Otomobîl zîrektir, xwesertir dibin, û ji ber vê yekê gavekê nêzikî azadbûna tevahî ya hêmana mirovî dibin - dibe ku hêjayî serdana gotarek ku min di sala 2012-an de li ser vê mijarê nivîsî ye. Azadbûnek ku dê feydeyên pir mezin ji civakê re bîne (kêmkirina qezayan, kêmkirina trafîkê û seyrûsefera bajarî) û, bê guman, ji bo pîşesaziya gerîdeyê bi heman pîvanê kêşeyan - dê di pêşerojê de otomobîlek we hebe an hûn ê otomobîlek parve bikin?
Tevahiya pîşesaziya otomobîlan bi van û pirsgirêkên din re "digere".
Lêbelê, ne her tişt gul e. Kêfxweşiya ajotinê, azadiya ku tenê ew riya ku di wê otomobîlê de hatî çêkirin pêşkêşî me dike, ew kulm û ew şevên havînê ku ber bi cîhek nediyar ve diçin, tiştên berê her ku diçe nêzîktir û nêzîktir dibin. Romantîzmek. Çawa ku car carê otomobîlê hesp û erebe ji rê derdixist, di demek nêzîk de ew ê bibe otombêla nûjen ku rê li ajotina ajotinê bigire û mirovan ji çerxê derxîne.
Ez guman dikim ku 10 sal an jî 15 sal şûnde dê li ser rê cîh ji balkişandin û mezinbûnên tîpîk ên celebên me re hebe. Ji min bawer bikin, dê otomobîlên xweser rê li ber bigirin û em ê ji ajokar bibin rêwî.
Ew berê li wir in ...
Lê heke ev ji bo çar-tekeran nûçeyek xirab be, ew ji guhên motorsîklettan re muzîk e. Motosîkletvan yek ji mezintirîn sûdmendên pêşkeftina otomobilê ne. Hişyariyên guheztina rê, dedektorên cihê kor, frena otomatîkî ya di bûyera lihevketinê de, hemî nimûneyên pergalê ne ku bê guman ji motorsîkletkaran û tiştên konservekirî re gelek tengasiyan rizgar kirine. Û bi demokratîzekirina ajotina xweser re, motorsîkletvan dê bi teqez ji guheztina rêwiyên gerîdeyên bê çirûskan, ji derbasbûna li cihên neguncayî, ji balkêşan û pevçûnan re bibêjin "bibore, min têlefona xweya desta bikar anî".
Bi kurtasî, otomobîl dê bi tu kesî ve neyên girêdan û motorsîkletvan dê tenê bi we ve girêdayî bin. Rê ji bo zarokên çakêtê çerm dê ji her demê ewletir bin.
Bihuştek ji kevroşk û berbirûyên ku amade ne ku werin vekolîn bêyî guhêrbarên derveyî yên din ji xeynî çalên metirsîdar ên ku mîna kivarkan li ser rêyên me mezin dibin. Mirov dikare bêje ku rêjeyek girîng a qezayên rê yên ku motorsîklêtan tê de ne, ji ber baldarîya ajokarên otomobîlan in. Ji ber vê yekê, di vê senaryoyê de kontrola bêkêmasî ya gerîdeyê ji hêla gerîdeyê ve , bi îhtîmaleke mezin motorsîklet dê îspat bikin ku ew wesayeta herî dawîn e ku hesreta mirovî ya ji bo bilez û hestên xurt bişkîne - afyona me, tê bîra we? Otomobîlên ku em dizanin rojên wan bi jimare hene, lê motorsîklet nayên hejmartin.
Wekî din, motorsîklet jî ewletir dibin. Ma we nêzî ti superbike ya heyî? Ew pirtûkên teknîkî yên otantîk in. Pergala dijî-whellie (aka dij-hesp), kontrolkirina kêşanê, ABS û hejmareke din a bêdawî ya lezevanan ên ku ji hêla algorîtmayên tevlihev ve têne kontrol kirin ku me dixapînin û me bi hestê dihêlin ku em dikarin bi Miguel Oliveira an Valentino Rossi re nîqaş bikin, ne wusa ye. hesta kontrolê ya ku van pergalan di makîneyên ku ji 200 hp derbas dikin de pêşkêş dikin.
Hespên li pêşbaziyê. Otomobîlên li ser pêşbaziyê. Û motorsîklet li ser rêyan? Pir muhtemel. Li bendê ye û dibîne.