کراس استار؟ به نظر می رسد یک هوندا جاز ... خوب، به تمام اهداف و مقاصد این است. جدید هوندا کراس استار این ارتقاء، تحت اللفظی و استعاری، جاز به وضعیت متقاطع است. این نام ممکن است جدید باشد، اما دستور العمل تبدیل MPV جمع و جور جاز به کراس اوور کامپکت Crosstar هیچ تفاوتی با مواردی که قبلاً در برخی از مدلهای "شلوار رول شده" دیده بودیم، ندارد.
لباسهای جدید شامل حفاظهای پلاستیکی مشکی معمولی است که در زیر بدنه قرار میگیرند و فاصله اجباری بیشتر از زمین - فقط 16 میلیمتر بیشتر - به لطف لاستیکهای با مشخصات بالاتر (که در واقع قطر کلی چرخها را افزایش میدهد) و فنرهای کوتاهتر.
تفاوتهای بیرونی به همین جا ختم نمیشود - ببینید کدام یک با جزئیات بیشتر در گالری زیر آمدهاند - آنها در تمام فضای داخلی ادامه پیدا میکنند، که خود را با رنگهای متمایز و پوششهای پارچهای جدید نشان میدهد.
چندین تفاوت بیرونی بین Jazz و Crosstar وجود دارد. در جلو، کراس استار دارای یک سپر جدید است که یک جلوپنجره بزرگتر را ادغام می کند.
ترکیبی، فقط و فقط
برای بقیه، هوندا کراس استار، از نظر فنی، مشابه برادرش جاز است، مدلی که قبلاً از گاراژ ما عبور کرده و توسط Guilherme Costa و João Tomé آزمایش شده است. و مانند Jazz، Crosstar فقط با یک موتور هیبریدی در دسترس است - هوندا میخواهد تا سال 2022 تمام طیف خودروهایش برقی شود، به استثنای سیویک تایپ R، که حتی در نسل بعدی نیز... خالص... احتراق باقی خواهد ماند.
مشترک شدن در خبرنامه ما
به یاد داشته باشید که هوندا کراس استار یک هیبریدی پلاگین نیست (شما نمی توانید آن را به برق متصل کنید)، اما با سایر هیبریدی های معمولی موجود در بازار مانند تویوتا یاریس 1.5 هیبریدی یا رنو کلیو E-Tech نیز متفاوت است.
Jazz و Crosstar از همان سیستم i-MMD استفاده کرده اند که در CR-V معرفی شده است - حتی حالت های رانندگی الکتریکی (EV)، هیبریدی درایو، موتور درایو - اگرچه در اینجا، این یک نسخه ساده تر از آن است، یعنی نه، مانند آن است. قدرتمند به عنوان مادر SUV خود.
ما قبلاً جزئیات عملکرد سیستم i-MMD هوندا را در اینجا شرح داده ایم، برای مثال، در اولین تماس با هوندا CR-V. در لینک زیر همه چیز را روشن می کنیم:
رانندگی: نمی تواند آسان تر باشد
عملکرد سیستم i-MMD ممکن است در ابتدا پیچیده به نظر برسد، اما پشت فرمان ما حتی متوجه نمی شویم. رانندگی با هوندا کراس استار هیچ تفاوتی با رانندگی با خودرویی با گیربکس اتوماتیک ندارد. فقط دکمه گیربکس را در "D" قرار دهید، شتاب بگیرید و ترمز کنید - ساده….
باتری کوچک با بازیابی انرژی از کاهش سرعت و ترمز شارژ می شود - می توانید دستگیره را در موقعیت "B" برای حداکثر بازیابی انرژی قرار دهید - یا با کمک موتور احتراقی.
این بدان معناست که وقتی صدای موتور احتراقی را می شنوند، (تقریبا همیشه) به عنوان ژنراتور برای شارژ باتری عمل می کند. تنها سناریوی رانندگی که در آن موتور احتراقی به شفت محرک (حالت موتور درایو) وصل میشود، در سرعتهای بالا است، مثلاً در بزرگراه، جایی که هوندا میگوید راهحل کارآمدتر از استفاده از موتور الکتریکی است.
یک رینگ با اندازه مناسب و چسبندگی بسیار خوب. فقط کمی وسعت بیشتری در تنظیم خود ندارد.
به عبارت دیگر، ما نباید نگران حالت های رانندگی که قبلاً ذکر کردم نیز باشیم. به طور خودکار انتخاب می شوند. این "مغز" سیستم است که همه چیز را مدیریت می کند و بسته به تقاضایی که ما از آن یا شارژ باتری داریم مناسب ترین حالت را انتخاب می کند. برای اینکه بدانیم به کدام حالت می رویم، می توانیم به صفحه ابزار دیجیتال نگاه کنیم - حروف "EV" در حالت الکتریکی ظاهر می شوند - یا نمودار جریان انرژی را ببینیم تا ببینیم از کجا می آید و به کجا می رود.
رانندگی آسان هوندا کراس استار همچنین در دید بسیار خوب آن (اگرچه دو ستون A در سمت راننده می تواند در برخی موقعیت ها مشکلاتی ایجاد کند) و همچنین در کنترل های آن با فرمان و پدال ها که لمس سبکی دارند منعکس می شود. در مورد جهت، شاید بیش از حد طول بکشد. کمکی در رانندگی شهری یا مانورهای پارکینگ است، اما آن را به بهترین کانال ارتباطی در مورد آنچه پیش رو در محور جلو می گذرد تبدیل نمی کند.
اثر متقاطع
تفاوت زیادی در شخصیت بین Jazz و Crosstar وجود ندارد. متقاطع MPV کمی راحتتر، چند دهم ثانیه در شتابگیری کندتر، و چند دهم لیتر ضایعتر از نزدیکترین اقوام خود بود - جای نگرانی نیست.
همه به دلیل تفاوت هایی است که در ابتدا در مورد این دو اشاره کردیم، به خصوص آنهایی که روی لاستیک ها، فنرها و ارتفاع بیشتر از زمین (و کل) تأثیر می گذارد.
پروفیل بزرگتر تایر و فنرهای سفر طولانیتر باعث میشود آج حتی صافتری روی Crosstar نسبت به Jazz داشته باشد و همچنین صدای غلتش را شامل میشود، همانطور که صدای آیرودینامیکی نیز وجود دارد. به هر حال، اصلاح Crosstar واقعاً در یک طرح بسیار خوب است، حتی در بزرگراه، به جز زمانی که تصمیم میگیریم با قدرت بیشتری روی پدال گاز قدم بگذاریم. در آن نقطه، موتور احتراقی صدای خود را شنیده میکند و کاملاً شنیده میشود - و به نظر چندان خوشایند نیست.
اما در یکی از آن لحظات «ببین چه اتفاقی میافتد» بود که به یک ویژگی عجیب سیستم هیبریدی Crosstar (و Jazz) پی بردم. شتاب (حتی) را به طور کامل افزایش دهید و با وجود داشتن تنها یک سرعت، به وضوح همان چیزی را خواهید شنید که اگر موتور احتراقی به گیربکس با چند سرعت کوپل شده بود، با سرعت موتور دوباره بالا و پایین می آمد. رابطه نامزدی بود - این باعث خنده ام شد، باید اعتراف کنم…
این توهم به بهبود "تطابق" بین شتاب و صدای موتور کمک می کند، برخلاف CVT سنتی، که در آن موتور به سادگی به بالاترین دور در دقیقه ممکن "چسبانده می شود". اما باز هم توهم است...
با این حال، 109 اسب بخار و 253 نیوتن متر موتور الکتریکی هرگز نمی تواند شتاب و بازیابی قانع کننده ای را ارائه دهد و برای پیشرفت سریع لازم نیست زیاد روی پدال گاز پا بگذارید.
راحتی در شواهد
با هر سرعتی که حرکت می کنند، چیزی که در Crosstar بیشتر به چشم می آید راحتی آن است. نه تنها چیزی که توسط میرایی نرم ارائه می شود، بلکه صندلی ها نیز ارائه می شوند، که علاوه بر این، حتی پشتیبانی معقولی را نیز ارائه می دهند.
با این حال، تمام تمرکز روی راحتی، همراه با فرمان غیرقابل ارتباط، هوندا کراس استار را به یک پیشنهاد پویا تبدیل می کند که خیلی تیز یا حتی فریبنده نیست.
همانطور که گفته شد، رفتار مؤثر و بی عیب و نقص است و حرکات بدنه در واقع به خوبی کنترل می شود، اگرچه کمی زینت دارد. اما جایی که او بیشتر احساس راحتی می کند در سرعت های متوسط تر و با استفاده کمتر از دریچه گاز است (باز هم صدای موتور در استفاده سفت تر می تواند کاملاً مزاحم باشد).
کم خرج کنم؟
بدون شک. هوندا کراس استار علیرغم اینکه نمی تواند مانند جاز در امان بماند، همچنان متقاعد کننده است، به خصوص در مسیرهای شهری، جایی که فرصت های بیشتری برای کاهش سرعت و ترمز، بازیابی انرژی و استفاده بیشتر از پیشرانه تمام الکتریکی وجود دارد. در مصارف مختلط، بین مسیرهای شهری و بزرگراه ها، مصرف همیشه زیر پنج لیتر بود.
اگر در مسافتهای طولانیتر با سرعت ثابت متوسط رانندگی کنند، بدون اینکه فرصتی برای کاهش سرعت یا ترمز برای بازیابی نیرو و شارژ باتری نداشته باشند، تغییر مکرر بین حالتهای EV (برقی) و Hybrid Drive را تجربه خواهند کرد.
تا زمانی که باتری وجود داشته باشد، آنها در حالت EV (الکتریکی) حرکت خواهند کرد - حتی با سرعت 90 کیلومتر در ساعت - اما به محض اینکه شروع به کم شدن انرژی کرد (ممکن است بسته به اینکه 2 کیلومتر را تحمل کند. در سرعت)، موتور احتراقی وارد خدمت می شود (حالت هیبریدی) و آن را شارژ می کند تا انرژی ذخیره شده کافی وجود داشته باشد. چند دقیقه بعد، با آب کافی روی باتری، به طور خودکار به حالت EV برمی گردیم - و این روند بارها و بارها و بارها تکرار می شود…
با وجود این، علیرغم ثبت مقادیر بالایی توسط رایانه روی برد در حالی که موتور احتراقی باتری را شارژ می کند، با سرعت تثبیت شده 90 کیلومتر در ساعت، مصرف در 4.2-4.3 لیتر در 100 کیلومتر باقی ماند. در بزرگراه ها فقط موتور احتراقی به چرخ ها متصل می شود (حالت موتور محرک) بنابراین مصرف 6.5-6.6 لیتر در 100 تعجب آور نیست. اگرچه موتور حرارتی 1.5 لیتری از کارآمدترین چرخه اتکینسون استفاده می کند، اما از نظر آیرودینامیکی برای کوتاه و بلند بودن Crosstar کمکی نمی کند.
آیا ماشین برای من مناسب است؟
تست را در اینجا تمام کنید و من مشکلی برای توصیه هوندا کراس استار به کسی نخواهم داشت. همانطور که João و Guilherme در آزمایشات خود از Jazz جدید دریافتند، این می تواند دستور العمل مناسبی برای هر وسیله نقلیه کاربردی باشد: جادار، همه کاره، عملی و در اینجا حتی راحت تر - دستور العمل برای اولین جاز هنوز به همان اندازه امروزی است که زمانی که آن زمان بود. آزاد شد. ممکن است این پیشنهاد با بیشترین جذابیت جنسی نباشد، اما با آرامشی سریع و اقتصادی، هر چیزی را که وعده می دهد را ارائه می دهد.
مانند زمانی که در اولین هوندا جاز در سال 2001 ظاهر شد، کاربردی باقی می ماند: نیمکت های جادویی. برای حمل اجسام بلندتر یا حجیم بسیار مفید است.
اما یک "فیل در اتاق" وجود دارد و به آن قیمت می گویند - دژاوو، این یکی از همان "فیل ها" در تست هوندا e بود. هوندا کراس استار تنها در یک نسخه با یک سطح تجهیزات، بالاترین مدل اجرایی موجود است. درست است که لیست تجهیزات گسترده و بسیار کامل است - هم از نظر تجهیزات ایمنی و راحتی و هم از نظر دستیاران راننده - اما با وجود این، بیش از 33 هزار یورو درخواست شده دشوار است توجیه شود.
می توانیم بگوییم که مانند خودروهای 100% برقی، هزینه خود فناوری است که ما می پردازیم، اما این بحثی است که وقتی امروز 100٪ خدمات برقی با همان ارزش وجود دارد (تقریباً مطمئناً چندان خوب نیست) قدرت خود را از دست می دهد. مجهز یا همه کاره). و علاوه بر این، آنها برخلاف Crosstar به ISV پرداخت نمی کنند.
پانل ابزار 7 اینچی 100% دیجیتال از نظر گرافیکی جذاب ترین نیست، اما از طرف دیگر چیزی به خوانایی و وضوح آن اشاره نمی کند.
اما وقتی قیمت هوندا کراس استار را با سایر هیبریدی های این سگمنت، مانند یاریس 1.5 هیبریدی فوق الذکر، کلیو E-Tech، یا حتی B-SUV هیوندای کاوای هیبریدی (با نسخه بازسازی شده در راه است) مقایسه می کنیم، بیشتر متزلزل می شوند. به زودی به بازار). آنها از نظر فضا / تطبیق پذیری رقیب Crosstar نیستند، اما چندین هزار یورو کمتر از این قیمت دارند (حتی اگر فقط نسخه های مجهزتر آنها را در نظر بگیریم).
برای کسانی که نمی خواهند همه دارایی های فضایی/تطبیق پذیر Crosstar را از دست بدهند، تنها چیزی که باقی می ماند... جاز است. همه چیز Crosstar ارائه می دهد، اما کمی کمتر از 30000 یورو است (هنوز گران است، اما نه به اندازه برادرش). علاوه بر این، کمی سریعتر و مقرون به صرفه تر است، اگرچه (خیلی کمی) راحت تر است.