سال 1998 بود و پورشه با 911 GT1-98 در لمانز افتخارات را کسب می کرد. با وجود عدم رقابت 911 GT1 در برابر رقبایی مانند مرسدس CLK-LM غالب یا تویوتا GT-One، این شانزدهمین پیروزی این برند در مسابقه افسانه ای خواهد بود. این بدبختی آنها بود که به پورشه اجازه داد تا برنده شود، بنابراین یک ماشین جدید مورد نیاز بود.
با انقراض GT1، تنها رده LMP900 (نمونه های اولیه Le Mans) شرایط لازم برای هدف گذاری برای پیروزی مطلق در سال 1999 را داشت. در پشت نمونه اولیه جدید Le Mans که کد داخلی 9R3 را دریافت می کند، نام هایی مانند نورمن سینگر و ویت وجود دارد. Huidekoper.
نورمن سینگر مترادف با موفقیت پورشه در رقابت است. یک مهندس خودرو، کار او در بخش رقابت برند چهار دهه است. او تقریباً پشت سر همه برندگان پورشه در Le Mans در قرن گذشته است.
Wiet Huidekoper یک طراح خودروهای مسابقه هلندی است که خودروهایی مانند Lola T92/10 یا Dallara-Chrysler LMP1 را در رزومه خود دارد. این طراح توجه سینگر را در سال 1993 در رونمایی از تبدیل جاده ای پورشه 962 به درخواست Dauer Racing جلب کرد.
Dauer 962 که به طور مناسب برای جاده ها تایید شده و از شکاف های موجود در مقررات جدید GT بهره می برد، به درخواست سینگر، با همکاری Huidekoper دوباره به مدار تبدیل شد و در لمانز در سال 1994 پیروز شد.
همکاری بین سینگر و Huidekoper در سالهای بعد تشدید شد و در توسعه پورشه 911 GT1 شرکت کرد که در سال 1996 معرفی شد. با هر تکامل 911 GT1، مسئولیتهای Huidekoper نیز افزایش یافت و در توسعه GT 911 به اوج رسید. 98 که برنده مسابقات 24 ساعته لمانز شد، همانطور که گفته شد در سال 1998.
مشترک شدن در خبرنامه ما
برای توسعه نمونه اولیه برای Le Mans، جانشین 911 GT1، انتخاب طبیعتاً بر عهده Huidekoper است. تنها محدودیت مورد نیاز آن، تعمیر و نگهداری از موتور شش سیلندر 3.2 لیتری توئین توربو باکسر 911 GT1 است، الزامی که پس از تکمیل 9R3 بحث های داخلی داغی را ایجاد می کند - نمونه اولیه کابین خلبان باز در نوامبر 1998 تکمیل شد. Huidekoper به یاد می آورد:
اگر نگاه میکشید، دیگر اینجا نبود، وقتی به موتور شش سیلندر سنتی اشاره کردم بوکسور پورشه ضعیف ترین نقطه در کل طراحی بود.
بوکسور شش سیلندر دیگر مزیتی نداشت. مقررات، موتورهای شارژ بیش از حد را جریمه می کند. موتورهای V8 اتمسفر برخی از رقبا نیز سبکتر بودند - تقریباً 160 کیلوگرم در برابر 230 کیلوگرم باکسر - و میتوانستند به عنوان عناصر ساختاری ماشین استفاده شوند.
رقابت - بیامو، تویوتا، مرسدس بنز و نیسان - با ورود به دومین سال توسعه ماشینهای خود نیز تکامل یافت. پورشه نتوانست خودرویی را ارائه دهد که روی کاغذ از قبل به رقبا می بازد. چند روز پس از این بحث، برنامه 9R3 لغو خواهد شد - به نظر می رسد پایان 9R3 است، اما داستان به اینجا ختم نمی شود…
موتور مخفی
در مارس 1999، Huidekoper به پورشه فراخوانده شد. در کمال تعجب، یک موتور V10 3.5 لیتری به او ارائه شد که در اصل برای فرمول 1 طراحی شده بود - این پروژه دیگر "راز خدایان" بود که قرار بود جایگزین V12 مشکلی شود که پورشه در سال 1991 به Footwork Arrows عرضه کرد.
V12 فاجعه ای به قدری بود که Footwork قرارداد تامین با پورشه را در آن زمان لغو کرد و به فورد Cosworth DFR V8 هایی که قبلا استفاده شده بود بازگشت. نتیجه؟ پورشه با یک V10 جدید در دستان خود ناتمام مانده است. پورشه بودن پورشه، به تیم مهندسی و طراحی اجازه داد تا توسعه موتور جدید V10 را به عنوان نوعی تمرین عملی تکمیل کنند. پورشه که جایی برای استفاده از موتور نداشت، به سادگی این V10 را برای هفت سال آینده فراموش کرد.
هویدیکر از چیزی که دید خوشش آمد. V10 یک موتور جمع و جور و سبک بود، با قدرت تخمینی بین 700 تا 800 اسب بخار و تحریک پنوماتیکی سوپاپ ها. یک نقطه شروع عالی برای یک LMP جدید، احیای 9R3. نمونه اولیه موجود بازیابی شد، برای دریافت موتور جدید تغییر یافت و در چندین جنبه تکامل یافت.
موتور نیز دستخوش تغییراتی برای رویارویی بهتر با سختی های تست های استقامتی است. ظرفیت آن برای دو پیکربندی ممکن، 5.0 و 5.5 لیتر افزایش یافته است. این مقررات مستلزم محدودیتهای ورودی، کاهش حداکثر سقف چرخش ممکن بود، بنابراین سیستم تحریک پنوماتیکی دریچهها کنار گذاشته شد. تضمین طول عمر و سادگی در مونتاژ و نگهداری ضروری بود.
آنها فرصت شرکت در Le Mans را نداشتند و کار تطبیق V10 با 9R3 در ماه مه 1999 به پایان رسید. اما وقتی نمونه اولیه عملاً به پایان رسید، یک کودتای تئاتری دیگر!
9R3 قطعا لغو شده است
برنامه دوباره لغو شد. با این حال، مدیریت پورشه اجازه تکمیل نمونه اولیه Le Mans و حتی یک آزمایش کوتاه دو روزه در پیست پورشه در Weissach را داد که باب وولک و آلن مکنیش در فرمان بودند که با شرایط نامناسبی مواجه شدند. با وجود آزمایش، تا به امروز هیچ کس نمی داند پتانسیل واقعی 9R3 چقدر بوده است و ما هرگز نخواهیم فهمید.
اما چرا 9R3 به طور ناگهانی لغو شد زمانی که توسعه آن بسیار نزدیک به پایان بود؟
دلیل اصلی آن پورشه کاین نام دارد. وندلین ویدکین، مدیر عامل پورشه، و فردیناند پیچ توانا از فولکوآگن و آئودی بر روی توسعه مشترک یک SUV جدید که باعث پیدایش کاین و توارگ شد، توافق کردند. اما برای انجام این کار، منحرف کردن منابع از سایر برنامه های در حال انجام ضروری بود.
به گفته برخی منابع، این توافق همچنین مانع از حضور پورشه در رده های برتر مسابقات قهرمانی استقامت برای مدت 10 سال شد. بسیار جذاب، زیرا سال 2000 آغاز تسلط تقریباً مطلق آئودی بر مسابقات قهرمانی لمان و استقامت است. راهی برای فردیناند پیچ برای اجتناب از رقابت احتمالی؟
پورشه تنها در سال 2014 با 919 هیبریدی به رده برتر استقامت بازمی گردد. اگر 9R3 توانایی پیشی گرفتن از آئودی R8 را داشت؟ ما هرگز نمی دانیم، اما همه ما دوست داریم دوئل را در مدار ببینیم.
پایان 9R3 به معنای پایان V10 نیست
همه چیز بد نیست. موفقیت شهابسنگ کاین بحثبرانگیز، عصر جدیدی از رشد و شکوفایی پورشه را آغاز کرد. این امکان تامین مالی یک Carrera GT تماشایی را فراهم کرد - که در سال 2003 راه اندازی شد - فقط باید 11 سال صبر کرد تا یک مخزن مناسب برای V10 برقی پیدا کند.
تخمین زده می شود که تنها نمونه اولیه موجود از 9R3 کامل باقی مانده و در هر انبار پورشه قرار دارد. این دیگر وجود آن را انکار نمی کند، اگرچه هیچ اظهارات رسمی در مورد آن وجود ندارد.
در آینده، پورشه ممکن است تصمیم بگیرد که آن را به طور عمومی فاش کند و قسمت دیگری از تاریخ غنی خود را معرفی کند.
تصاویر: مهندسی اتومبیل های مسابقه ای