تا همین اواخر، دانش من در مورد اتودروم استوریل محدود به ... بازی های رایانه ای بود. علاوه بر این، با در نظر گرفتن اینکه من هرگز حتی در یک پیست رانندگی نکرده بودم، وقتی به من گفتند که "تعمید آتش" من در پیست قرار است در کنترل یک پیست انجام شود. جایزه رنو مگان R.S در استوریل، گفتن من هیجان زده خیلی ساده است.
متأسفانه، سنت پیتر و با اثبات قاعده تحمیل شده توسط قانون مورپی مبنی بر اینکه هر چیزی که باید اشتباه پیش برود به بدترین راه و در بدترین زمان ممکن پیش می رود، سنت پیتر تصمیم به انجام دستور من نکرد و باران فوق العاده ای را دقیقاً برای روزی که سفر من به این شهر را در نظر گرفت. استوریل رزرو شده بود.
بنابراین، بیایید خلاصه کنیم: "راننده" بی تجربه، یک هاتچ معروف به علاقه به شل کردن عقب، مداری که عملا ناشناخته بود و یک مسیر کاملاً خیس شده. در نگاه اول به نظر می رسد دستور العملی برای فاجعه است، اینطور نیست؟ خوشبختانه، کاملاً اینطور نبود.
هدف اول: مدار را به خاطر بسپارید
به محض اینکه به جعبه ای رسیدم که جایزه رنو مگان R.S در آن قرار داشت، اولین چیزی که شنیدم این بود: "به فضای داخلی مستقیم توجه کنید، که در سمت چپ مقدار زیادی آب دارد و باعث برنامه ریزی آبی می شود". در حالی که روزنامه نگاران دیگر به نشانه موافقت سرشان را تکان دادند، متوجه شدم که فکر می کنم "اما مسیر مستقیم کجاست؟" رسمی بود، من بیشتر از جیمز می در پیست Top Gear گم شده بودم.
مشترک شدن در خبرنامه ما
با آرامش سعی کردم با استفاده از تنها ابزاری که در آن نزدیکی داشتم، طرح مدار را بشناسم: نماد میدان مسابقه که روی پایه اصلی ظاهر می شود! به محض اینکه شروع به استفاده از این روش کردم، آن را نیز رها کردم، زیرا به سرعت متوجه شدم که در آن راه به جایی نمیروم.
من که نمی خواستم فرصت رانندگی در همان پیستی را که آیرتون سنا معروف اولین پیروزی خود را در فرمول 1 به دست آورد (و به طرز عجیبی در همان آب و هوا) از دست داد، تصمیم گرفتم از یک همکار حرفه ای که برای سواری در این پیست رفته بود استفاده کنم. ماشینی که راننده آن را هدایت می کرد و من برای سواری رفتم.
در کانال یوتیوب ما مشترک شوید.
در این دو دور، من از این فرصت استفاده نکردم و نه تنها سعی کردم مدار را به خاطر بسپارم (وظیفه ای که نمی توانم بگویم در آن کاملاً موفق بودم) بلکه همچنین دیدم که مگان RS تروفی چگونه هنگام رانندگی در زیستگاه طبیعی خود و توسط شخصی که تماس می گیرد، رفتار می کند. به اتودروم استوریل خانه دوم شما.
حالا نوبت من بود
علیرغم اینکه قبلاً فرصت رانندگی با مگان R.S. تروفی در توقف و حرکت لیسبون را داشتید، سوار شدن با آن در یک پیست مانند دیدن یک شیر در باغ وحش و در ساوانا است. حیوان همان است، اما رفتارش یک شبه تغییر می کند.
با این حال، اگر شیر در زیستگاه طبیعی خود خطرناک تر باشد، دقیقاً برعکس در مورد مگان اتفاق می افتد. رانندگی که در ترافیک حومه شهر سنگین بوده است، در یک مدار وزن مناسب را برای ایجاد اعتماد به نفس به تازهکاری مانند من نشان میدهد و کلاچ که من ناگهانی در نظر گرفته بودم، برای تغییرات عجولانهتر روابط عالی است.
بنابراین، چیزی که می توانم در مورد مگان R.S. تروفی در مسیر به شما بگویم این است که محدودیت های راننده زودتر از خودرو ظاهر می شود. با وجود تمایل به شل شدن عقب، واکنشها به راحتی قابل کنترل هستند، با رفتار مگان که نشاندهنده رفتارهای سرگرمکنندهتر است، حتی در زیر طوفان، چیزی که محور عقب هدایتشونده به آن کمک میکند.
درج خمیده اطمینان را ارائه می دهد و ترمزها بیش از حد قادر به مقاومت در برابر سوء استفاده بدون خستگی هستند. در مورد موتور، افزایش رژیم پیشرونده است و 300 اسب بخار آن مزایایی را ارائه می دهد که بهتر است در مدارها (یا جاده های متروک بدون رادار) محدود شوند. از طرف دیگر، اگزوز باعث می شود فقط برای شنیدن آن بخواهید به شتاب گیری ادامه دهید.
در پایان دو سواری (کوتاه) من در کنترلهای Mégane R.S Trophy و در پایان اولین حضورم روی آسفالتی که آن را «زمین مقدس» میدانم، دو نتیجهای که به آن رسیدم ساده بود. اولین مورد این بود که مگان R.S. تروفی در مسیر بسیار بهتر از جاده های عمومی است. دومی این بود: باید به استوریل برگردم!