، 8 لیتری و تقریباً 300 استفاده می کرد. اسب بخار

این معامله در سال 1998 پس از مذاکرات کوتاهی با واردکننده خودرو رومانو آرتیولی که از سال 1987 مالک این برند بود بسته شد. آرتیولی یک کارخانه نوآورانه در نزدیکی مودنا در کامپوگالیانو ساخته بود و در 15 سپتامبر 1991، در صد و دهمین سالگرد تولد اتوره بوگاتی، آن را ارائه کرد. EB 110 یکی از برجسته ترین سوپر اسپرت های دهه و تولد دوباره بوگاتی بود.

اما بازار سوپراسپرت ها مدت کوتاهی پس از آن به شدت سقوط کرد، که منجر به تعطیلی کارخانه در سال 1995 شد. اما افسانه بوگاتی مدت زیادی آرام نگرفت.

چهار نمونه اولیه تا مدل نهایی

برنامه فردیناند پیخ روشن بود، بازگرداندن بوگاتی به روزهای اوج خود در دهههای 1920 و 1930، با خودرویی شروع کرد که به رابطه همزیستی بین موتور و بقیه خودرو احترام میگذاشت، که طبق سفارش و با استعداد غیرقابل انکار یک طراح بزرگ طراحی شده بود. . Piëch صدای دوست و طراح خود جورجتو جوجارو از Italdesign را شنید و اولین خط خطی بلافاصله شروع شد.

اولین نمونه اولیه، EB118 نور روز را در سالن پاریس 1998، پس از یک پیدایش بسیار سریع تنها چند ماه دید. شعار ژان بوگاتی بود، براقها توسط Giugiaro بود که در برابر وسوسه ساخت خودرویی به سبک یکپارچهسازی مقاومت کرد، قبل از اینکه طراحی برند فرانسوی را در پرتو مدرنیته تفسیر کند.

استقبال مشتاقانه ای که دنیای خودرو از او کرد به عنوان تقویت کننده دومین خودروی مفهومی، EB218 شش ماه بعد در نمایشگاه خودروی ژنو در سال 1999 به نمایش درآمد. بدنه این سالن فوق لوکس اساساً از آلومینیوم ساخته شده بود، چرخ های منیزیمی و رنگ های آبی رنگ آن به نظر می رسید تضمین می کند که EB218 مستقیماً از دنیای رویا آمده است.

در سومین نمونه اولیه بوگاتی به فلسفه سوپرورزشی روی آورد و ایده لیموزین را کنار گذاشت. THE EB 18/3 Chiron خطوط سنتی را شکست و حتی ویژگی های منحصر به فرد تری به خود گرفت و بازدیدکنندگان را در نمایشگاه خودروی فرانکفورت 1999 خوشحال کرد.در همان زمان، نام شیرون برای اولین بار به افتخار راننده رسمی سابق بوگاتی، لوئیس چیرون، برنده چندین فرمول 1 GP استفاده شد. .

چند ماه بعد، طراحان Hartmut Warkuss و Josef Kaban با افتخار آثار خود را به نمایش گذاشتند. EB 18/4 ویرون ، در سالن توکیو 1999. این چهارمین و آخرین نمونه اولیه خواهد بود و اشکال آن برای مدل تولیدی انتخاب می شود که به فرضیه های بنیانگذار برند احترام می گذارد - اتوره بوگاتی گفت: "اگر قابل مقایسه باشد، بوگاتی نیست". و برگه اتهامی که خواسته پیک بود.

بوگاتی EB 18/4 ویرون، 1999

به این معنا که، بیش از 1000 اسب بخار، حداکثر سرعت بالای 400 کیلومتر در ساعت، کمتر از 3 ثانیه از 0 تا 100 کیلومتر در ساعت . و همه اینها در حالی بود که با همان لاستیک هایی که با آن اجراها را در پیست انجام داد، پیشنهاد کرد یک زوج شیک را با تمام امکانات خانه در همان شب به اپرا منتقل کند.

16 و نه 18 سیلندر، بلکه 1001 اسب بخار و (بیش از) 406 کیلومتر در ساعت

در سپتامبر 2000، در سالن پاریس، بوگاتی EB 18/4 ویرون به EB 16/4 ویرون تبدیل شد - اعداد تغییر کردند، اما نامگذاری تغییر نکرد. به جای استفاده از موتور 18 سیلندر، مهندسان به موتور 16 سیلندر - ساده تر و کم هزینه تر - روی آوردند که از سه نیمکت شش سیلندر (VR6) در طراحی اولیه استفاده نمی کرد، بلکه از دو نیمکت با موتور VR8 استفاده می کرد. ، از این رو تعیین می شود W16.

حجم موتور هشت لیتر و چهار توربو برای حداکثر قدرت 1001 اسب بخار و 1250 نیوتن متر خواهد بود. . طولی نکشید که تایید مزایا انجام شد و با آن تایید ماموریت انجام شد: 0 تا 100 کیلومتر در ساعت در 2.5 ثانیه و حداکثر سرعت بیش از 406 کیلومتر در ساعت ، نقطه افتخاری که فردیناند پیخ هرگز از یادآوری آن به عنوان یک گل در طول توسعه خودرو خسته نشد و باعث تعجب بسیاری شد.

مدتها بعد، این خود پیک بود که دلیل وسواس تقریباً خود را توضیح داد: در دهه 1960 او پورشه 917K افسانهای را با موتور 180 درجه V12 و همچنین موتور 180 درجه V16 پورشه 917 PA در سالهای 70 توسعه داد. با این حال، پس از آزمایش در مرکز توسعه پورشه در Weissach، هرگز در مسابقات استفاده نشد. 917K در سال 1970 Le Mans 24 Hours، اولین بار برای پورشه، تاج گذاری می شود.

و 406 کیلومتر در ساعت؟ آنها به بالاترین سرعتی اشاره می کنند که در 24 ساعت لمانز در مسیر افسانه ای راست (ارزش رسمی 405 کیلومتر در ساعت) به دست آمده است، قبل از اینکه شیکن وجود داشته باشد. اگر بوگاتی ویرون "او" از آن رکورد چشمگیر فراتر نمی رفت، پیک احساس رضایت نمی کرد.

رانندگی با آن چگونه است؟ من این فرصت را داشتم که در سال 2014 با ویرون ویتس، قدرتمندترین نسخه کانورتیبل ویرون، با 1200 اسب بخار رانندگی کنم. ما به زودی این تست را در اینجا، در صفحات Razão Automóvel بازنشر خواهیم کرد - از دست ندهید...

ما همه چیز را مدیون فردیناند پیخ هستیم

اینها صحبت های استفان وینکلمان، مدیرعامل بوگاتی است، اما او دهه ها در گروه فولکس واگن بوده است - او همان نقش را در لامبورگینی داشت و قبل از ورود به بوگاتی، در کنترل آئودی اسپورت بود. این توضیح می دهد که برند فوق لوکس فرانسوی چقدر مدیون نبوغ Piëch است.

بدون ویرون بوگاتی احتمالا امروز وجود نداشت.

استفان وینکلمن (SW): بدون شک. ویرون بوگاتی را به یک بعد بی سابقه جدید تبدیل کرد. این خودروی فوق اسپورت باعث احیای نام تجاری شد به گونه ای که کاملاً به روح اتوره بوگاتی وفادار بود، زیرا می توانست مهندسی را به یک شکل هنری ارتقا دهد. و این تنها به این دلیل امکان پذیر بود که فردیناند پیخ همیشه در هر کاری که انجام می داد به دنبال نهایت کمال بود.

تعداد کمی از مردم قادر به احیای یک برند افسانه ای مانند بوگاتی هستند، تقریباً به تنهایی…

SW: در سال 1997، ایده های این مهندس مکانیک درخشان گواهی بر ذهن درخشان بود. او علاوه بر ایده باورنکردنی خود برای طراحی موتوری با قدرت بی نظیر، نیروی محرکه احیای برند بوگاتی در شهر مولشیم فرانسه نیز بود. به همین دلیل است که میخواهم به او - او و کارمندانش در آن زمان - بیشترین احترام را قائل شوم. برای شجاعت، انرژی و اشتیاق فراوان او برای احیای این برند استثنایی.