Is maith liom an fhómhar. Is maith liom an piquette a tháirgtear faoi na clúdaigh agus boladh castáin rósta san aer. Is maith liom dathanna pastel, is maith liom tírdhreacha, is maith liom an boladh fliuch. Ach is é an rud is maith liom a dhéanamh sa titim ná tiomáint. Damn más maith liom é!
Is é mo thuairim gurb é an fhómhar an séasúr le haghaidh barr feabhais par peitril. Glacann an bóthar dathanna agus codarsnachtaí nua - níos áille agus níos discréideach ná san earrach spleodrach - dhá spíosra a athraíonn an tiomáint go eispéireas níos céadfaí agus níos pearsanta.
An carr? Is cuma. Ach is féidir é a bheith ina charr spóirt inchomhshóite clasaiceach nó den scoth. Níl mé aisteach (nóta…).
Níl an fhómhar ann do gach duine, níl ann ach dóibh siúd atá toilteanach imirt leis na heilimintí. Éilíonn an fhómhar aird, deaslámhacht agus aibíocht. An samhradh? Tá an samhradh ann do pháistí.
Is maith liom a bhraitheann gurb é an ghluaiseacht fear / meaisín an t-aon cheann le dul i gcoinne múchadh an nádúir go soiléir ar an stáitse le haghaidh geimhreadh crua. Gach ciúin. Gach ciúin. Ní chuireann ach scread an innill agus screadaíl na mbonn isteach ar an bpróiseas mílaoise seo. Faigheann fiú na duilleoga tirime a luíonn ar ghluaiseacht asfalt gluaiseacht ar ais agus mé ag dul thart. Imrím leis na heilimintí.
Tá mé ar dhuine de na daoine sin a mhaíonn go bhfuil pléisiúr tiomána ag brath níos mó ar an mbóthar agus ar an tírdhreach ná go minic ar an gcarr nó ar an gceann scríbe - uaireanta chaill mé rian ar mo shean-Volvo V40 tuirseach a bheith mar mo pháirtí ar na turais faoisimh struis seo.
Agus ansin tá dúshlán iomlán ann a sholáthraíonn an asfalt, a chuireann scáth éagsúil agus leibhéil éagsúla greim air féin le gach méadar a théann thart, mar thoradh ar an taise agus an nochtadh níos mó nó níos lú don ghrian. Cluiche de bharralann agus dúshlán do na céadfaí, ní mholtar ach ‘do dhaoine fásta’.
Níl an fhómhar ann do gach duine, níl ann ach dóibh siúd atá toilteanach imirt leis na heilimintí. Éilíonn an fhómhar aird, deaslámhacht agus aibíocht. An samhradh? Tá an samhradh ann do pháistí. Bíonn an greim ard i gcónaí. Níl aon ‘salann’ den taise sin gan choinne inár dtréimhse, rud a fhágann go ndéanann muid ár n-eyelids a laghdú agus smaoineamh “ná téigh ar aghaidh leis an gcuar seo le do thoil”.
Maidir leis an earrach, sílim gur séasúr é a bhfuil an iomarca ‘brú’ air, tá sé an-ildaite ar fad agus is furasta ár n-aird a scaipeadh i líon gan teorainn imeachtaí (bláthanna á mbreith, beacha ag pórú, an mion-sciorta sin ag dul thart. ..). Tá an geimhreadh ró-fhliuch, míchompordach agus neamh-intuartha. Dearmad a dhéanamh. Mar sin, teacht fómhar amháin eile as sin!
Is pribhléid é gan amhras gluaisteáin aisling a thiomáint. Ach tá tiomáint ar bhóithre áille le linn an titim laistigh de bhaint amach gach duine. Mar sin, más féidir leat, déan fabhar dom: déan na lúbtha - más féidir liom, creidim dom, faoin am seo beidh mé ag déanamh an rud céanna. Ansin stad liom agus inis dom conas a bhí ...
Nóta: Buíochas speisialta le Gonçalo Maccario, grianghrafadóir ag Razão Automóvel agus atá freagrach as na grianghraif taibhseach titim a ghabhann leis an alt seo. Laoch a chuireann suas go stócach gach seachtain leis na fealsúnachtaí gluaisteán seo agus os ard, ag teacht ó chineál iriseora le manias píolótach agus tics fealsamh ina phóca. Ar aon chaoi, fear den chineál is measa!