Sala borî me li ser eFuel nivîsî, ya sotemeniyên sentetîk ji Bosch, ku dikare şûna sotemeniyên neftê yên ku em niha bikar tînin bigire. Ji bo çêkirina wan, em hewceyê du malzemeyan in: H2 (Hîdrojen) û CO2 (karbondîoksît) - ku hêmana paşîn bi vezîvirandina wê di nav pêvajoyên pîşesaziyê de tê wergirtin an rasterast ji hewayê bixwe bi karanîna parzûnan têne girtin.
Awantajên diyar in. Mazot wiha dibe karbonê bêalî - tiştê ku di şewitandina wê de tê hilberandin dê ji nû ve were girtin da ku bêtir sotemenî çêbike -; binesaziya belavkirinê ya nû ne hewce ye - ya heyî tê bikar anîn; û her wesayitek, nû an kevnar, dikare vê sotemeniyê bikar bîne, ji ber ku taybetmendiyên li gorî sotemeniyên heyî têne parastin.
Îcar mesele çi ye?
Tevî ku jixwe bernameyên pîlot hene, bi piştgiriya dewletê li Almanya û Norwêcê, lê lêçûn pir zêde ne, ku ew ê tenê bi hilberîna girseyî û kêmkirina bihayê enerjiyên nûjen kêm bibe.Niha ji bo belavkirina sotemeniyên sentetîk di pêşerojê de gaveke girîng hatiye avêtin. Pargîdaniyek Kanadayî, Carbon Engineering, pêşkeftinek teknolojîk di girtina CO2 de ragihand, ku lêçûna tevahiya operasyonê pir kêm kir. Teknolojiyên girtina CO2 jixwe hene, lê li gorî Endezyariya Karbonê pêvajoya wan erzantir e, kêmkirina lêçûnan ji 600 dolaran bo her tonekê bo 100 dolaran heta 150 dolaran her ton CO2 ya ku hatiye girtin.
Çawa dixebite
CO2-ya ku di hewayê de heye ji hêla kolektîfên mezin ên ku dişibin bircên sarkirinê, hewaya ku bi çareseriyek hîdroksîdê şil re dikeve têkiliyê, dikare karbondîoksîtê bigire, veguhezîne çareseriyek karbonat a avî, pêvajoyek ku di pêwendiyek hewayê de pêk tê, tê kişandin. . Dûv re em diçin "reaktorek pellet", ku pelletên piçûk (topikên materyal) karbonat kalsiyûmê ji çareseriya karbonat a avî dibarîne.
Piştî zuwakirinê, karbonat kalsiyûm bi navgînek kalsîner ve tê hilanîn ku wê germ dike heya nuqteya ku di nav CO2 û oksîta kalsiyûmê ya mayî de hilweşe (ya ya paşîn ji nû ve tê avdan û di "reaktora pellet" de ji nû ve tê bikar anîn).
Dûv re CO2-ya ku tê bidestxistin dikare di binê erdê de were pomp kirin, wê were girtin, an jî ji bo çêkirina sotemeniyên sentetîk bikar bîne. Nêzîkatiya Endezyariya Karbonê ji pêvajoyên ku di pîşesaziya kaxez û kaxez de têne dîtin ne pir cûda ye, ji ber vê yekê ev pêşanî - di asta amûr û pêvajoyên kîmyewî de - tê vê wateyê ku potansiyelek rastîn heye ku pergalê mezin bike û wê bi bazirganî bide destpêkirin.
Tenê bi sazkirina yekîneyên girtina hewayê yên mezin, yên ku li derveyî bajaran û li ser axa neçêkirî ne, dê lêçûnek ji 100 heta 150 dolarî her ton CO2 ya ku tê girtin, paqijkirin û hilanîn di 150 bar de pêk were.
Pargîdaniya Kanadayî di sala 2009-an de hate damezrandin û di nav sermayedarên wê de Bill Gates heye û berê xwedan kargehek piçûk a pîlotê li Kolombiyaya Brîtanya, Kanada ye, û naha hewl dide ku dirav bikişîne da ku yekem yekîneya xwenîşandanê li ser astek bazirganî ava bike.
ji hewayê bigire heya sotemeniyê
Wekî ku me berê jî di eFuela Bosch de behs kiribû, CO2-ya ku ji atmosferê tê girtin dê bi hîdrojenê re - ku ji elektrolîza avê, bi karanîna enerjiya rojê tê wergirtin, ku lêçûnên wê kêm dibin - bi avakirina sotemeniya şil, wek benzîn, mazot, an jî heta Jet- A, di balafiran de tê bikaranîn. Ev sotemenî, wekî ku li jor hatî behs kirin, di belavkirina CO2 de bêalî ne, û ya girîngtir, dê êdî xav bikar neynin.
Ev yek feydeyên din tîne, ji ber ku sotemeniyên sentetîk sulfur nagirin û xwedan nirxê parçikan kêm in, rê dide şewitandina paqijtir, ne tenê emîsyonên gaza serayê kêm dike, lê di heman demê de qirêjiya hewayê jî kêm dike.
