Deatach. Cúpla lá ó shin scríobh mé alt faoi fhadhb na ngluaisteán Díosail atá modhnaithe go dona. Mhínigh mé nach raibh mé i gcoinne modhnú gluaisteán, aka tiúnadh, agus go bhfuil meas agam ar a léiriú go léir, is cuma cén cineál iad (Seasamh, OEM +, srl…).
Scríobh mé freisin go bhfuil teorainneacha ann nach féidir a thrasnú. Agus scríobh mé go bhfuil teorainn ann a fheictear dom a bheith buartha agus a leanann de bheith ag déanamh “scoile” feadh roinnt imill de phobal na ndaoine a bhfuil grá acu do charranna: na daoine a chaitheann tobac. Is freagra é an t-alt seo ar cháineadh.
An lá a d’fhoilsigh mé an téacs sin, bhí an chuma air gur chiceáil mé clamhán de bheacha. Bhí mé ag fanacht cheana, ach ní chomh fada sin ... thit roinnt teachtaireachtaí nach raibh chomh cairdiúil, agus argóintí ag cosaint na “reathaithe guail” náisiúnta, i mo bhosca isteach.
Bhí beagnach 4,000 scair orgánacha san alt agus scaipeadh é ar fud na meán sóisialta ar luas iontais. D’fhéadfadh sé gur labhair sé freisin faoi “éalaithe díreacha” i gcarranna gásailín agus i gcomórtais lámhach, ach níor theastaigh uaim rudaí a mheascadh suas.
Chosain mé agus cosnaím go gcaithfear téamach na modhnuithe i ngluaisteáin a phlé níos faide ná an áibhéil - is iad sin an eisceacht agus ní an riail.
Is gníomhaíocht é tiúnadh a bhfuil go leor cuideachtaí ag brath air, ar a infheistíonn a lán daoine airgead agus a ghineann ioncam cánach. Ar na cúiseanna seo (agus go leor eile) is gníomhaíocht é a tuillte ag creat dlíthiúil nach dtógann "crann na foraoise" . Ní caiteoirí tobac, rásóirí sráide agus díorthaigh eile is lú fabhar iad…
níl a fhios agat cad é seo
Bhí sé ar cheann de na frásaí a léigh mé an chuid is mó. Nach dtuigim, nach dtuigim, nach bhfuil domhan na n-ullmhóidí ar eolas agam. Tá siad ceart go páirteach. Is beag atá ar eolas agam ach tá a fhios agam go leor. Tá a fhios agam go leor nach bhfuil aon scáileáin tiubha deataigh dhubh ann nuair a dhéantar rudaí i gceart.
Ba mhaith liom a rá leat freisin go dtuigim argóintí na ndaoine a dhéanann na hathruithe seo agus iad ag cuardach níos mó cumhachta. Tuigim ach ní féidir liom glacadh leis. Ní ghlacaim leis toisc go ndéanann sé dochar do gach rud agus do gach duine ar bhealach díréireach. Agus feictear dom go bhfuil an focal díréireach bunúsach. Tá teorainneacha le gach rud. Fiú amháin san iomaíocht, gan trácht ar ghluaisteáin ar bhóithre poiblí.
Mar sin lig dom labhairt faoi mo chuid ama…
Dóibh siúd a thugann cuairt níos lú ar Razão Automóvel, lig dom rud a rá a bhfuil a fhios ag na daoine is sine anseo cheana: tá mé 32 bliain d’aois, is as Alentejo mé agus ba Citroen AX mo chéad charr. Is mór an trua dom, ní “fear beag saibhir mé nach dtaitníonn tobac leis toisc go bhfuil an carr atá uaidh aige”. Bhí sé go maith go raibh sé fíor…
Lig dom a rá gur thrasnaigh mo thaithí le áibhéil, le suaitheadh an lae agus le “céim na líne”. Ahh… ardaíonn glúnta na 70idí agus na 80idí do lámh má chuimhníonn tú fós ar Yamaha DT 50 LC!
Níorbh fhada é sin, ach is cosúil gur i saol eile a bhí tobair Yamaha DT 50 LC ag doras aon mheánscoile chomh fada agus a d’fhéadfadh an tsúil a fheiceáil. I mo thuairimse, ag an am sin, bhí an t-aon uair a chonaic mé DT 50 LC de «bhunús» taobh istigh de sheastán.
Eireabaill ardaithe, trealamh 80 cm 3 , gabhálais éigeantacha ab ea autolube slán, xpto micas, éalú ioncaim.
Cén ceann is mó a shiúil? Ní féidir leat a shamhlú fiú na tráthnóna a chuir mé amú ag plé saincheisteanna mar seo. De ghnáth níor tháinig an freagra ach tar éis cop stubborn - tá a fhios agat a bhfuil mé ag caint faoi. Idir bréaga agus leathfhírinní, tá daoine ann a deir ar scór go raibh LCanna ag tabhairt 140 km / h. Thóg cara liom go dtí foircinní agus suite ar fhráma LC beag inneall an TDR 125 uilechumhachtach (DT 125 R níos bourgeois). Bhí sé sin ag siúl i ndáiríre ... barróg do Choina!
Fós gan cheadúnas tiomána, bhí mé i mo chónaí taobh amuigh (toisc nach raibh ceadúnas agam…) ré órga an Chorn Saxo, comórtais fuaime agus tiúnadh snáithín-bhunaithe. Go gairid ina dhiaidh sin, bhí an chéad Díosal modhnaithe le feiceáil. Bhí ré na bhfógraí gasta tagtha ...
Mhair cuid mhaith againn an t-am sin le mí-ádh. Ní raibh an sonas riamh agam Corn Saxo a bheith agam, ach bhí Spota Citroen AX agam (sea… Spota, ní Spórt é). Deamhan asfalt - agus ní amháin sin - feistithe le hinneall cumhachtach 1.0 l le 50 hp. D’éirigh liom ticéad luais a fháil air sin. Cosúil? D’fhéadfainn “Níl a fhios agam conas” ach tá a fhios agam go maith conas…
Deirim seo le cumha, le gáire ar m’aghaidh agus gan bród ar bith orm.
Sa lá atá inniu ann
D’fhás muid suas agus thuig muid go raibh 90% dár n-iompar áiféiseach. Ag caint beagán níos mó faoi mo thaithí, d’fhás mé aníos in Alentejo, áit a raibh sé de ghnáth ag iarraidh carr “a fuarthas ar iasacht” ó 14 bliana d’aois ar aghaidh chun an coscán láimhe a chur timpeall ar chrann giúise. Feictear dom go bhfuil iompar den chineál seo an-intuigthe dom inniu.
Tuisceanach, gan amhras. Ach tá súil agam lá amháin go mbeidh mo mhac ag iarraidh é a dhéanamh… ba chomhartha é go raibh an «andúil» rite.
Ach is féidir liom níos mó samplaí a thabhairt. Má théann muid siar beagán níos mó in am, roinneadh sochaí na Portaingéile idir iad siúd a chosain úsáid criosanna sábhála agus iad siúd a chosain go raibh criosanna sábhála gan úsáid. Má leanaimid orainn ag dul siar in am, bhí fiú daoine ann a mhaígh gur aireagán gan úsáid an gluaisteán.
An litríocht seo ar fad le rá gur dócha go dtarlóidh an rud céanna leo siúd a chosnaíonn an “deatach” inniu. Amárach féachfaidh siad siar agus déarfaidh siad, "Damn, bhí sé an-dúr!"
Ach, ag filleadh ar «tír na ndaoine fásta», leagaim béim arís: ní mór dúinn leanúint ar aghaidh ag cosaint frása dea-chaite, ach atá fíor, «ní coir é tiúnadh!». Ní coir é, agus i go leor cásanna feabhsaíonn sé slándáil na samhlacha atá i gceist fiú. Ach ionas nach mbeidh an crann trína chéile leis an bhforaois, ní mór dúinn cur i gcoinne “cult na gcaiteoirí”. Sílim go fóill nach bhfuil aon áit ag reathaithe guail náisiúnta le lovers gluaisteán. Tuigim do chuid argóintí ach ní féidir liom glacadh leo.