برند بریتانیایی جگوار چند سالی است که در حال توسعه حریفی برای ناوگان بخش D آلمان است.
فکر می کنم تاریخ را دوست دارم. از ماشین ها و تاریخ. و نه، این نکته در جدول هیچ ربطی به همکاری Razão Automóvel با کانال تاریخ ندارد. این فقط مقدمه ای است برای آنچه در راه است. همانطور که می دانید، این که انگلیسی ها، آلمانی ها و فرانسوی ها وارد درگیری شوند، تازگی ندارد. کتاب های تاریخ مملو از جنگ ها، فتوحات و درگیری های بین این سه قدرت است. اولی به اندازه کافی در جنگ پیروز شده است، دومی طبق اصل "آخرینی که می خندد..." و سومی، بیچاره، روزهای بهتری را دیده است.
وقتی صحبت از انگلیسی ها - متحدان تاریخی پرتغال - شد، آنها زمانی یکی از پر جنب و جوش ترین صنایع خودروسازی در جهان را داشتند، اما در این بین "فشردگی" را در برابر آلمان از دست دادند. فرانسویها به شیوهی خود، فضایی از لطف خود را به نمایش گذاشتند، اما امروزه دیگر آن قدرتی نیستند که زمانی آلمانیها بودند.
همانطور که می دانیم، بریتانیایی ها از آن دسته ای نیستند که بخواهند به خانه بیاورند و در مقابل تسلط مطلق سالن های آلمانی در بازار لوکس، جگوار - برند با عظمتش که اکنون در دستان مستعمره سابق، هند است - در حال آماده سازی مستقیم است. رقیب برای مراجع آلمانی. سوال من این است: آیا آنها باید مستقیماً در بخش D رقابت کنند؟ نظر من این است که شاید نه.
این یک بخش اشتها آور است، بدون شک. مطمئناً همان چیزی که بخش بزرگتری از فروش می تواند برای برند نشان دهد. اما سرمایهگذاری مورد نیاز برای رقابت با غولهای آلمانی بسیار فراتر از توانایی جگوار است. حداقل برای اینکه بتوانیم «رو در رو» با اینها رقابت کنیم.
آنها از نظر مالی خسته به پایان سال می رسیدند. هیچ قدرت مالی به ارزش راتان تاتا، نجیب هندی که صاحب برند انگلیسی است، وجود ندارد. امروز آلمانی ها در کاری که انجام می دهند خیلی خوب هستند.
پس برند انگلیسی چه باید بکند؟ گیتار را در کیسه بگذار و برو خانه چای بنوش و کلوچه بخوری؟! لازم نیست. آنها می توانند تلاش کنند، اما باید به روش دیگری تلاش کنند. ایجاد محصولی که به دلیل طراحی، باربری اشرافی و «صنعتگر بریتانیایی» متمایز است.
آنها می توانند و باید نگرانی های مربوط به فضای داخل هواپیما یا ظرفیت چمدان را به دلیل طراحی جذاب تر کنار بگذارند. اینکه آنها یک محصول پرشور خلق می کنند و این در جزئیات کوچک متفاوت است. جزئیاتی که بین خودروهایی که فقط همین هستند و خودروهایی که خیلی بیشتر هستند تفاوت ایجاد می کند.
هرکس یک سالن اسپرت سگمنت D میخواهد بیامو سری 3 میخرد، هرکس یک سالن راحت میخواهد مرسدس کلاس C میخرد و هرکس کمی از این دو دنیا میخواهد یک آئودی A4 میخرد. خوب… و هرکسی که سالنی با چرخ میخواهد یک Skoda Superb میخرد.
اما هر کسی که میخواهد عاشق ماشینش شود، بیشتر از «فقط آن» به آن نگاه کند، گزینههای خوبی در بازار ندارد. و در این جایگاه - که برای یک جایگاه بسیار بزرگ است - دنیایی از فرصتها برای برندهایی مانند جگوار یا حتی آلفارومئو وجود دارد.
در هر صورت، اجازه دهید جگوار دیگر هرگز X-Type وحشتناک را تکرار نکند. سالنی بر اساس فورد موندئو که قبلاً بد زاده شده بود، که فصلی در جگوار برای پاره کردن، سوختن و فراموش کردن بود. رایگان! مارمولک، مارمولک، مارمولک…
برندهایی مانند جگوار، در میان برندهای دیگر مانند مازراتی یا آلفارومئو - که برای تقویت نظرم به خاطر میآورم - چیزی دارند که قابل تکرار نیست، انگلیسیها آن را "میراث" مینامند. کلمه ای که در پرتغالی خوب معادل میراث است.
و میراث تکرار نمی شود، پس روی آن شرط بندی کنید. اینجاست که برندهایی مانند مواردی که ذکر کردم میتوانند و باید برای من تغییر ایجاد کنند. بگذارید این مدل جگوار سگمنت D از آنجا بیاید. بگذارید بیاید و سعی نمی کند رقیب مستقیم مدل های مرجع در بخشی که ذکر کردم باشد، بلکه چیزی منحصر به فرد باشد. شایسته به یاد ماندن و بالاتر از همه: رانده!