امروزه کمتر کسی نام Sbarro را که توسط فرانکو اسبارو تأسیس شد شنیده است، اما در دهههای 1980 و 1990 یکی از جاذبههای نمایشگاه خودرو ژنو بود، جایی که خلاقیتهای جسورانه و حتی عجیب آن حضور دائمی داشت. در میان موارد متعددی که او ارائه کرد، ما آن را داریم Sbarro Super Eight ، چیزی که می توانیم به عنوان هات هچ شیطانی تعریف کنیم.
خب...بهش نگاه کن جمع و جور و بسیار عضلانی، به نظر می رسد از همان سنج بیرون آمده است که از آن «هیولاهایی» مانند رنو 5 توربو، پژو 205 T16 یا کوچکتر، اما نه کمتر دیدنی، MG Metro 6R4 بیرون آمده است که هم ترسناک و هم مجذوب شده است. در رالی ها - از جمله گروه بدنام B - از دهه 1980 ظاهر شد. مانند اینها، موتور Super Eight پشت سر سرنشینان قرار داشت.
با این حال، برخلاف اینها، Super Eight به چهار سیلندر یا حتی یک V6 (MG Metro 6R4) نیاز نداشت. همانطور که از نامش پیداست، هشت سیلندر وجود دارد و علاوه بر این، از اصیل ترین ریشه ها: فراری.
اگر فراری هات هچ درست کرد
میتوان گفت که Sbarro Super Eight باید نزدیکترین چیزی باشد که تا به حال به یک هاتهچ فراری وجود دارد. در زیر بدنه هاچ بک جمع و جور آن (طول نسبت به یک مینی اصلی برتری ندارد)، و خطوطی که دیدن آنها در هیچ رقیب رنو 5 یا پژو 205 فوق العاده عجیب نیست، نه تنها یک فراری V8 مانند (کوتاه شده) شاسی فراری 308.
مشترک شدن در خبرنامه ما
مانند 308، Super Eight V8 را به صورت عرضی پشت سر دو سرنشین قرار میدهد و اتصال به محور عقب توسط همان گیربکس پنج سرعته دستی تضمین میشود - پایه فلزی زیبا با الگوی H2 که در مجموعههای فراری معمول است. در فضای داخلی مجلل این Super Eight جدا است.
ظرفیت 3.0 لیتری V8 260 اسب بخار قدرت تولید می کند - این در خودرویی بسیار کوچکتر و سبکتر از تویوتا GR یاریس جدید، با قدرت عملاً یکسان - و ما فقط متأسفیم که نمی دانیم با چه سرعتی شتاب می گیرد. 308 GTB کمی بیشتر از 6.0 ثانیه تا 100 کیلومتر بر ساعت بود، مطمئنا Super Eight باید بتواند با این مقدار مطابقت داشته باشد. چیزی که نمی تواند انجام دهد این است که به همان سرعتی که اهدا کننده اصلی است راه برود: تخمین زده می شود که سرعت آن 220 کیلومتر در ساعت در برابر تقریباً 250 کیلومتر در ساعت مدل اصلی ایتالیایی باشد.
این نسخه منحصر به فرد که در سال 1984 رونمایی شد، اکنون در Super 8 Classics در بلژیک به فروش می رسد. کمی بیش از 27 هزار کیلومتر روی کیلومترشمار مسافت دارد و اخیراً مورد بررسی قرار گرفته و دارای ثبت هلندی است.
سوپر دوازده، سلف
اگر Sbarro Super Eight یک ساخته "دیوانه" به نظر می رسد، در واقع دومین فصل "متمدن" و متعارف در این موضوع است. در سال 1981، سه سال قبل از آن، فرانکو اسبارو ساخت سوپر دوازده را تکمیل کرده بود (در سال 1982 در ژنو ارائه شد). همانطور که از نام آن پیداست (در انگلیسی دوازده، 12 است)، پشت سرنشینان - درست است - 12 سیلندر هستند!
برخلاف Super Eight، موتور Super Twelve ایتالیایی نیست، بلکه ژاپنی است. خوب، گفتن «موتورها» صحیح تر است. در واقع دو موتور سیکلت V6 با 1300 سانتیمتر مکعب وجود دارد که به صورت عرضی روی دو موتور سیکلت کاوازاکی نصب شدهاند. موتورها با تسمه به هم متصل می شوند، اما می توانند به صورت مجزا کار کنند.
Sbarro Super Twelve
هر یک از آنها جعبه دنده پنج سرعته خود را حفظ می کنند، اما هر دو توسط یک مکانیسم واحد کنترل می شوند. و هر موتور فقط به یکی از چرخهای عقب نیرو میداد - در صورت بروز مشکل، Super Twelve فقط میتوانست روی یک موتور کار کند.
در مجموع، 240 اسب بخار قدرت تولید می کند - 20 اسب بخار کمتر از Super Eight - اما همچنین فقط 800 کیلوگرم حرکت می کند، که 5s را تضمین می کند که به سرعت 100 کیلومتر در ساعت می رسد - فراموش نکنید، این اوایل دهه 1980 است. یک لامبورگینی Countach در زمانی که همگام شدن با او دشوار بود. اما به سرعت به عقب می رسید، زیرا تکان دادن کوتاه دنده ها حداکثر سرعت را به 200 کیلومتر در ساعت محدود می کرد.
گزارشها در آن زمان میگویند که Super Twelve یک جانور تقریباً تسلیمناپذیر بود، به همین دلیل است که Sbarro Super Eight را معمولیتر - اما حتی قدرتمندتر - ساخت.
