Ger we qet qala ATS (Automobili Turismo e Sport) nebihîstiye, xem neke, berevajî wê kêmasî be.
Ev çîrok beriya ku ATS were afirandin dest pê dike. Em vedigerin roja ku Enzo Ferrari ji ber nefsbiçûkek xirab êş kişand: roja ku wî beşek girîng ji tîmê xwe winda kir. Enzo, ku hewcedariya wî tune ye, xwediyê kesayetiyek pir xurt bû. Ew karakter Ferrari derxistiye astek negihîştî, xewna her marqeya gerîdeyê. Lê belê bi sekna xwe ya tund û êrîşkar îxanet lê hat kirin û piştî gelek hişyariyên derdora xwe, ekîba xwe ber bi sînor ve kişand.
Di sala 1961 de, di nav "Serhildana Qesrê" de, Carlo Chiti û Giotto Bizzarrini, di nav yên din de, ji pargîdaniyê derketin û deriyên xwe ji Enzo re girtin. Pir kes difikirîn ku ew ê bibe dawiya Ferrari, ya ku nû Serek Endezyarê xwe û berpirsiyarê pêşkeftina gerîdeyên pêşbaziyê, ligel tevahiya Scuderia Serenissima winda kiribû. Vana "tenê" berpirsiyarên pêşkeftina Ferrari 250 GTO bûn, û ATS berî ku ev tîmê Autodelta ava bike û Lamborghini V12 dîzayn kir… tiştek piçûk.
Ferrari ji nû ve, ev koma hişên werzîşê yên motorsportê yên birûmet li hev hatine ku Automobili Turismo û Sport SpA (ATS) biafirînin. Armanc zelal bû: rûbirûbûna Ferrari li ser rê û di hundurê dorpêçê de. Ew hêsan xuya bû, wan wextê winda nekir û bi viya bawer kirin ku ew ê bibiriqe. Netîce? ATS di sala 1963-an de hate damezrandin û du sal dom kir.
Çêkirina otomobîlan bi serê xwe pir tevlihev e, ne tenê ji ber beşa teknîkî û teknolojîk a ku hewce dike, lê di heman demê de ji ber kapasîteya pîşesaziyê ya ku fînanse garantî dike. Bi Ferrari re rû bi rû maye û armanc dike ku heman astê bigihîje herî kêm, wêrek bû û bû. Dibe ku ji ber jêhatîbûna kêm-zêde, ew çiqas ji otomobîlan fam dikirin bi çi kêm an jî tiştek ji rêveberiyê fam nedikirin hevseng bû. ATS di sala 1965-an de deriyên xwe girt û li pişt wê modelek efsanewî, bedewek awarte û tijî niyeta baş - ATS 2500 GT hebû.
Kesayetiyên luks li dora vê projeyê kom bûne, hemî amade ne ku di vê xaçperestiyê de rû bi rû Ferrari bibin. Bêyî ku careke din behsa tîmê jorîn a hevkarên berê yên Ferrari bike, sê pîşesaz li pişt fînansekirinê bûn, yek ji wan damezrînerê Scuderia Serenissima bû - Count Giovanni Volpi, mîrasgirê serwetiyek mezin ku bavê wî, kesayetiyek girîng li Venedîkê, wî hebû. wê berda. Di warê sêwirana şasiyê de, ne ji bilî Bertone Franco Scaglione berê, berpirsiyarê zayîna du cihên xewnê ye.
Armanca avakirina otomobîlek ku dê di rê de bibe şampiyon bêyî ku dev ji xeyalek xwe berde hêja bû. ATS 2500 GT di sala 1963-an de li Pêşangeha Motora Cenevreyê hate pêşkêş kirin, 245 hp ji 2.5 V8 derxistibû û gihîştibû 257 km/h. Van hejmarên, ji bo wê demê balkêş, hê bêtir bûn dema ku marqeyê ragihand ku ev ê bibe yekem gerîdeya îtalî ya motora navîn.
Zehmetiyên darayî her roj li ser kargeha ATS diqewime û bi lêçûnek mezin bû ku 12 nusxe ji cîh derketin, tevî ku tenê 8 bi rastî qediyan. 2500 GT otomobîlek li pêş wextê xwe bû, nûjen bû, otomobîlek super-a dê bibe.
Dema ku 2500 GT li cîhanê li kiryaran digeriya, marqeyê biryar da ku bikeve Formula 1. Modela Tîpa 100 bû û bi 1.5 V8 ve hatibû pêçan - şase tenê kopiyek Ferrari 156-a jixwe kevnar bû. Şampiyona 1961 Phil Hill û hevalbendê Giancarlo Baghetti. Di bingeh de, ew otomobîlek bi motorek nû bû, şaseyek Ferrari ku Ferrari bixwe nema dixwest, ku ji hêla şampiyonek berê ve dihat ajotin - ew mîna tîmek cîhana sêyemîn a bêrêxistin xuya dikir û ji hêla veberhênerek mîlyoner ve hatî piştgirî kirin ku hindik an jî tiştek ji pêşbaziyê dizanibû, wî tenê dixwest drav xerc bike.
Nêrîna li paş û nirxandin hêsantir e, lê ew dihêle ku em bibînin ku heke marqe jixwe dijwarî hebûya, bi ketina F1 - ku tenê vekişîn û serkeftin bi xwe re anî - ew bi tevahî kêm-kapîtal bû. Derbasbûna wêrankirî ya di F1 re îhtîmala pêkanîna her projeyek û hilgirtina barê darayî hilweşand - ATS tenê çarenûsek hebû: îflaskirin.
Îro, ronahî li dawiya tunelê ji bo pargîdaniya piçûk a înşaetê ya Italiantalî bi xuyangiya wêneyên ku tê gotin dê 2500 GT ya pêşerojê be xuya dike. Em dikarin modelek bibînin ku soz dide ku rêwerzên pêşiyê xwe bişopîne - sade, nûjen û şêrîn. Ji bo "detayan", baş… di nihêrîna pêşîn de ew fikar in: optîk ne tiştekî ecêb e…ah! rast, heman Ferrari California ne. Hîn di ronahiyê de, em ber bi paş ve diçin ku em bibînin ka… tam! Û komeke din a optîkên pir nas heye ku hinekî ji tiştê ku Ferrari bi demê re pêşkêşî me kiriye ji nû ve zindî bike…
Niha ku ez li ser difikirim, ez ji xwe dipirsim: Ma ev henekek xirab e?
Nêrînek li taybetmendiyên teknîkî kir ku ez li ser du rawestim: 0-100 km / h sprint û veguhestin. Kêfa yekem - bi kêmanî li ber çavan - 3,3 saniye ye. Ya duyemîn tevliheviya bêbawerî, hest û bêbaweriyê dîsa ye: "destê şeş-leza".
Naha, ez dizanim ku paqijkerê rastîn ji ramana ajotina V8 ya bi 500+ hp di çerxên paşîn de bi tevahî bi destan hez dike. Ez îtîraf dikim ku ez jî jê hez dikim, her çend ez her ku diçe teslîmî ATM-yan dibim. Lêbelê, ez dudilî nakim ku bipirsim çima ew ne qutiyek nûvekirî bû - hetta wan ew ji Ferrari, birêzên ATS-ê kopî kiribin jî, her tiştî ew tenê "tiştek" din bû…
Dem dê bê guman di derbarê vê modelê de bêtir eşkere bike. ATS 2500 GT-ya paşîn dibe ku tenê mîrgehek be, li gorî mîraja nêzê ku selefê wê bû. Di van kêliyan de ye ku marqeyên mîna ATS, wekî ku min got, dikarin ronahiyê li dawiya tunelê bibînin. Hêvîdarim ku ew ne trên diçû dij.
