هر از گاهی، بشریت این امتیاز را دارد که شاهد عملکرد ورزشکارانی باشد که بزرگتر از خود ورزش هستند. ورزشکارانی که لشکر هواداران را می کشند، که هواداران را وادار می کنند روی لبه مبل بایستند و ناخن هایشان را بجوند، زیرا چراغ های راهنمایی تا پرچم شطرنجی خاموش می شوند.
MotoGP World ورزشکاری مانند این دارد: والنتینو روسی . حرفه خلبان 36 ساله ایتالیایی حتی از تصور بهترین فیلمنامه نویس هالیوود نیز فراتر رفته است. همانطور که شخصی گفت: "واقعیت همیشه از تخیل پیشی می گیرد، زیرا در حالی که تخیل توسط ظرفیت انسان محدود می شود، واقعیت هیچ محدودیتی نمی شناسد". والنتینو روسی نیز هیچ محدودیتی نمی شناسد…
روسی با نزدیک به 20 سال سابقه حرفه ای در جهان، گام های بلندی برای کسب دهمین عنوان خود برداشته و میلیون ها هوادار را با خود همراه کرده و برخی از بهترین سوارکاران تاریخ را شکست داده است: مکس بیاگی، ست گیبرنائو، کیسی استونر، خورخه لورنزو و امسال، مطمئناً پدیده ای به نام مارک مارکز.
من از سال 1999 مسابقات جهانی MotoGP را دنبال می کنم و بعد از این همه سال هنوز تحت تأثیر پوشش رسانه ای 'il dottore' هستم. جدیدترین نمونه در گودوود (در تصاویر) اتفاق افتاد، جایی که حضور راننده ایتالیایی همه افراد دیگر از جمله رانندگان فرمول 1 را تحت الشعاع قرار داد.
چیزی حتی چشمگیرتر، زیرا ما در مورد یک رویداد مرتبط با خودرو صحبت می کنیم. همه جا پرچم هایی با شماره 46، پیراهن های زرد، کلاه ها و همه تجارت هایی که می توانید تصور کنید وجود داشت.
در فرمول 1 ما چنین کسی را نداریم. ما رانندگانی داریم که استعدادهای غیرقابل انکار و سابقه رشک برانگیزی دارند، مانند سباستین فتل یا فرناندو آلونسو. با این حال، موضوع اصلی استعداد یا تعداد عناوین جهانی نیست. کالین مکری را مثال بزنید که با استعدادترین راننده در مسابقات رالی قهرمانی جهان نبود و در عین حال لژیونی از طرفداران را در سراسر جهان به دست آورد.
این در مورد کاریزما است. کالین مکری، مانند والنتینو روسی، آیرتون سنا یا جیمز هانت، رانندگان کاریزماتیک در داخل و خارج از پیست هستند (یا بودند...). مهم نیست سباستین فتل چند عنوان کسب کرده است، به نظر می رسد که هیچ کس واقعاً قدردان او نیست. او چیزی کم دارد... هیچکس با احترامی که مثلاً به میشائیل شوماخر نگاه می کند به او نگاه نمی کند.
فرمول 1 به کسی نیاز دارد تا دوباره خون ما را به جوش بیاورد - تصادفی نیست که در سال 2006 اسکودریا فراری سعی کرد والنتینو روسی را به فرمول 1 برساند. کسی که ما را از روی کاناپه بلند کند. نسل والدین من آیرتون سنا داشتند، نسل من و آنهایی که می آیند نیز به کسی نیاز دارند. اما چه کسی؟ ستارگانی مانند اینها هر روز به دنیا نمی آیند - برخی می گویند فقط یک بار به دنیا می آیند. به همین دلیل باید تا زمانی که درخشش آن ماندگار است از آن لذت ببریم.
عدم تماشایی خودروهای تک نفره با تغییر آیین نامه برطرف می شود. متأسفانه نام های بزرگ با فرمان ساخته نمی شوند. و چقدر خوب بود که لائودا یا آیرتون سنا را هل دادیم...
