Ji temenek pir ciwan, min dest pê kir ku gelek modelên Alman, tevî ku pir bi hêz bûn, "tenê" gihîştin leza herî zêde ya 250 km/h, dema ku modelên Italiantalî an Amerîkî yên Bakur karîbûn ji wê sînor derbas bibin.
Rast e ku di vê temenê zû de, yekane pîvana ku min bikar anî ji bo nirxandina (an jî qet nebe hewl da ku…) otomobîlên cihêreng ên ku min dîtin leza herî zêde bû. Û qaîde ev bû: yên ku herî zêde meşiyan her tim çêtirîn bûn.
Di destpêkê de min fikirîn ku dibe ku ew bi hin sînoran re li ser rêyên Alman ve girêdayî be, heya ku ez paşê fêr bûm ku gelek ji otobanên navdar jî xwedan sînorkirinên bilez nînin. Heya ku ez gihîştim mezinan, min di dawiyê de raveyek ji bo sedema vê sînorê 250 km/h dît.
Her tişt di salên 70-î yên sedsala borî de dest pê kir, dema ku li Elmanyayê tevgerek siyasî ya bihêz a ji bo ekolojî û jîngehê dest pê kir.
Piştre Partiya Keskan a Alman îdia kir ku yek ji rêyên pêşîlêgirtina gewrbûna zêde dê danasîna sînorên lezê li ser otobanê be, tedbîrek ku hîna jî qet "ronahiya kesk" negirtiye - mijarek ku wê demê wek îro ye, tevî îro. hema hema hemî otoban bi 130 km/h sînorkirî ne.
Lêbelê, û fêmkirina girîngiya siyasî ya ku mijar di wê demê de dest pê dikir, hilberînerên sereke yên gerîdeyên Alman jî dest pê kirin ku li ser vê mijarê bisekinin.
peymanek birêz
Lêbelê, rewş tenê "xirabtir" bû, ji ber ku leza gerîdeyê di salên paşîn de berdewam kir: di salên 1980-an de, jixwe gelek otomobîlên ku bi hêsanî dikaribûn bigihêjin 150 km/h hebûn û modelên wekî rêveber/malbata BMW M5. E28 ku gihîştiye 245 km / h, nirxek ku bi otomobîlên werzîşê yên rastîn ve tê berhev kirin.
Di heman demê de, hejmara otomobîlên li ser rê zêde dibû, leza herî zêde ya modelan her ku diçû zêde dibû û hem çêker û hem jî hukûmet ditirsiyan, ji zêdebûna gemariyê zêdetir, zêdebûnek berbiçav di qezayên rê de.
Û di encama vê yekê de bû ku di sala 1987 de, Mercedes-Benz, BMW û Koma Volkswagen celebek peymanek nermî îmze kirin ku tê de wan destnîşan kir ku leza herî zêde ya otomobîlên xwe di 250 km/h de sînordar bikin. Weke ku tê pêşbînîkirin, ev peyman ji aliyê hikumeta Alman ve gelek baş hat pêşwazîkirin û bi lez û bez pesend kir.
Yekem wesayîta ku leza wê bi 250 km/h ve hatî sînordar kirin BMW 750iL (wêneya li jor) bû, di sala 1988-an de dest pê kir û bi motorek V12 ya bi heybet a bi kapasîteya 5,4 l û 326 hp hêza xwe vekir. Mîna ku îro jî bi gelek BMW-yan re ye, leza jorîn bi elektronîkî sînordar bû.
Lê îstîsna hene…
Porsche çu carî nekete peymana vî mîrzade (ew nikaribû li pişt hevrikên Italiantalî û Brîtanî bimîne), lê her ku dem derbas bû û performansa otomobîlan her ku diçe mezin dibe, çend modelên ji Audi, Mercedes-Benz û BMW jî "ji bîr kirin- heke" sînorê 250 km/h an jî rêyên ku li dora wê bigerin dîtin.
Mînakî, modelên mîna Audi R8, çu carî bi 250 km / h ve nehatin sînordar kirin - leza wan a herî bilind, ji nifşa yekem ve, qet ji 300 km / h kêmtir nebûye. Heman tişt bi Mercedes-AMG GT re, an jî bi BMW M5 CS, M5-a dawîn, bi 625 hp, ku standard digihîje 305 km/h, diqewime.
Û li vir, ravekirin pir hêsan e û bi wêneya marqeyê û hevrikên hin ji van modelan ve girêdayî ye, ji ber ku dê ji hêla bazirganî ve ne balkêş be ku modelek bi leza herî zêde 70 km/h an jî 80 hebe. km / h kêmtir ji hevrikê rasterast Italian an Brîtanî.
meseleya pereyan
Ev çend sal in, Audi, Mercedes-Benz û BMW, tevî ku di çend modelên xwe de leza herî zêde digihîje 250 km/h, pakêtek vebijarkî pêşkêş kirine ku dihêle hûn sînorê elektronîkî "bilind bikin" û ji 250 derbas bikin. km/h.
Rêyek li dora peymana birêzan û hetta jê sûd werdigire.