Cén fáth go bhfuil difríocht idir dath an deataigh a thagann as na boinn sa dá chás seo? B’fhéidir gur ceist í nár tháinig isteach i d’intinn riamh. Caithfimid a admháil, ní dúinne ach an oiread! Ach anois go bhfuil an cheist “san aer”, tá freagra ag teastáil.
Agus tá an freagra thar a bheith simplí: i sruthán nó sruth, ní deatach é an “deatach bán” atá á fheiceáil againn!
Mura deataigh tú, cad é?
Ag glacadh leis an sampla de burnout - arb éard atá ann feithicil a choinneáil ina stad agus na rothaí tiomána a “sleamhnú” - téann na boinn, mar gheall ar an frithchuimilt a ghintear leis an dromchla, go tapa.
Má tá an dóiteán fada go leor, is féidir linn teochtaí gar do 200 ° C a bhaint amach.
Mar is féidir leat a shamhlú, ag na teochtaí seo, meathlaíonn an bonn go gasta. Tosaíonn dromchla na mbonn ag leá, agus na ceimiceáin agus na holaí a dhéanann suas é vaporized.
I dteagmháil le haer, déanann na móilíní vaporized fuarú agus comhdhlúthú go tapa. Is le linn an phróisis fuaraithe agus comhdhlúthaithe seo a bhíonn siad infheicthe, ag iompú isteach sa “deatach” bán (nó bán níos bluish). Mar sin is é an rud atá á fheiceáil againn i ndáiríre gaile.
Leis na ceimiceáin cheart, is féidir le roinnt tógálaithe boinn gal daite a chruthú fiú nuair a úsáidtear boinn chun críocha níos spraíúla. Agus míníonn sé seo freisin an rian deataigh i bplánaí aeróbaice, áit a ndéantar ceirisín nó ola éadrom eile a mheascadh leis an mbreosla, a vaporizes freisin, a dhíbirt, a fhuarú agus a chomhdhlúthú.
Tagann an deatach dubh a fheicimid nuair a dhóitear boinn ó na teochtaí ísle ag a ndéantar iad a phróiseáil. Go héifeachtach tá dóchán saibhir ó thaobh ceimiceáin ann a tháirgeann an deatach dubh agus an lasair oráiste atá ar eolas againn.
Agus sin agat é. Ní deatach bán i ndáiríre deataigh, ach gal!