Ev Graham e. Zilamek xweş lê bi rûyê çend hevalan. Ew encama lêkolînek e ku armanc ew e ku mirov kifş bike ger em ji qezayên gerîdeyê xelas bibûna dê çawa bibûna.
Wekî ku hûn dizanin, nijada me bi qasî sê mîlyon sal girt ku gihîşt vir. Di vê heyamê de destên me kurtir bûn, sekna me rast bû, me por winda kir, kêm hov xuya bûn û em jîrtir bûn. Civaka zanistî ji me re dibêje Homo sapiens sapiens. Lêbelê, di demên dawî de laşê me bi laşê me re rû bi rû maye hewcedariya zindîbûna bandorên leza bilind - tiştek ku di van mîlyon salan de qet hewce nebû - heta 200 sal berê. Pêşî bi trênan û paşê jî bi otomobîl, motorsîklet û balafiran.
Ew qas ku heke hûn hewl bidin ku li hember dîwarekî birevin (tiştek ku qet ne pêşkeftî an jî aqilmend e…) hûn ê ji bilî çend birînan bêyî encamên mezin bijîn. Lê heger hûn hewl bidin ku di otomobîlê de heman tiştî bikin, ew çîrokek cûda ye… çêtir e ku hûn jî neceribînin. Naha bifikire ku em pêşkeftî bûn ku ji van bandoran xilas bibin. Ya ku Komîsyona Qezaya Veguhastinê (TAC) kir ev e. Lê wî ne tenê xeyal kir, wî ew bi tevahî mezinahî kir. Navê wî Graham e, û ew laşê mirovî yê ku ji qezayên gerîdeyê xelas bûye temsîl dike.
Encam bi kêmanî grotesk e…
Ji bo ku bigihîje guhertoya dawî ya Graham, TAC gazî du pispor û hunermendek plastîk kir: Christian Kenfield, cerrahê trawmayê li Nexweşxaneya Royal Melbourne, Dr. David Logan, pisporê Navenda Lêkolînê ya Qezayê li Zanîngeha Monash, û peykersaz Patricia Piccinini. .
Perimeterê cranial zêde bû, dîwarên ducar, bêtir şil û girêdanên navxweyî bi dest xist. Dîwarên derve ji bo kişandina bandor û rûnê rû jî kar dikin. Poz û çav ji bo yek armancê di rû de têne daqurtandin: parastina organên hestî. Taybetmendiyek din a Graham ew e ku stûyê wî tune. Di şûna wê de, serê xwe bi roviyên li jor tiliya milê ve tê piştgirî kirin da ku pêşî li tevgera qamçiyan di girêkên paşîn de bigire, pêşî li birînên stûyê bigire.
Berdewamkirina jêrê, qefesa riwê jî kêfxweş xuya nake. Rîv stûrtir in û di navbera wan de pêlên hewayê yên piçûk hene. Vana mîna hewayên hewayê tevdigerin, bandorê digirin û tevgera sîng, hestî û organên hundurîn kêm dikin. Çokên jêrîn nehatine ji bîr kirin: Çokên Graham xwedan tendonên zêde ne û dikarin ber bi her alî ve werin rijandin. Lingê jêrîn ê Graham jî ji ya me cûda ye: wî di tibia de movikek çêkiriye ku pêşî li şikestinan digire û hem jî ji bo ku ji bazdanînê xilas bibe çêtir eleqedar dike (mînak). Wekî rêwiyek an ajokar, artikulasyon bandorên ji deformasyona şasiyê digire - ji ber vê yekê lingên we piçûktir in.
Bi xemgînî rast e, ne wusa? Xweşbextane, bi saya îstîxbarata xwe, me pergalên ewlehiyê pêş xistine ku me ji vî alî ve diparêze û di bûyerek qezayek gerîdeyê de jiyana me garantî dike.
