Deir siad siúd a bhí ina gcónaí trí mheabhair na bulaíochta sna 1980idí gur am uathúil a bhí ann. Gluaisteáin rally le níos mó ná 500 hp, feistithe leis an gcuid is fearr a bhí le tairiscint ag an teicneolaíocht.
Go hachomair, catagóir gluaisteán, sliocht an rathúnais eacnamaíoch agus na saoirse teicniúla a chothaíonn an FIA.
Ní raibh aon teorainneacha teicniúla ná airgeadais ag na brandaí agus rinne siad gach a bhféadfaidís chun gluaisteáin Ghrúpa B a dhéanamh níos tapa agus níos gasta. Thug siad “Foirmle 1 de na bóithre” orthu. Leasainm nár rugadh go neamhbhalbh, agus a spreag miotais, ach ar an drochuair níl iontu ach scéalta maithe le hinsint do do chairde.
Chomh maith le bheith cumhachtach, bhí sé deacair Grúpa B a bhainistiú. Anois cuir leis an gcothromóid seo pobal nach bhfuil an-soiléir faoi na contúirtí a bhí á rith acu ... ba cheist ama é sular tharla tragóid.
Tháinig an eagla go dtarlódh tragóid éigin sa Phortaingéil an 5 Márta, 1986, i gceann de na heachtraí is dorcha i stair Chraobhchomórtas Railí an Domhain: tragóid an Lagúin Ghoirm.
I gceantar Sintra, chruinnigh beagnach leath mhilliún duine chun pas Rally de Portugal a fheiceáil. Rinneadh imill an Serra de Sintra, Lagoa Azul, a chlaochlú ina seastáin sheiftithe chun mothúchán na ngluaisteán rally a fheiceáil, a chloisteáil agus a mhothú. Binsí nach raibh go leor do gach duine ar an drochuair. Bhí sé dodhéanta go praiticiúil do na heagraithe agus do na póilíní mais dhaonna den mhéid sin a rialú.
Bhí sé ar an bpointe boise sa chéad aicmiú speisialta gur chaill Joaquim Santos, trí roinnt lucht féachana a chailleadh, smacht ar a Ford RS200 agus rammed an slua a bhí sa cheantar sin. Fuair bean agus a mac naoi mbliana d’aois bás láithreach. Gortaíodh níos mó ná 30 duine.
An lá céanna sin, tháinig na píolótaí oifigiúla le chéile ag an Hotel Estoril-Sol agus dhréachtaigh siad communiqué a thug siad don eagraíocht, áit ar shocraigh siad d’aon toil an rás a thréigean.
Ba í an fhoirm agóide a fuair na píolótaí a míshásamh leis an easpa coinníollacha sábháilteachta a chur in iúl. Bhí Walter Röhrl i gceannas ar an agóid, ach bheadh an communiqué le léamh ag Henri Toivonen.
Sa doiciméad seo (san íomhá thuas), d'áitigh na píolótaí trí chúis nár lean siad ar aghaidh sa tástáil: meas ar theaghlaigh na n-íospartach; níl aon bhealach ann chun sábháilteacht lucht féachana a ráthú; an fhíric gur diall an tiománaí ó lucht féachana a bhí ar an mbóthar ba chúis leis an timpiste mharfach agus ní de bharr dálaí is gné dhílis den charr (aimhrialtacht mheicniúil).
Díreach mí ina dhiaidh sin, d’fhulaing Henri Toivonen, síntiúsóir an Hotel Estoril-Sol communiqué, timpiste mharfach ar Rally Chorsaic. An bhliain dar gcionn, tháinig deireadh le Grúpa B. Seo comhroinnt taifead stairiúil a léirigh tús dheireadh ré. Ré a gcuimhneofar go deo, ar na cúiseanna is fearr agus is measa…