دهه 1980 زمان افراط بود - چیزی که من با افتخار می نویسم به عنوان فردی که در این دوران فوق العاده متولد و بزرگ شده ام، زمانی که زمین های بازی هنوز شن روی زمین و تاب های بالقوه مرگبار داشتند (امروزه اینطور نیست). نسل 80 به قدرت! باشه منهای…
برگردیم به موضوع، همانطور که گفتم، دهه 80 دوران افراط بود. در فرمول 1 ما خودروهای تک سرنشین با الکترونیک صفر و بیش از 1200 اسب بخار داشتیم، در رالی ها گروه B را داشتیم که نمونه های اولیه واقعی با بیش از 600 اسب بخار بودند، در مقاومت گروه C و در رالی داشتیم. داکار کامیون هایی با قدرت بیش از 1000 اسب بخار داشت که می توانستند به 220 کیلومتر در ساعت برسند.
من دوست دارم چهره آری وطنن را ببینم وقتی در آینه پژو 405 T16 گرند راید خود نگاه کرد و دید که DAF Turbo Twin در حال افزایش است.
در میان کامیونهای مختلفی که در داکار شرکت کردند، برخی از آنها متمایز از بقیه بودند: DAF های تیم De Rooy.
در سال 1985 تیم De Rooy در داکار نبود تا به ماشینها کمک کند، آنها آنجا بودند تا آنها را تصادف کنند. . درست است. کتک زدن به ماشین هایی که در پایگاه شما از ماشین های رالی گروه B گرفته شده اند. دیوانه کننده است، اینطور نیست؟ ویدیوی بالا فقط یک پیش غذا بود.
کامیون ها یک بیماری خانوادگی
بیماری کامیون بیماری است که سه نسل از خانواده دی روی را تحت تاثیر قرار می دهد (هنوز برای صحبت در مورد نسل چهارم زود است...). هم پدر و هم پسر یان دی روی جرارد (که برنده نسخههای 2012 و 2016 داکار شد) کامیونهایی تنفس میکنند - نه تنها نفس میکشند، بلکه از یک شرکت حملونقل با نام خانوادگی زندگی میکنند. از این میان، یان دی روی بود که توانست با شدت بیشتری اشتیاق خود را به این «هیولاهای موتوری» بیان کند.
این کامیون ها هر کدام از دو موتور 11 600 سانتی متری توربو دیزل استفاده می کردند. 3 در موقعیت مرکزی نصب شده است.
امروز مقررات داکار آن چیزی نیست که برای خوب (امنیت) و برای بد (نمایش) بود. اما زمانی بود که هر چیزی مجاز بود. همه چیز!
از ذهن جان دی روی بود که نمادین ترین کامیون ها در داکار متولد شدند (بیایید یک لحظه کاماز را فراموش کنیم). بر اساس کامیون های هلندی DAF، یان دی روی از سال 1982 تا 1988 در داکار صف آرایی کرد. با هر نسخه از داکار، این راننده/مهندس/مخترع هلندی (همانطور که شما ترجیح می دهید...) بیشتر و بیشتر برای عملکرد DAF خود تلاش می کرد.
مبارزه غول ها
برای کسانی که در آن زمان هنوز به دنیا نیامده بودند، یا به اندازه کافی بزرگ نبودند که به خاطر بسپارند - مانند من که فقط از طریق گفتگو با دوستان در مورد این کامیون ها مطلع شدم - می دانند که در دهه 1980 بود که رقابت بزرگ بین DAF رخ داد. و مرسدس بنز در داکار. این رقابت منجر به توسعه کامیون هایی با دو موتور (یکی برای هر محور) با قدرت ترکیبی بیش از 1200 اسب بخار شد.
در یک نگاه بود که دسته کامیون ها از کامیون های استاندارد در سال 1982 به کامیون های بسیار اصلاح شده در سال 1984 تبدیل شد. یکی از شگفت انگیزترین راه حل های دی روی دقیقا در سال 1984 بود، زمانی که این بیمار "سنگین" تصمیم گرفت با یک کامیون دو کابین در داکار شرکت کند. مقررات نگفته بود که غیرقانونی است، پس... بیایید به آن برسیم! غیرممکن است که نوع را دوست نداشته باشید ...
در این گالری (در زیر) می توانید تصاویری از آن کامیون، "هیولا Tweekoppig" را مشاهده کنید که در پرتغالی باید به معنای چیزی شبیه "هیولا دو سر" باشد:
در صورت تصادف، تنها کاری که باید انجام می دادید این بود که از یک کابین به کابین دیگر تغییر دهید و آزمایش را دنبال کنید. یک راه حل جالب، اما راه حلی که به دلیل تصادف برنده نشد. در سال 1986 تشدید قدرت آغاز شد و راهحلهای مبتکرانه با راهحلهای مهندسی جایگزین شدند - آیا جناس را دوست داشتید؟
بدین ترتیب دی روی اولین نسل از آن را ارائه کرد DAF توربو دوقلو ، ماشینی که از ابتدا برای رقابت طراحی شده است (به استثنای کابینی که از DAF 3600 گرفته شده است) و می تواند به سرعت 200 کیلومتر در ساعت برسد. با این حال، شکستن محور انتقال در مرحله پانزدهم داکار، جان دی روی را مجبور به تسلیم کرد. اما بهترین ها هنوز در راه بودند…
در سال 1987 DAF Turbo Twin II - یک نسخه قوی تر و سبک تر از مدل 1986 - وارد شد، دید و برنده شد. با ایجاد زمان های عمومی در بین 10 نفر برتر و حتی بردن یک مرحله در اتومبیل.
اما در سال 1988 بود که همه چیز واقعاً شگفتانگیز، جالب (و همچنین غم انگیز...) شد.
دیگر برای تصادف با کامیون ها کافی نبود
برای یان دی روی شکست دادن سایر کامیون ها دیگر چالش برانگیز نبود. دی روی به چالش بزرگتری نیاز داشت: برنده داکار ... به طور کلی! و برنده شدن داکار در کل به معنای شکست ناوگان نمونه های اولیه پژو (که بر اساس خودروهای گروه B ساخته شده بودند) با آری واتانن در راس آن بود. غیر ممکن؟ شاید نه.
در سال 1988 این هلندی با دو کامیون فوق العاده در داکار به صف شد (آیا این اصطلاح وجود دارد؟): DAF 95 Turbo Twin X1 و X2 . دو کامیون از ابتدا با یک هدف ساخته شده اند تا رقابت را به پیش ببرند – یا در صورت نیاز یدک کشی کنند…
این کامیون ها هر کدام از دو موتور توربو دیزل 600 سانتی متر مکعبی استفاده می کردند که در یک موقعیت مرکزی نصب شده بودند. هر موتور توسط سه توربوشارژر (دو توربوشارژر با هندسه متغیر!) نیرو می گرفت که بیش از 600 اسب بخار قدرت و 2000 نیوتن متر حداکثر گشتاور تولید می کرد. به عبارت دیگر، بیش از 2400 اسب بخار قدرت ترکیبی و 4000 نیوتن متر حداکثر گشتاور.
تعداد بیش از اندازه کافی برای ساخت این هیولاها با 10 تن شتاب 0-100 کیلومتر در ساعت تنها در 8 ثانیه و فراتر رفتن از حداکثر سرعت 220 کیلومتر در ساعت. به یاد داشته باشید که در آن زمان مقررات داکار محدودیتی برای حداکثر سرعت وسایل نقلیه اعمال نمی کرد - امروزه محدودیت هایی (150 کیلومتر در ساعت) وجود دارد و کنترل سرعت GPS بسیار سخت است.
یکی از چشمگیرترین تصاویر داکار 1988 این بود (به ویدیو نگاه کنید):
Air Vatanen و Jan de Rooy، کنار هم، در اعماق صحرای آفریقا! «دیوید» در پژو در برابر «جالوت» در کامیون. من دوست دارم چهره آری وطنن را ببینم زمانی که او در آینه پژو 405 T16 گرند راید خود نگاه کرد و دید که DAF Turbo Twin برای مطابقت با حداکثر سرعت خود جایگاهی را به دست می آورد.
تراژدی (حتمی)
مانند گروه B رالی و گروه C مقاومت، این دسته نیز با تراژدی همراه بود.
در تپه ای با شیب غیرمنتظره، یکی از دو DAF Turbo Twins با خلبانی Theo van de Rijt (95 X2 در تصویر) بیش از 190 کیلومتر در ساعت جهش کرد. در تماس با زمین، سیستم تعلیق قادر به تحمل 10 تن وزن نبود و X2 شش بار واژگون شد.
دریانورد و مهندس Kees van Loevezijn بلافاصله درگذشت، در حالی که Theo van de Rijt به شدت مجروح شد اما زنده ماند.
در مواجهه با این فاجعه، DAF از مسابقه کنار رفت و یان دی روی از مسابقات کنار رفت. راننده و مهندس هلندی تنها 10 سال بعد به داکار بازگشت. ASO، نهادی که داکار را سازماندهی می کند، تصمیم گرفت به این دسته پایان دهد و به کامیون های مشتق شده سری بازگردد. از آن زمان تاکنون قدرت کامیون ها هرگز به 1000 اسب بخار نرسیده است.
پایان «عصر طلایی» کامیونها در داکار بود. زمانی که به لطف تصاویری از این دست، و البته، بخش مقاله ما که به افتخارات گذشته اختصاص دارد، در حافظه ما باقی خواهد ماند (داستان های بیشتر را اینجا ببینید).
