تا سال 2030 صنعت خودرو مجبور خواهد بود کاهش انتشار CO2 از خودروهای سواری تا 37.5٪. یک ارزش بسیار درخواستی، که از پایه ای شروع می شود که مارک های خودرو را در «هشدار قرمز» قرار داده است: 95 گرم در کیلومتر.
علیرغم هشدارهای این بخش، ممکن است این سناریو با اعلام استانداردهای آلایندگی جدید یورو 7 در پایان سال جاری پیچیدهتر شود.بنابراین امسال سال تصمیمگیریهای بزرگ است: بخش باید به این موضوع واکنش نشان دهد. همه گیری، بهبودی و حتی پروژه برای آینده.
آسان نخواهد بود. به یاد میآورم که در سال 2018، زمانی که اهداف انتشار جدید تعیین شد، نمایندگان پارلمان اروپا تمایل خود را برای رفتن «حتی فراتر» ابراز کردند و کاهش 40 درصدی در انتشار را به عنوان یک «سناریوی ایدهآل» پیشنهاد کردند. صنعت 30 درصد خواست، قانونگذار 40 درصد خواست، ما 37.5 درصد ماندیم.
حتی جلوتر می روم. سناریوی ایده آل کاهش انتشار گازهای گلخانه ای به 100٪ است. عالی خواهد بود با این حال، همانطور که می دانیم، غیرممکن است. گناه اصلی دقیقاً این است: عدم رویارویی قانونگذار اروپایی با واقعیت. به نام هدف زیستمحیطی - که متعلق به همه است و همه باید بسیج شوند - اهداف و اهداف با سرعتی که صنعت خودرو و جامعه از آن پیروی نمیکنند بازبینی میشوند. من کلمه جامعه را تقویت می کنم.
تنها در اروپا، بخش خودرو مسئول 15 میلیون شغل، 440 میلیارد یورو درآمد مالیاتی و 7 درصد از تولید ناخالص داخلی اتحادیه اروپا است.
با وجود همه چیز، این اعداد به طور کامل اهمیت صنعت خودرو را آشکار نمی کنند. مهم است که اثر چند برابری که صنعت خودرو بر اقتصاد دارد - متالورژی، نساجی، قطعات و سایر صنایع تولیدی - فراموش نکنید.
مشترک شدن در خبرنامه ما
ما می توانیم تمرینی انجام دهیم: منطقه Setúbal (و کشور) را بدون Autoeuropa تصور کنید. بزرگترها رکودی را که منطقه ستوبال پس از بسته شدن صنایع اصلی خود در دهه 1980 در معرض آن قرار گرفت، به خاطر خواهند آورد، که نه به ندرت، حداقل قابل بحث است.
با توجه به این موضوع، می توان انتظار داشت که در تمام تصمیم گیری ها توجه شود، اما این چیزی نیست که اتفاق افتاده است. شروع از مقامات محلی، تصویب توسط دولت های ملی و پایان دادن به تصمیم گیرندگان اروپایی.
آنچه از صنعت خودرو خواسته شده است - در اهداف انتشار گازهای گلخانه ای، فرمول های محاسبه و به روز رسانی های مالی - به دلیل فقدان کلمه دیگری: خشونت است.
کسانی که پیشینه آکادمیک آنها مبتنی بر مهندسی است - برخلاف من که برای علوم انسانی به «مدرسه» رفتم - میدانند که وقتی به بهرهوری دست مییابید - چه در یک ماشین یا یک روش - 2٪ یا 3٪، دلیلی است برای اینکه یک بطری شامپاین باز کنید، به تیم بپیوندید و این شاهکار را جشن بگیرید.
به همان اندازه که سعی می کنیم از آن اجتناب کنیم، انتظارات ما - هر چقدر هم که مشروع باشند - همیشه با واقعیت مطابقت دارند. در این زمینه قانونگذار اروپایی در مدیریت انتظارات ناتوان بوده است.
قابل بخشش است که انجمن های زیست محیطی مانند "حمل و نقل و محیط زیست" به رهبری گرگ آرچر و همتایان آنها ادعا می کنند که "پیشرفت به اندازه کافی سریع نیست تا به اهداف زیست محیطی ما برسیم". در مواجهه با یافته هایی از این دست، می توان انتظار تجدید نظر در اهداف را داشت، اما این اتفاق نمی افتد، اهداف تشدید می شوند. شوک به واقعیت فوق العاده خواهد بود.
آنها فاقد وزن مسئولیت کسانی هستند که رفاه جامعه را در دست دارند - یا اگر ترجیح می دهید اقتصاد، که معنای ریشه شناختی آن «هنر مدیریت خانه» است، سیاره ما است. به همین دلیل قابل گذشت نیست که قانونگذار این بار را احساس نکند. او چه احساسی در اکتبر 2020 نداشت، زمانی که مشوق های ترکیبی به پایان رسید. ما در حال سوختن پله ها هستیم.
آیا متوقف کردن حمایت از وسایل نقلیه با فناوری های هیبریدی، قابل دسترسی برای کیف پول اکثریت پرتغالی ها، که اجازه می دهد بیش از 60 درصد از مواقع در حالت برقی در شهر سفر کنند، منطقی است؟
این تنها نمونه ای از آسیب بنیادگرایی زیست محیطی است. یک مثال دیگر: کمپین انجام شده علیه موتورهای دیزلی منجر به افزایش متوسط انتشار CO2 در اتحادیه اروپا شد. بررسی دقیق و دقت بیشتری در تصمیم گیری لازم است. محیط "پشتیبانی گسترده" دارد، اما جامعه نه.
بنابراین، همانطور که از صحبت های من می بینید، نیاز به تغییر در بخش خودرو نیست. بلکه سرعت و اثراتی که در این تغییر می خواهیم. چرا که وقتی با صنعت خودرو سر و کار داریم با یکی از ارکان اصلی اقتصاد اروپا سروکار داریم. ما بر رفاه میلیون ها خانواده و با یکی از دستاوردهای بزرگ 100 سال گذشته تأثیر می گذاریم: دموکراتیک کردن تحرک.
در پرتغال، اگر بخواهیم به طور جدی نگران کیفیت هوا و انتشار CO2 باشیم، میتوانیم به زمان حال نگاه کنیم. حالا چه کار می توانیم بکنیم؟ ما یک پارکینگ با میانگین سنی بالای 13 سال داریم. بیش از پنج میلیون خودرو در پرتغال بیش از 10 سال قدمت دارند و تقریباً یک میلیون خودرو بالای 20 سال قدمت دارند.
تشویق به اسقاط این وسایل نقلیه، بدون شک، موثرترین پاسخی است که می توانیم در مبارزه با انتشار گازهای گلخانه ای ارائه دهیم.
در طول این بیش از 120 سال، صنعت خودرو ظرفیت فوق العاده ای برای تغییر، مسئولیت پذیری و سازگاری نشان داده است. میراثی که ما آن را تا بدبین ترین ها به یاد خواهیم آورد. کمبود آن وجود دارد و صنعت خودرو نه تنها به دلیل اشتباهات، بلکه به دلیل شایستگی آن نیز شایسته تقدیر است. علاوه بر این، همه جامعه بدون استثنا در آرزوی حرکت به سمت کربن زدایی هستند.
در مورد صنعت خودرو، ما مفتخریم که شاهد و اعلام این تغییر هستیم، تغییری که بدون بنیادگرایی و بدون پشت سر گذاشتن کسی، ما را به تحرک آینده سوق خواهد داد: دموکراتیک تر، با اثرات زیست محیطی کمتر و با راه حل های جدید.