جان دیویس، روزنامه نگار موتورویک اعتراف کرد: «این ماشین برای همه نیست. ما موافقیم: لامبورگینی دیابلو که بین سال های 1990 و 1999 تولید شد، به خوبی در سازگاری با راننده مناسب نیست. باید برعکس باشد.
جای تعجب نیست - سلف او، کونتچ، ویژگی های شخصیتی یکسانی داشت. دیابلو که هر دو توسط مارسلو گاندینی طراحی شدهاند، معماری را از Countach (موتور مرکزی عقب که به صورت طولی قرار گرفته است) و همچنین V12 را به ارث میبرد، هرچند عمیقاً تکامل یافته است.
خودروی سوپر اسپرت ایتالیایی چیزی جز جذابیت سلامت عقل است: سالم 492 اسب بخار از 48 سوپاپ تنفس طبیعی 5.7 V12 - که می تواند تنها در 4.5 ثانیه به سرعت 100 کیلومتر در ساعت برسد، قبل از رسیدن به حداکثر سرعت 325 کیلومتر در ساعت - برای مدت کوتاهی تبدیل به سریع ترین خودروی روی کره زمین شد و جایگزین فراری F40 شد.
علاوه بر ظرفیت حجمی و اعداد، به خودی خود نفس گیر، گیربکس پنج سرعته دستی و دیفرانسیل عقب نیز نکات جذابی برای هر کارشناس است.
لامبورگینی دیابلو به دور از راحتی مدلهای فعلی خانه ایتالیایی، حتی «برای پسران» هم نیست: هم فرمان و هم کلاچ، ترمزها یا فرمانپذیری گیربکس، به بازوهای مستعد و مداوم نیاز دارند تا حداکثر کارایی را از گیربکس استخراج کنند. عجیب و غریب از Sant'Agata Bolognese.
مشترک شدن در خبرنامه ما
یک ویدیوی گذشته نگر از اولین Diablo توسط Motorweek را مشاهده کنید:
خودروی سوپر اسپورت ایتالیایی هرگز از تکامل بازماند. لامبورگینی دیابلو، چند سال پس از عرضه، نسخه جدیدی دریافت کرد VT از کشش چسبناک، با اشاره به چهار چرخ متحرک؛ بعدها، در سال 1995، SV (Super Veloce)، تنها با دو چرخ محرک و 510 اسب بخار قدرت. و در سال 1999، با افزایش قدرت V12 به 530 اسب بخار، به روز شد و از بین رفتن چراغ های جلوی جمع شونده را برجسته کرد - به جای آنها همان واحدهای نیسان 300 ZX ظاهر می شد.
در حال حاضر تحت نظارت آئودی، لامبورگینی دیابلو در سال 2000 بهروزرسانی بزرگی را دریافت میکند و بسیاری آن را بهترین نسخه آن میدانند. در این یکی، V12 اتمسفر "اصیل" به 6.0 لیتر افزایش یافت و قدرت به 550 اسب بخار رسید - شخصیت "شیطانی" باقی ماند.
در سال 2001 با Murciélago نه چندان جذاب جایگزین آن شد.
