در کشور بزرگراه های بی پایان و میلیون ها PPP، جاده های ملی محکوم به رها شدن هستند. و این توسط کاربران نیست، توسط مقامات ذیصلاح است. یکی از آنها Estrada Nacional 120 است.
آخر هفته ای دیگر، فراری دیگر. هنوز پنجشنبه است و من فقط به دیدن لیسبون از پشت فکر می کنم. انتخابهای من، برای این تعطیلات آخر هفته، معمولاً گراندولا، ونداس نواس و اِوورا را به عنوان مقصد انتخاب میکنند. آزیموت، آلنتجو! لعنتی هنوز گم شده…
مناطق دیگر مرا ببخشید، فقط ریشه های من بلندتر صحبت می کنند. اینها سفرهایی است که من با لبخندی بر لب و... کمردرد انجام می دهم. ایالت Estrada Nacional 120، در مسیر بین Alcácer do Sal و Grândola، مایه تاسف است.
مرتبط: اپیدمی ملی، azelhas خط میانی
اینها ریشه هایی هستند که تا کالسکه امتداد دارند، سوراخ هایی که شبیه پایه های یک ساختمان هستند، علامت گذاری بدی که به نظر می رسد توسط یک راننده فرمول 1 ایجاد شده است، دعوت به سبقت گرفتن در حد دید و غیره است. یک وحشت، مخصوصا برای کسانی که نمی دانند. لحافی تکه تکهای که برخی اصرار دارند آن را جاده ملی بنامند و هر سال جان افراد زیادی را میگیرد، نه تنها از کسانی که آنجا میمانند، بلکه از کسانی که اینجا میمانند، در غیاب کسانی زندگی میکنند که Estrada Nacional 120 آنها را از آنها دزدیده است. زندگی می کند.
در راه برگشت مسیر در جهت مخالف می رود. اما قبل از ورود به بزرگراه ماراتکا، مستقیماً در امتداد ناسیونال 10 می روم و آب دهان را به سمت مکه ماهی سرخ شده، ستوبال می ریزم. آنجاست که متوجه شدم اداره E.P – Estradas de Portugal S.A نباید از ماشین استفاده کند. شاید با هلیکوپتر، نمی دانم…
یک وسیله نقلیه رها شده ماه ها است که در کنار جاده خوابیده است. من کم کم شاهد برچیده شدن عمومی خودرو بودم. هر ماه با چند قطعه کمتر و حالا بدون هیچ قطعه. فقط شاسی باقی مانده است. نشانه توجه مقامات مسئول به این مسیر…
وقتی به Vendas Novas یا Évora می روم، جاده متفاوت است اما مناظر یکسان است. وضعیت پیادهرو در Estrada Nacional 4 (Montijo/Pegões) یادآور چهره نوجوانی است که بدون ترحم یا ترحم توسط آکنه مورد حمله قرار گرفته است: فقط سوراخها و برآمدگیها. رسیدن به گذرگاه های Pegões برای مردان و ماشین آلات عذاب است. در طول مسیر می توان به این یا آن فتق دیسک سوار شد، لاستیک را پنچر کرد یا حتی نرسید...
کسانی که N4 را نمی شناسند، می دانند که این "تنها" شلوغ ترین جاده ملی در آلنتجو است. با تردد روزانه هزاران وسیله نقلیه. یک کشور عجیب برای ما، اینطور نیست؟ که برای ساختن بزرگراه هایی که هیچکس از آن استفاده نمی کند، به ریشه مو بدهکار شد و به رها شدن جاده هایی که همه از آن استفاده می کنند رای داد.
متأسفانه معتقدم این سناریو از شمال تا جنوب کشور تکرار می شود. برای این پیاده روی، کشوری که این هفته جایزه بهترین جاده جهان را به دست آورد، خطر برنده شدن جایزه بدترین جاده جهان را نیز به خطر می اندازد. هیچ کمبودی برای نامزدها وجود ندارد، از جمله کسانی که از Estrada Nacional 120 هستند... هیچ کمبودی برای نامزدهایی وجود ندارد که مسئولیت را بر عهده بگیرند.
حتما ما را در فیسبوک و اینستاگرام دنبال کنید
تصویر ویژه: C.M. de Grândola / تصاویر ثانویه: Facebook da Petition توسط EN 120