سبک فاقد است، مدرنیته فاقد جذابیت است. و مدرنیته هیچ کاری نمی تواند در مورد آن انجام دهد. چه در اتومبیل، چه در رقابت یا… یک سیگار ساده. بیایید این آخرین مثال را بزنیم، خوب؟
شرط می بندم یک ناهار - من لوکیشن را انتخاب می کنم، آیا شیطان آنها را نبافد... - در مورد اینکه چگونه ما هرگز نخواهیم دید که یک صحنه هالیوود با یک سیگار الکترونیکی در تاریخ سینما ثبت شود. سیگار الکترونیکی همان سبک، همان جذابیت، همان عرفان سیگارهای معمولی را ندارد. آنها می گویند که سیگار الکترونیکی حتی بهتر از سیگارهای به اصطلاح "عادی" است. اما یکسان نیست. اتفاقاً، این یک انکار مطلق سبک است - خوب، اما آنچه توسط یک غیر سیگاری گفته می شود به همان اندازه ارزش دارد که می ارزد.
این به من این حس را می دهد که 30 سال پیش دنیا توسط افراد غیرمسئول اداره می شد.
می توان سیگار الکترونیک را «صندل چرمی با جوراب سفید» صنعت تنباکو در نظر گرفت. آنها حتی می توانند ترکیب جالبی از چندین نظر باشند: آنها باید راحت، کاربردی و بسیار راحت باشند. اما ترجیح میدهم تمام روز را با سنگ در کفشهایم راه بروم تا با «صندلهای چرمی و جورابهای سفید».
در مورد ماشین ها هم همینطور است. احساساتی وجود دارد که فقط یک کلاسیک می تواند منتقل کند. نه به این دلیل که آنها چیز بیشتری دارند، برعکس. بیشتر اوقات حتی کمتر دارند. الکترونیک کمتر، پیچیدگی کمتر، امنیت کمتر. و همانطور که قبلاً گفتم، گاهی اوقات کمتر، بیشتر است.
و هر چه زمان بیشتر بگذرد، تمایل ما برای بازگشت به مدرسه قدیمی بیشتر خواهد شد. حتی به این دلیل که در حقیقت، همه دیدگاههایی که در مورد آینده داریم بسیار دلگرمکننده نیستند. ماشین های قدیمی یک پناهگاه امن هستند.
در موتوراسپرت هم سناریو یکسان است. به گذشته نگاه می کنیم و دلتنگ همه چیز هستیم. بشریت غیرمسئول بود، فقط غیرمسئول بود. مردم، رانندگان، فدراسیون بین المللی خودرو. این به من این حس را می دهد که 30 سال پیش دنیا توسط افراد غیرمسئول اداره می شد. در مسابقات جهانی فرمول 1: خودروهای تک سرنشین با بیش از 1200 اسب بخار. رالی جهانی: خودروهایی با بیش از 600 اسب بخار. حضار: همه به صف شده اند، آنقدر نزدیک ماشین ها که تقریباً لباس هایشان را حمل می کردند.
خلبانان در بیشتر موارد ورزشکاران واقعی نبودند. آنها مثل ما مرد بودند، اما بهتر در فرمان بودند. با همین عادات، یک سیگار اینجا، یک آبجو آنجا. آنها شب بیرون رفتند و هول کردند - اینطور بگو جیمز هانت. با این تفاوت که بر خلاف ما واقعا بلد بودند ماشین را رام کنند. ما به تلاش ادامه می دهیم... با سبکی کم و بیش، به تلاش ادامه می دهیم.
یک چیز مسلم است، مدرنیته از جذابیت «قدیمی» نصف(!) نیست. و اگر «جورابهای سفید با صندلهای چرمی» و سیگارهای الکترونیکی شما را متقاعد نکرد، این ویدیو ممکن است این کار را برای من انجام دهد: