Di saetên serê sibê yên 26ê Avrêl, 1988-an de - hîna di "hangover" a pîrozbahiyên "rojek din a azadiyê" de - li deryaya Madalena, tiştê ku dê bibe mezintirîn keştiya di dîroka deryayî ya Portekîzî de qewimî. Qehreman? Keştî MV Reijin , di wê demê de mezintirîn "carrier carrier" di cîhanê de.
Keştiya bi dirêjahiya 200 m, giraniya wê 58 hezar ton û zêdetirî 5400 erebeyên li ser wê bejê li Gaia asê ma, ew cih ne tenê veguherand "cihê rêveçûnê", lê di heman demê de bû bûyerek. ku îro jî ew xeyala kolektîf a gelek mirovên Portekîzî tijî dike.
Berawirdkirin bi binavbûna Tîtanîk re yekser bûn. Beriya her tiştî, MV Reijin, mîna keştiya rêwîtiya Brîtanî ya nexweş, di heman demê de keştiya herî pêşkeftî ya roja xwe bû, û ew jî di sefera xwe ya yekem de hate damezrandin. Xweşbextane, danberhev li ser hejmara kuştiyan zêde nebû - ji bo mirina du endamên ekîban di vê kavilê de tenê poşman heye.
Di 26ê Nîsana 1988an de çi qewimî?
MV Reijin, "Titanic dos Automóveis" ku dê li Portekîzê, welatê deryavanan binav bibûya, ekîbeke ji 22 kesan pêk dihat, di bin ala Panamayê de diçû û di wê bihara 1988'an de sefera xwe ya yekem a mezin dikir, ku ji yekî zêdetir nayê hesibandin. sal ji dema ku wî ji bendera hişk derket û dest bi keştiyê kir.
Karê wî hêsan bû: bi hezaran otomobîlan ji Japonya bînin Ewropayê. Vê mîsyonê berê wî li bendera Leixões rawestandibû, ne tenê ji bo sotemeniyê, lê her weha ji bo daxistina 250 otomobîlan li Portekîzê. Û tam piştî vê yekê ew karesat qewimî.
Li gorî agahiyan, keştî "baş derneket" ji bendera bakur. Ji bo hinekan, MV Reijin dê bi barkêşiya xirab de bidomîne, hinên din jî bawer kirin ku pirsgirêk "kok" bû û ew ji ber hin nekêmasî di avakirina wê de bû.
Kîjan ji van herdu ramanan bi rastiyê re têkildar e, îro jî nayê zanîn. Tiştê ku tê zanîn ev e ku gava ku ew ji Port of Leixões derket - di şevekê de ku hindek behreyên zirav alîkariya karûbarê ekîbê nekir - MV Reijin jixwe xemilî bû û, li şûna ku ber bi deryaya vekirî ve biçe, bi dawî bû trajektora paralel bi peravê Vila Nova de Gaia.
Saet di 00:35 de, tişta ku neçar ma çêbû: keştiya ku diviya biçûya Îrlandayê, rêwîtiya xwe li ser zinaran li ber peravê Madalena bi dawî kir û qutbûnek mezin eşkere kir. Di qezayê de kesek mir û yek jî birîndar bû (her du ekîb), ekîbên mayî jî bi alîkariya agirkuj û ISN (Enstîtuya Socorros a Náufragos) hatin rizgarkirin.
Portekîz li ser rûpelên pêşîn
Bertekên li hemberî qezayê nesekinîn. Rayedaran destnîşan kirin ku rewş di bin kontrolê de ye, xetereya qirêjiyê tune ye (MV Reijin ji 300 ton zêdetir nafta hat peydakirin û rijandina wê tehdîd bû ku bibe sedema pêleke reş) û bi bîr xist ku tiştek tune ye. daxwaza alîkariyê heta ku keştî binav bibe.
Lêbelê, ew nirxa giran a ku ev hilweşîn temsîl dikir û pîvanên keştiyê ku herî zêde bal kişandibû. Bi otomatîkî bi navê "Titanîk ya Otomobîlan" tê binavkirin, ev "herî mezintirîn kavil bû ku heya niha li peravên Portekîzê, di warê barkirinê de û ya herî mezin a cîhanê di warê barhilgiran de". Sernavek ku tu keştiyek naxwaze hebe û ew hîn jî ji MV Reijin re ye.
Wêneyên wekî Reijin wekî "paşkêş" bûne gelemperî.
Hate texmîn kirin ku li wir, bi tevahî, zêdetirî deh mîlyon konto (bi pereyê heyî bi qasî 50 mîlyon euro, ku enflasyon nayê hesibandin) 'li wir asê mane' û di demek kurt de dest bi pêvajoya lêpirsînê kir ku fêm bike ka keştiya kargoyê ya herî sofîstîke û nûjen çawa ye. sefera behrê ya otombîlan li perava bakur a ku pir caran lê digeriya binav bû.
Optimîzma Full-delîl
Li gel lêpirsînê, pêvajoya rakirin û hewldana rizgarkirina MV Reijin û barhilgiriya wê hema hema di heman demê de dest pê kir. Wekî yekem, îro, nebûna keştiyek mezin a li deryaya Madalena ji rakirina serketî ya MV Reijin piştrast dike. Rizgariya keştiyê qet ne pêkan bû.
Otomobîla xweya paşîn kifş bikin
Muhleta ku hukûmetê ji bo rakirina keştiyê dayê tenê 90 roj bû (heta 26ê Tîrmehê nema dikare MV Reijin li wir bimîne) û ji ber vê yekê, çend pargîdaniyên pispor çûn peravê Madalena da ku îmkan û lêçûnên rakirinê binirxînin. an jî keştiya mezin radike.
Rakirina naftayê, ji karên herî lezgîn, di 10ê Gulana 1988-an de dest pê kir û "karekî tîmê" bû ku tê de rayedarên Portekîzî, teknîsyenên ji Japonya û bargehek çîmentoyê ji pargîdaniyek Spanî tê de beşdar bûn. Derbarê rakirina Reijinê de, ku lêçûnên wê ket ser xwediyê wê, ev berpirsiyariya pargîdaniyek Hollandî bû ku zû pêbawerî nîşan da.
Bi dîtina wî, îhtîmala vegerandina keştiya gerîdeyê ji% 90 zêde bû - tiştek bilez, ji ber ku keştî nû bû. Lêbelê, dem dê îspat bike ku ev hejmar pir xweşbîn bû. Ligel nêzîkbûna havînê jî behrê xwe berneda û zehmetiyên teknîkî li hev kom bûn. Diviyabû maweya ku di destpêkê de ji bo rakirina Reijin hatî destnîşan kirin were dirêj kirin.
Tenê di çend hefteyan de, mîsyona rizgarkirina MV Reijin veguherî mîsyonek hilweşandinê. "Titanic dos Automóveis" xilasiya gengaz tune bû.
Pêvajoyeke dirêj û tijî hilbûn û daketin
Meh derbas bûn û Reijin bû ex-libris. Di 9ê Tebaxê de, bi demsala serşokê re, dest bi hilweşandina keştiya Japonî kir. Hin beş ber bi behrê ve çûn, yên din jî ketin binê behrê û îro jî li wir radiwestin.
Di demekê de ku cîhan gav bi gav ber bi globalbûnê ve diçû, nerehetiya ku ji ber fikra binavbûna beşek ji keştiyê sînor derbas kir û deryayan derbas kir. Îsbata vê yekê jî nûçeyek bû ku tê de rojnameya Amerîkî LA Times rexneya jîngehparêzên neteweyî li ser plana rakirina "Dewşa Asyayê" radigihîne.
Yek ji van komeleyên hawirdorê jî Quercusê ku wê demê nediyar bû, ku ji gengeşiyê "siwar bû" ji siyê derket û gelek çalakî kirin, di nav de dagirkirina keştiyê.
Digel vê yekê û tevî rexneyan, MV Reijin jî hate hilweşandin û di 11ê Tebaxê de xetereya ku operasyonên tê de bûn rê li ber qedexekirina peravê Madalena girt. Ev biryar di wextê xwe de hat girtin, ji ber ku çar roj şûnda, di 15-ê de, meşaleyên ku ji bo qutkirina pelê hatine bikar anîn agir berda.
Bi mehan, parçeyên gerîdeyê û berhemên MV Reijin hatin şûştin. Hin ji wan veguherî bîranînên ku hîn jî ji hêla şêniyên herêmê ve hatine parastin.
Ser û berjêrbûn di tevahiya pêvajoyê de domdar bûn, wek mînak beşa pêkenokê ya Îlona 1989-an, ku tê de keştiyek pontonê ku di operasyonan de dihat bikar anîn ji girêkên xwe şikand û Reijin "teqlîd" kir, ku li perava Valadares ket erdê.
Di dawiyê de, beşek ji gemiyê 150 mîl (240 km) dûrî avê bû, beşek din hate hilweşandin, û hin otomobîlên ku MV Reijin hilgirtibû, 2000 m kûr û 40 mîl (64 km) dûrî peravê - destwerdana rayedar û komeleyên hawirdorê nehişt ku ev yek bibe çarenûsa hemû maşînên di keştiyê de.
Lêçûna giştî ya hilweşîna wê demê 14 mîlyar konto bû - heşt mîlyon ji bo windabûna qeyikê û şeş ji bo wesayîtên winda -, bi qasî 70 mîlyon euro. Lêçûnên hawirdorê ma ku bêne diyarkirin.
Tişta ku di nirxê xwe de winda bû, di hafizeya kolektîf de hate bidestxistin. Îro jî navê "Reijîn" dil û bîranînan geş dike. "Werin em qeyikê bibînin" ev gotina ku herî zêde di nav ciwanan de li peravê Madalena dihat bihîstin bû, dema ku di metirsiyê de bû vexwendinek ji bo kêliyên ku çavên çavnebar ne "bi xêr hatin" bû. Kesên maceraperest di nebûna rayedarên deryayî de serdanên neqanûnî yên hundurê keştiyê jî bi bîr tînin.
Li deryayê, perçeyên zirav ên metal ên di navbera zinaran de mane, yên ku îro jî di dema pêla nizm de têne dîtin, mane, û yên ku delîlên maddî yên karesatek e ku bêtirî sî sal berê qewimî. Ji wan re digotin MV Reijin, "Titanic of Automobiles".