Di van demên dawî de, Ferrari hema bi navgîniya CEO Sergio Marchionne piştrast kir ku ew ê tiştê ku ew ê qet neke: SUV. An jî wekî Ferrari dibêje, FUV (Ferrari Utility Vehicle). Lêbelê, her çend jixwe (xuya ye) navek kod ji bo projeyê - F16X - heye, hîn jî piştrastiyek bêkêmasî tune ku ew ê bibe.
Di çaryeka yekem a sala bê de, dê plansaziya stratejîk a marqeyê heya 2022 were pêşkêş kirin, li wir dê hemî gumanên di derbarê F16X de bêne zelal kirin. Û em ê her weha di derheqê projeyek din a ku pir dirêj û bêyî çareseriyek xuyang tê nîqaş kirin de bêtir zanibin: Vegera Dino.
Dino hewldana Ferrari bû, di dawiya salên 1960-an de, ji bo avakirina marqeyek gerîdeya werzîşê ya duyemîn, erzantir. Îro, vegerandina navê Dino bi vî rengî dê bibe armanca afirandina astek nû ya gihîştina Ferrari. Û eger berê, Marchionne got ku ew ne pirsek e ku ew ê çêbibe an na, lê tenê kengê, naha ew êdî ne ew çend rêzik e.
Fikra Dînoyek nû, hinekî ecêb, bi berxwedana navxweyî re rû bi rû maye. Li gorî Marchionne, modelek wusa dikare bandorek neyînî li ser wêneya marqeyê bike, taybetmendiya wê kêm bike. Û ew ê biqewime ji ber ku Dino-ya nû dê bihayek têketinê 40 heta 50,000 Euro li binê T-ya California-yê hebe.
dinya serûbinî
Ka em ji nû ve bînin ziman: Dînoyek nû, ku bêtir gihîştî ye, dikare zirarê bide wêneya marqeyê, lê SU… mixabin, FUV na? Fêmkirina mantiqek dijwar e, ji ber ku her du pêşniyar jî zêdekirina hilberînê vedihewîne, lê gava ku hesabkerek di destê me de hebe her tişt bêtir watedar dibe.
Ferrari ji hêla aborî ve di rewşek aborî de ye. Qezencên wê sal bi sal mezin dibin, her weha bihayê stokê wê jî, lê Marchionne bêtir, pir bêtir dixwaze. Armanca wê ew e ku di destpêka deh salên pêş de qezenca marqeyê ducar bike. Ji bo vê armancê, dirêjkirina rêzê - çi FUV an jî Dino - dê bi zêdebûna hilberînê re were hev.
Û ger heya sala 2020-an tavanek herî zêde ya 10,000 yekîneyan ne ewqas zû berê hate binav kirin - bi aqilmendî û fermî ew wekî avakerek piçûk bihêle - wê hingê dirêjkirina rêzê dê bibîne ku ew asteng bi giranî derbas dibe. Û encamên wê hene.
Weke çêkerê piçûk ku ew e - Ferrari naha serbixwe ye, li derveyî FCA-yê - ew ji pêkanîna heman bernameya kêmkirina emîsyonê ya wekî hilberînerên volga mezin bêpar e. Erê, ew neçar e ku emîsyonên xwe kêm bike, lê armanc cûda ne, rasterast bi saziyên birêkûpêk re têne nîqaş kirin.
Zêdebûna 10,000 yekîneyan di salê de jî tê wateya pêkanîna heman hewcedariyên yên din. Û ku li derveyî FCA-yê ye, ew nikare ji bo hesabên emîsyonên xwe li ser firotina Fiat 500-ên piçûk hesab bike. Ger ev biryar were pejirandin, ecêb e ku ev yek tête hesibandin.
Ger li ser xeta hilberînê hejmarên mezintir werin garantî kirin, SUV ji gerîdeya werzîşê behîsek ewletir û bikêrtir e - bê nîqaş. Lêbelê, ew dikare bi zêdebûna daxwazên li ser kêmkirina emîsyonê re berevajîkar be.
Tewra ku pêşeroja marqê ya supercharged û hîbrîd were hesibandin, pêdivî ye ku tedbîrên radîkaltir werin girtin. Û F16X, tewra ku gotegotên V8-ya hîbrîd piştrast dike ku wê motîve bike, bi teorîkî dê ji Dînoyek nû xwedî emîsyonên bilindtir be. Otomobîlek ku dê piçûktir û siviktir be, û mîna orîjînala 1967-an, di pozîsyona paşiya navendê de bi V6 ve hatî çêkirin.
Di destpêka 2018-an de bi pêşkêşkirina stratejiya paşerojê ya brandê re bêtir bersiv. Ma ew ê li dijî pejirandina FUV behîs bikin?