دقیقاً پنج دهه پیش بود که مرسدس بنز برای اولین بار خبرنگاران را به مرکز آزمایشی جدید خود در Untertürkheim، اشتوتگارت معرفی کرد.
ما در اواسط دهه 50 بودیم. طیف مدل های مرسدس بنز از خودروهای اجرایی سه جلدی گرفته تا اتوبوس ها، از ون ها عبور می کردند و به خودروهای چند منظوره Unimog ختم می شدند.
طیفی از مدل ها که در پاسخ به تقاضای رو به رشد به رشد خود ادامه دادند. با این حال، فاقد یک مسیر آزمایشی نزدیک به خطوط تولید بود که امکان ارزیابی رفتار انواع مختلف خودروهای موجود در مجموعه مرسدس بنز را فراهم کند.
افتخارات گذشته: اولین "پانامرا" یک مرسدس بنز 500E بود.
در همین راستا، Fritz Nallinger، رئیس توسعه Daimler-Benz AG، ایجاد یک مسیر آزمایشی در مجاورت کارخانه Untertürkheim در اشتوتگارت را پیشنهاد کرد.به این ایده چراغ سبز برای پیشرفت داده شد و در سال 1957 منجر به ایجاد اولین بخش با مسیر آزمایشی دایرهای با سطوح مختلف - آسفالت، بتن، بازالت و غیره شد. اما به سرعت مشخص شد که این مسیر برای "الزامات تست وسایل نقلیه تجاری و سواری" کافی نیست.
همه راه ها به اشتوتگارت منتهی می شد
در طول 10 سال بعد، مرسدس بنز به کار سخت بر روی توسعه و بهبود این امکانات ادامه داد، جایی که تا آن زمان مهندسان مخفیانه نمونه های اولیه تولید را آزمایش می کردند.
سپس، در سال 1967، سرانجام مرکز آزمایش مرسدس بنز بازسازی شد، مجموعه ای به طول بیش از 15 کیلومتر.
برجسته ترین نقطه بدون شک مسیر تست پرسرعت (در تصویر برجسته) با 3018 متر و انحناهایی با شیب 90 درجه بود. در اینجا، با انواع مدلها میتوان به سرعت ۲۰۰ کیلومتر در ساعت رسید – که به گفته این برند، تقریباً «از لحاظ فیزیکی برای انسان غیرقابل تحمل» بود – و بدون قرار دادن دست روی فرمان، خم شد.
بخش ضروری تستهای استقامت، بخش "هاید" بود که بخشهای وضعیت نامناسب جاده لونبورگ هیث از دهه 1950 در شمال آلمان را تکرار میکرد. بادهای شدید جانبی، تغییر جهت، چالهها در جاده... هر چیزی که بتوانید تصور کنید.
از آن زمان، مرکز آزمون در Untertürkheim با زمان با مناطق آزمایشی جدید مدرن شده است. یکی قسمتی است که دارای کفی کم سر و صدایی است که «آسفالت نجوا» نامیده می شود، که برای اندازه گیری سطوح نویز در حال پیشرفت ایده آل است.
