24 Uaireanta TT Vila de Fronteira nó go simplí “Fronteira”. Is é an rás a dhúnann an séasúr easbhóthair sa Phortaingéil, in ainneoin nár scóráil sé d’aon chraobh náisiúnta nó idirnáisiúnta. Ócáid é an Vila de Fronteira 24 Uaireanta, i ndáiríre, a théann i bhfad níos faide ná an iomaíocht.
Tá sé ar cheann de bhuaicphointí feithiclí uile-tír-raon sa Phortaingéil, ag an deireadh seachtaine nuair a bhuaileann lucht leanúna «láibe, cré agus deannaigh» an bóthar, in oilithreacht bharántúil, go baile pictiúrtha Alentejo, Fronteira.
Cuspóir? Níl ann ach féachaint ar na meaisíní ag imeacht. Tá cóisir taobh amuigh den pháirtí…
seo iad na teistiméireachtaí
“Táim ag teacht go Fronteira chun carranna a fheiceáil le cúig bliana anois”, a ráthaíonn Edite Gouveia, a fuaireamar ina suí i lár na háite, i lár mhachaire Alentejo, gan ach a mac is óige ina hairm agus a hiníon ceart béal dorais, ag iarraidh é féin a chosaint ón bhfuacht. Ar buile? Níl i ndáiríre.
Seaicéad mór air agus cúpla méadar ón mbóthar ina dtéann na carranna, deir an Corucho seo “is maith le gach duine sa bhaile luas, gluaisrothair, gluaisteáin. Fear céile go príomha. Thosaíomar trí thionlacan leis agus, ar feadh ceithre nó cúig bliana, tháinig muid i gcónaí ”.
Is beag imní atá air faoi na scamaill fhairsinge deannaigh a ardaíonn píolótaí agus iad ag dul thart, míníonn Edite, “de ghnáth, téimid chuig na criosanna seó. I mbliana, áfach, nuair a shroicheamar, bhí go leor mearbhaill ann, agus mar sin shocraíomar teitheadh anseo, go dtí áit níos oscailte ”.
Don chuid eile, “de ghnáth, ní fhanann muid chun an rás iomlán a fheiceáil. Chonaiceamar é ar lá an rása, d’fhan muid go dtí timpeall a trí nó a ceathair ar maidin, agus ansin d’fhilleamar abhaile, toisc go bhfuil an turas fós i bhfad ar shiúl ”, a deir sé, os comhair gaisce dearbhaithe a mhic.
"Níor fhág muid anseo ach Dé Domhnaigh!"
Agus an oíche ag titim agus tar éis cúpla ciliméadar eile a chumhdach, faighim an chéad tiúchan de jeeps - bíodh sé sin nó campa sipse a bhí ann ní raibh an cóisir agus na tine chnámh a bhí i gcodarsnacht le suaimhneas machairí Alentejo. Cuid de na jeeps seo, fiú le puball nó clúdach beag taobh leis, agus beagnach i gcónaí le grúpaí daoine ag iarraidh iad féin a chosaint ón bhfuacht.
In aice leis an rúidbhealach, a bhfuil téip marcáilte air cheana agus leis an GNR ag faire ó chian (ag an am, bhí an nuacht ann cheana gur bhraith lucht féachana tinn, rud a chuir iallach air é a aslonnú le héileacaptar), grúpa fear , cuachta suas agus timpeall tine, fan ar an gcéad iomaitheoir eile. Le Paulo Loureiro, 49 bliain d’aois, seachbhóthar paiseanta le láithreacht leanúnach i Fronteira “le trí bliana anois”, ag cuimhneamh “nach dteipeann ar an ngrúpa seo riamh! Móide ceann amháin, lúide ceann amháin, fanaimid i gcónaí go dtí deireadh an rása ”.
Ag teacht ó Liospóin, “shroicheamar inniu”, agus, in urrann bagáiste na jeeps, “thugamar bia agus deoch”. Ó shin, “toisc go bhfuil muid i limistéar ceolchoirme, bhí orainn € 20 a íoc le bheith anseo. Ach tá adhmad ann don tine cheana féin!… ”.
"Codladh? Más gá, codlaíonn muid sna carranna! Ach níl aon duine anseo ag smaoineamh ar chodladh… ”, a chinntíonn Paulo Loureiro.
Tá clubanna uile-tír-raon mar chuid den chóisir Frontier freisin
Níos déanaí agus leis an oíche ag dul chun cinn, aimsíodh fíorchathair ar rothaí. Le níos mó ná céad feithicil uile-tír-raon eagraithe i gcineál go leor páirceála seiftithe, i lár na coinleach agus ní fada ón mbóthar salachar a bhí dodhéanta cheana féin a fheiceáil. Nuair a rith na hiomaitheoirí, ag eatraimh.
“Táimid go léir ina mbaill de Clube Terra-a-Terra, as Loures”, a mhínigh Pedro Luís, duine acu sin atá freagrach as Turas TT Loures-Fronteira eile a eagrú, ar tháinig muid trasna air. “Táimid ag tabhairt faoin turas seo le 11 bliana. I mbliana thugamar gar do 200 carr. D’fhágamar Loures Dé hAoine, beagnach i gcónaí tháinig muid ar sheanbhóithre, agus níor fhilleamar ach Dé Domhnaigh, tar éis dheireadh an rása ”.
Thairis sin, agus faoin ngníomh seo freisin, atá dírithe ar bhaill an chlub amháin, míníonn Pedro Luís go bhfuil oibleagáid ar rannpháirtithe táille rannpháirtíochta a íoc, a de réir Mórleabhar Carranna fuair sé amach go raibh sé thart ar € 40, agus go bhfuil sé i gceist go bunúsach “an méid a theastaíonn ón ACP a chlúdach, ionas gur féidir linn socrú anseo”. Agus an méid seo á íoc, baineann rannpháirtithe leas as “béilí, eadhon, dhá bhricfeasta, lón agus sneaiceanna dinnéir, chomh maith le páirceáil in aice leis an mbóthar, connadh gan teorainn, leithris, árachas agus leabhar bóthair le haghaidh taistil le teacht agus le dul. "
Gach rud, tar éis an tsaoil, chun an rud atá ag teastáil ó gach duine a dhéanamh: ceann de na rásaí easbhóthair is suaithinsí ar an ardán náisiúnta: cóisir dáiríre dáiríre, ar dóigh leat a athdhéanamh.
Murar shroich ár bhfocail tú, is “cruthúnas cruthaithe” é an gailearaí seo nach iomaíocht amháin atá i Fronteira. Sin é, agus i bhfad níos mó ...
