Rîtual gelek tişt hene ku bêne gotin. Ez bet dikim ku li ser vê mijarê bi mîlyonan tez hene, û ji ber vê yekê mixabin ew celebek gotarek ku ji hêla yekî ve hatî nivîsandin dixwînin ku tenê dixwest li ser otomobîlan biaxive - çi karma…
Vegere ser rîtuelan û dev ji mijarên karmîkî berde, ew dibêje kî dizane ku rîtuel normên tevgerê yên standardkirî ne, ku ji bo hêsankirina hevjiyana me di civakê de xizmet dikin: "silav, tu çawa yî?", "Ji kerema xwe re", "roj baş" , "roj baş", hwd. Carinan din ew tenê kiryarên amadekariyê ji bo tiştek ku hêjayî kirina li gorî rêgezek diyarkirî temsîl dikin.
Paşê, qehweya navborî biqedîne, «hewayê» ji motorê derxe û mifteyê veke bêyî ku garantiya şiyarbûna motorê hebe.
Bifikirin ku meriv lîstokek tîmê neteweyî bêyî ku pêşî li sirûdê bibihîze bibînin dê çawa be… nayê fikirîn! Nîvê "henek" di van tiştên piçûk de ye. Tiştên ku bûyerek "normal" bi rastî bêhempa dike.
Mînakek din? Meşa ji bo jinan. Hin kes hene ku îdia dikin ku tevaya rêûresma zanîna hev a di navbera jin û mêran de ji fetha rastîn pir balkêştir e -hinek jê re dibêjin flirt- lê ez careke din qala tiştekê dikim ku ez pir hindik pê dizanim. Ez hêvî dikim ku ez di dawiyê de dest bi axaftina otomobîlan bikim ...
Ah! Ev gava ku ez dest bi axaftinê li ser otomobîlan dikim. Dema ku got, ne ecêb e ku ajotinê wekî diyardeyeke îradeyê û tiştekî bi rastî taybet, di heman demê de diyardeyeke tijî ayînên biçûk û mezin e. Ez ê bêtir bibêjim: li ser van rîtuelan e ku hestiyariya pir pejirandî ya "kêfxweşiya ajotinê" girêdayî ye. Qe nebe li ba min wisa ye.
Kes ji îngilîzan bêtir bi rîtuelan nizane. Wusa dixuye ku ew "bav"ên vê yekê ne. Ji bo her tiştî rîtuelek wê heye, ev hurmeta îngilîzî ye, ku ji ber paşeroja wê ya dîrokî ne ecêb e. Paşê jî Amerîkî hene, yên ku heman rêzê dişopînin lê hinekî din deng û dînamît li vê yekê zêde kirine. Wan çay, çerez û «pir brîtanî» bi a Diva bi dengek bi hêz bi gîtarek di destekî de, "The Stars and Stripes" di destê din de û mîtralyozek li ser pişta wê.
Ne mimkûn e ku meriv ji Amerîkiyan hez neke, ew xortên showbiz e. Dema ku ez daxuyaniyên Serokê Dewletên Yekbûyî yên Amerîkayê ji çapemeniyê re dibînim, ez xwe li kelek popcorn digerim. Ez her gav hêvî dikim ku dê demek muzîkî, sêhr an jî teqînek çêbibe.
Di bingeh de, hem Englishngilîzî û hem jî Amerîkî di rîtuelan de jêhatî ne, bi cûdahiyên çandî, bê guman. Em Portekîzî jî rîtuelên me hene. Lê ez dîsa winda bûm. Bi rastî min dixwest li ser çi bipeyivim? Hat bîra min: erebe! Beşek ji kêfa ajotinê bi rîtuelên cihêreng ve girêdayî ye. Kêfa ajotinê bi awakî objektîf ji karîgerî, leza û hêza otomobîlê çênabe… her çendî ku xuya bike nebawer e, ev hemî aksesûarek e. Bê guman girîng e, lê pêvek.
Mînaka otomobîlên klasîk bigirin. Gelek salên pêş me, klasîk dê her dem bêne hezkirin. Ew rîtuelên ku otomobîlên nûjen nakin pêşkêş dikin. Hema ez dikarim xeyal bikim ku ez biçim garaja xwe bi destekî qehwe û di destê din de rojname, tenê ji bo bîhnên ku tenê motorên kevn jê derdixin dema ku ez taştê dixwim û wê rojnameyê dixwînim bêhn bikim. Paşê, qehweya navborî biqedîne, «hewayê» ji motorê derxe û mifteyê veke bêyî ku garantiya şiyarbûna motorê hebe.
Nizanim, nezelaliyê carinan xelatek dide. Wekî din, çareyek min a baş jî heye: dest bi rîtuela (yek din…) vekirina kapoyê, serê xwe xişandin û #$% fikirîn!”#!!!
Lê em hinekî kêm tiştan romantîze bikin û bêtir li ser rîtuelên pratîkî bipeyivin . Mînakî, girtina guhertinan. Ax guhêrbar! Bişkojka agirpêketinê bizivirîne. Hin destikên çerm li xwe bikin da ku ew rêwiyan bişopînin. Berhev-fren bêyî hîskirina destwerdana ji alîkariyên elektronîkî. Erdê cam vekirî. Ma tu dixwazî ez berdewam bikim?
Em dikarin di werzîşên motorê de jî bibin mînak. Kêliyên ku li pêşiya damezrandina tora destpêkê an ala xêzkirî ne. Hilkişîna ser podyûmê bi şampanya hate şuştin û li wir… sirûda neteweyî ye. Di van hûrguliyên piçûk de ye ku kêfên herî mezin ên jiyanê ne.
Tenê rîtuelek paşîn, ez soz didim ku ew ya dawî ye. Werin malê, komputera xwe vekin û biçin Geroka Otomobîlan. Ma çêtir heye? Em hêvî dikin ku bersiv na be. Heya ku di garajê de klasîkek û di destê wan de qehweyek hebe…