همانطور که چند سال پیش شخصی گفت: "پیش بینی فقط در پایان بازی". و درست مثل فوتبال (مقایسه ببخشید)، 24 ساعت لمانز نیز پیش بینی نشده است.
تویوتا بهعنوان یک محبوب بزرگ برای این نسخه از نمادینترین مسابقه استقامت در جهان شروع کرد، اما عملکرد TS050 با مشکلات مکانیکی مشخص شد - مشکلاتی که اتفاقاً برای همه خودروهای رده LMP1 عرضی بود.
شب شد و مشکلات بر سر تویوتا هم افتاد. و هنگامی که خورشید دوباره درخشید، بر رنگ سفید، سیاه و قرمز خودروهای اشتوتگارت درخشانتر میدرخشید. چهرههایی که در گودالهای تویوتا وجود داشت، بسیار ناامیدکننده بود. در مسیر، این پورشه 919 هیبریدی شماره 1 بود که رهبری هشتاد و پنجمین دوره مسابقات 24 ساعته لمانز را داشت.
اما حتی یک سرعت محتاطانه توسط رانندگان پورشه 919 هیبریدی شماره 1، نتوانست از مشکلات مکانیکی موتور V4 جلوگیری کند، موتوری که به نظر نمیرسد برای مقاومت در برابر دمای بالایی که در مدار La Sarthe احساس میشد طراحی شده باشد. . چهار ساعت مانده به پایان مسابقه، خودروی شماره 1 پورشه با مشکل موتور حرارتی خود بازنشسته شد.
داستان خرگوش و لاک پشت
در مواجهه با مشکلاتی که همه (!) خودروهای رده LMP1 را تحت تاثیر قرار داد، یک "لاک پشت" در رده LMP2 بود که هزینه های مسابقه را بر عهده گرفت. ما در مورد Jackie Chan DC Racing Team Oreca #38 صحبت می کنیم - بله، این همان جکی چان است که شما به آن فکر می کنید ... - توسط Ho-Pin Tung، Thomas Laurent و Oliver Jarvis. Oreca #38 تا بیش از یک ساعت قبل از پایان مسابقه، مسابقه را رهبری کرد.
بدون شک یکی از تیم های حساس این 24 ساعت لمانز، علاوه بر قهرمانی در رده LMP2، به مقام دوم مطلق نیز دست یافت و جایگاهی را که در ابتدا مختص «هیولاهای» دسته LMP1 بود، به خود اختصاص داد. اما در لمان، نه پیروزی را نمی توان مسلم دانست و نه شکست را…
دانستن اینکه چگونه رنج بکشی
تیمی بود که میدانست چگونه رنج بکشد. ما در مورد مکانیک ها و رانندگان (تیمو برنهارد، برندون هارتلی و ارل بامبر) پورشه 919 هیبریدی شماره 2 صحبت می کنیم. خودرویی که پس از آسیب دیدگی در موتور الکتریکی جلو در قسمت اول مسابقه در جایگاه آخر قرار گرفت.ظاهراً همه چیز از دست رفته است. ظاهرا اما با عقب نشینی 919 هیبرید شماره 1، آخرین پورشه در پیست فرصتی برای حمله به پیشرو دید و حمله ای را به جایگاه اول تیم جکی چان دی سی ریسینگ آغاز کرد. کمی بیشتر از یک ساعت مانده به پایان مسابقه، یک پورشه یک بار دیگر پیشتاز مسابقه بود. اولین بازنده این دوره کسانی بودند که در نهایت پیروز شدند. و این یکی؟
رانندگان تیمو برنهارد، برندون هارتلی و ارل بامبر می توانند از مکانیک های خود برای این پیروزی تشکر کنند.
اگرچه ممکن است به نظر برسد، اما این پیروزی به دلیل نقص LMP1 باقیمانده از آسمان نبود. این پیروزی مقاومت و ایستادگی بود. پیروزی در داخل و خارج از پیست به دست آمد. رانندگان تیمو برنهارد، برندون هارتلی و ارل بامبر میتوانند از مکانیکهای خود برای این پیروزی تشکر کنند که در کمتر از یک ساعت توانستند موتور الکتریکی 919 هیبرید را پس از خرابی اولیه جایگزین کنند. در مواجهه با همین مشکل، تنها تویوتا که مسابقه را به پایان رساند دو ساعت طول کشید تا همان تعمیر را انجام دهد.
GTE PRO و GTE Am
در رده GTE PRO نیز درام وجود داشت. مسابقه فقط در دور پایانی مشخص شد، زمانی که پنچری باعث شد یان مگنوسن، آنتونیو گارسیا و کوروت C7 R #63 جردن تیلور از مبارزه برای پیروزی خارج شوند. این پیروزی در نهایت به لبخند استون مارتین جاناتان آدام، دارن ترنر و دانیل سرا ختم خواهد شد.
در رده GTE Am، پیروزی به فراریای JMW Motorsport توسط دریس وانتور، ویل استیونز و رابرت سیمث رسید. سکوی کلاس توسط مارکو چیوسی، آرون اسکات و دانکن کامرو در Spirit of Race's Ferrari 488 #55 و توسط Cooper McNeil، William Sweedler و Towsend Bell در Scuderia Corsa's Ferrari 488 #62 تکمیل شد.
برای سال بیشتر وجود دارد!
