این آبارث ها برگرفته از مدل های فیات نبودند

توسط کارلو آبارث ایتالیایی-اتریشی در سال 1949 تأسیس شد آبارت این خودرو به دو چیز معروف شد: اول به خاطر داشتن عقرب به عنوان نماد آن، و دوم به خاطر این واقعیت که در طول بیشتر تاریخ خود به تبدیل فیات آرام به خودروهایی با قابلیت ارائه عملکرد بالا و مقادیر زیادی آدرنالین اختصاص داشته است.

با این حال، فریب ارتباط (طولانی) آبارث و فیات را نخورید. علیرغم این واقعیت که Abarth عملاً از بدو تولدش به تغییر مدلهای برند ایتالیایی اختصاص داشت و حتی در سال 1971 توسط آن خریداری شد، حقیقت این است که رابطه بین این دو انحصاری نبود.

هم به عنوان یک شرکت سازنده و هم به عنوان یک شرکت ساختمانی، توانستیم برندهایی مانند پورشه، فراری، سیمکا یا آلفارومئو را که عقربها را نیش میزنند، تماشا کنیم و فراموش نکنیم که حتی مدلهای خودش را هم میسازد.

شما 9 عدد غیر فیات آبارث به اضافه یک "اضافی" دریافت می کنید:

سیسیتالیا 204A Abarth Spider Corsa

جالب اینجاست که اولین مدلی که نام آبارث را یدک می کشید، در همان زمان آخرین مدلی بود که سیسیتالیا (مارکی که مدت کوتاهی بعد از کار افتاد) نام داشت. متولد 1948 در مجموع پنج واحد از این ورزش ساخته می شود.

مشترک شدن در خبرنامه ما

Cisitalia 204A Abarth Spider Corsa که با در نظر گرفتن رقابت توسعه داده شد، در مجموع در 19 مسابقه پیروز شد و Tazio Nuvolari معروف آخرین پیروزی خود را در Cisitalia 204A Abarth Spider Corsa به دست آورد.

زیر کاپوت موتوری برگرفته از موتور استفاده شده توسط فیات 1100 با دو کاربراتور وبر و 83 اسب بخار قدرت مرتبط با گیربکس چهار سرعته دستی قرار داشت که به سیسیتالیا 204A Abarth Spider Corsa اجازه می داد تا سرعت 190 کیلومتر در ساعت رانده شود.

Abarth 205 Vignale Berlinetta

پس از ترک سیسیتالیا، کارلو آبارث خود را وقف خلق مدل های خود کرد. اول از همه این 205 Vignale Berlinetta زیبا بود که از همان موتور چهار سیلندر فیات استفاده می کرد که توسط Cisitalia 204A Abarth Spider Corsa استفاده می شد.

ساخت بدنه به آلفردو ویگناله و وظیفه طراحی آن به جیووانی میچلوتی سپرده شد. در مجموع تنها سه دستگاه از این کوپه کوچک با وزن 800 کیلوگرم تولید شد.

فراری-آبارث 166 MM/53

فراری-آبارث 166 MM/53 که توسط کارلو آبارث طراحی و بر روی فراری 166 ساخته شد، تنها فراری "انگشتی" آبارث باقی مانده است. این درخواستی بود که توسط خلبان جولیو موزیتلی که با او مسابقه می داد، مطرح کرد. زیر بدنه طراحی شده توسط Abarth یک فراری V12 با تنها 2.0 لیتر و 160 اسب بخار قدرت وجود داشت.

پورشه 356 کاررا آبارث GTL

در سپتامبر 1959، پورشه با کارلو آبارث همکاری کرد تا در ابتدا 20 خودروی مسابقه ای بر اساس 356B ایجاد کند. نتیجه 356 Carrera Abarth GTL بود که آماده رقابت در مسابقات دسته GT بود.

سبکتر از مدلی که بهعنوان پایهاش عمل میکرد و با بدنهای متمایز طراحی و تولید شده در ایتالیا، «پورشه آبارث» از موتورهای چهار سیلندر باکسر 1.6 لیتری با قدرتهای 128 اسب بخار تا 135 اسب بخار و 2.0 لیتر با قدرتهای 155 استفاده میکرد. اسب بخار تا 180 اسب بخار

اگرچه 356 Carrera Abarth GTL در مسابقاتی که در آن شرکت می کرد موفق بود، پورشه تصمیم گرفت پس از آماده شدن 21 خودروی اول قرارداد با آبارث را لغو کند. دلیل کناره گیری ساده بود: عدم کیفیت اولین نمونه های اولیه و تاخیرهای اولیه منجر به "علامت گذاری" پورشه و منجر به طلاق شد.

آبارث سیمکا 1300 جی تی

زمانی که سیمکا تصمیم گرفت نسخه ای سریعتر از مدل 1000 را بسازد، برند فرانسوی دو بار فکر نکرد و از خدمات کارلو آبارت استفاده کرد. این قرارداد حکم میکرد که آبارث نمونههای اولیهای را بر اساس سیمکا 1000 بسازد و نتیجه چیزی کاملاً متفاوت از خودروی اصلی بود، آبارث سیمکا 1300 که بین سالهای 1962 و 1965 تولید شد.

با بدنه جدیدی که بسیار آیرودینامیک تر (و اسپرت تر) است، یک موتور جدید - موتور کوچک 0.9 لیتری و 35 اسب بخاری جای خود را به موتور 1.3 لیتری و 125 اسب بخاری داد - با 1000 که کمی بیشتر از شاسی، سیستم تعلیق و فرمان، از آنجایی که ترمزها اکنون ترمزهای دیسکی روی هر چهار چرخ هستند.

نتیجه یک خودروی اسپرت کوچک با وزن تنها 600 کیلوگرم (200 کیلوگرم کمتر از سیمکا 1000) و توانایی رسیدن به سرعت خیره کننده 230 کیلومتر در ساعت بود. به دنبال آن 1600 GT و 2000 GT، دومی دارای 2.0 لیتر 202 اسب بخار قدرت بود که به آن اجازه می داد به 270 کیلومتر در ساعت برسد.

سیمکا آبارث 1150

دومین ورودی در لیست ما از شراکت بین Abarth و Simca، نسخه تند سیمکا 1000 است. برخلاف آنچه در مورد 1300 GT رخ داد، در این مورد دستور العمل کمی کمتر رادیکال بود و Simca 1150 چیزی نیست جز یک نسخه بهبود یافته از مدل ساده فرانسوی.

در پایان سال 1964 عرضه شد، برای مدت کوتاهی در فروش بود زیرا خرید سیمکا توسط کرایسلر ناپدید شدن آن را در سال 1965 دیکته کرد. در چهار نسخه موجود بود، قدرت آن از 55 اسب بخار تا 85 اسب بخار بود و نسخه های متوسط آن با 58 اسب بخار در دسترس بود. و 65 اسب بخار

Autobianchi A112 Abarth

Autobianchi A112 Abarth که بین سالهای 1971 تا 1985 تولید شد، هدف اصلی خود رویارویی با Mini Cooper و نسخه ایتالیایی آن، Innocenti Mini بود.

در مجموع، هفت نسخه از Autobianchi A112 Abarth وجود داشت که 121600 دستگاه از شیطان شهری را تولید کرد. A112 Abarth که در ابتدا در سال 1971 به موتور 1.0 لیتری و 58 اسب بخاری مجهز شد، چندین نسخه داشت، به ویژه آنهایی که مجهز به گیربکس پنج سرعته دستی یا 1.0 لیتری با 70 اسب بخار بودند.

Abarth 1300 Scorpione SS

Abarth 1300 Scorpione SS که بین سال های 1968 و 1972 توسط شرکت ایتالیایی Carrozzeria Francis Lombardi تولید شد، نام های مختلفی داشت. این OTAS 820، جیانینی و البته جایزه بزرگ آبارث و اسکورپیون در تمام عمرش بود.

Abarth 1300 Scorpione SS که در سال 1968 در نمایشگاه خودروی ژنو ارائه شد، آخرین محصول توسعه یافته توسط آبارت به عنوان یک برند مستقل خواهد بود (در سال 1971 توسط فیات خریداری شد).

از نظر فنی دارای یک 1.3 چهار سیلندر خطی، دو کاربراتور وبر، 100 اسب بخار، گیربکس دستی چهار سرعته، سیستم تعلیق مستقل چهار چرخ و چهار دیسک ترمز بود.

لانچیا 037

تا حدی بر اساس بتا مونتکارلو، 037 ساخته آبارث بود.

آبارث پس از خرید توسط فیات، مسئول تهیه و توسعه مدل های رقابتی این گروه بود. یکی از این نمونه ها لانچیا 037 بود، آخرین خودروی دیفرانسیل عقب که قهرمان مسابقات رالی جهان شد.

با موتور عقب مرکزی، شاسی فرعی لولهای، سیستم تعلیق مستقل و دو کاپوت بزرگ (جلو و عقب)، این "هیولا" که توسط آبارث به همراه لانچیا و دالارا توسعه یافته بود، نسخهای جادهای برای مقاصد مشابه داشت، 037 Rally Stradale. که از آن 217 واحد متولد شد.

یکی دیگر از لانچیاهای توسعه یافته توسط آبارث، جانشین 037 در مسابقات رالی، دلتا S4 قدرتمند است که مانند مدل قبلی خود، یک نسخه جاده ای برای مقاصد مشابه، S4 Stradale نیز داشت.

آبارث 1000 تک نفره

Abarth 1000 Monoposto که به طور کامل توسط کارلو آبارث در سال 1965 ساخته شد، مسئول ارائه صدمین رکورد جهانی به این برند و ثبت چهار رکورد جهانی بود. خود کارلو آبارث تحت فرمان او بود که در سن 57 سالگی تحت یک رژیم غذایی شدید قرار گرفت که باعث شد 30 کیلوگرم وزن کم کند تا بتواند در کابین تنگ جا شود.

راندن این موتور تک سرنشینه با تمرکز شدید آیرودینامیکی، یک موتور 1.0 لیتری فیات بود که از موتور استفاده شده در فرمول 2 در سال 1964 مشتق شده بود. موتور بادامک دوقلو قدرت چشمگیر 105 اسب بخار را تولید می کرد که تنها 500 کیلوگرم وزن این خودروی تک سرنشین را تامین می کرد.

Abarth 2400 Coupé Allemano

بسیار خوب... این آخرین نمونه از یک فیات، 2300 گرفته شده است، اما طراحی منحصر به فرد بدنه و این واقعیت که یکی از مورد علاقه های کارلو آبارث است - این خودروی روزمره او برای چندین سال بود - به این معنی بود که او را انتخاب کنید. بخشی از این گروه

Abarth 2400 Coupé Allemano که در سال 1961 رونمایی شد، تکامل کوپه 2200 بر اساس فیات 2100 بود. جیووانی میچلوتی مسئول طراحی و تولید استودیو Allemano بود (از این رو نام آن است).

در زیر کاپوت، یک شش سیلندر خطی با سه کاربراتور بدنه دوقلوی Weber قرار داشت که قادر به تولید 142 اسب بخار بود، و Abarth 2400 Coupé Allemano همچنین دارای سیستم اگزوز کاملاً بازطراحی شده بود.

جالب اینجاست که علیرغم اینکه تولید در سال 1962 به پایان رسید، کارلو آبارث تصمیم گرفت یک کپی از Abarth 2400 Coupé Allemano را به نمایشگاه ژنو 1964 ببرد، احترامی که او برای این خودرو داشت.