همه کاره و قوی، رنو 4 اف به پیشبرد کسب و کارهای بی شماری کمک کرد. با این حال، چیزی که احتمالاً نمی دانید این است که ون ساده مشتق شده از 4L به انقلابی در فرمول 1 کمک کرد.
ما در اواسط دهه 1970 (به طور دقیق تر در سال 1977) بودیم و پس از کسب دو عنوان سازنده متوالی در سال های 1972 و 1973، لوتوس شروع به "از دست دادن زمین" به رقابت کرد.
در جستجوی یک مزیت رقابتی، بنیانگذار نابغه برند بریتانیایی، کالین چاپمن، تصمیم گرفت مفهوم جدیدی (و "حفره" در مقررات) را بررسی کند که حداقل روی کاغذ، می تواند ورزش موتوری را متحول کند: اثر زمین.
از تئوری تا عمل
به طور خلاصه، چیزی که مهندسان دریافتند این بود که با پوشاندن یا آب بندی کامل کناره های ماشین با یک "دامن" می توانند جلوه زمین مورد نظر را ایجاد کنند و ماشین را به پیست "چسبانند".
پس از آزمایش های موفقیت آمیز در تونل باد و چندین شبیه سازی، شکی وجود نداشت که این کانسپت پتانسیل بازگشت لوتوس را به روزهای شکوه خود دارد. با این حال، تیم مهندسی هنوز یک سوال داشتند: چگونه می توان اطمینان حاصل کرد که اثر زمین در مسیر کار می کند؟
آزمایش با مینیاتورها در یک تونل باد و اجرای شبیه سازی ها یک چیز است، این یک چیز دیگر است که آن مفهوم را برای یک ماشین فرمول 1 به کار ببرید و آن را به پیست پرتاب کنید.
بدتر از آن، مهندسان تیم Hethel نه دستگاههای تک سرنشینی برای استفاده در آزمایشها داشتند و نه شبیهسازها و رایانههای مدرنی که در حال حاضر توسط تیمها استفاده میشود.
با این اوصاف، لازم بود یک اصل را که Guilherme Costa اغلب در اینجا در Razão Automóvel به ما یادآوری میکند، رعایت کنیم: بداهه. انطباق غلبه بر . و بنابراین رنو 4F وارد تصویر شد.
رنو 4F: "جک همه معاملات"
هنگامی که آنها به کارخانه لوتوس رسیدند، مهندسان تیم فرمول 1 به یاد آوردند: اگر یکی از "دامن های کناری" را به یک قاب متصل به عقب یک رنو 4F قلاب کنیم تا ببینیم چه کار می کند؟
با باز بودن درب عقب وانت، یک مهندس که روی سکوی بارگیری دراز کشیده بود و رفتار راه حل های آزمایش شده را مشاهده می کرد و دیگری در حال رانندگی یک رنو 4F بود، آزمایش ها در آنجا انجام شد.
جالب اینجاست که تعلیق صاف وانت فرانسوی (بیشتر برای مسیرهای بز طراحی شده تا برای پیست ها) یک مزیت غیرمنتظره بود و حرکاتی را که "دامن ها" هنگام سوار شدن بر روی یک ماشین فرمول 1 با آن مواجه می شدند، مبالغه می کرد.
همه اینها به ما اجازه میدهد تا راهحلهای کمتر مناسب را حذف کنیم تا به ایدهآل برسیم: فلپ با فنر تولید شده در مادهای که باعث اصطکاک کمی میشود، مشابه آنچه که در… تختههای برشی که در آشپزخانه داریم.
این راه حل در لوتوس 78 پیاده سازی شد اما در لوتوس 79 در سال 1978 بود که سیستم بیشترین درخشش را داشت. به لطف او، لوتوس به "تیمی برای شکست" تبدیل شد، در نیم فصل دوم در پنج مسابقه پیروز شد، عنوان سازنده را به دست آورد و ماریو آندرتی عنوان رانندگان را به دست آورد.
تا سال 1979 چندین تیم دیگر قبلاً سیستم را کپی کرده و کامل کرده بودند، بنابراین به برتری لوتوس پایان داد. با این حال، هیچ یک از آنها نباید بتوانند به استفاده از رنو 4F به عنوان یک "ماشین آزمایشی" "ببالند".