Jiyanên dirêj, jîyanên kurt, mekanîka ne pêbawer an rêwîtiyên ku paşê werin bîranîn, her otomobîlek çîrokek heye ku bêje, û ji ber vê yekê ew hêjayî cîhek paşîn a çêtir e ji pileyek metalê ya qelandî û zirav. Cars goristanek heq dikin!
Di navbera nebûna bikêrhatîbûnê de, lêçûnên mezin ên bi "dermanan" an jî tenê ji ber ku dev ji kêfa xwediyên xwe bernadin, ji bo "mirina" otomobîlekê hezar û yek sedem hene.
Di vê nuqteyê de, yek ji sê meqsedên gerîdeya naskirî digihîje: an ew dibe perçeyek pir xweş ku di muzeyekê de tê pêşandan, an jî bi dilsozî tê hilanîn û li derdorê wekî mijarek axaftinê ye: "Ew yek heye. beqek Citroën Boca-de- Xweş, lê ew tenê di Roja Sersalê de bi wî re derdikeve derve” an jî ya herî xerab ji van sêyan, parkeke ax bi sedan rêwiyên teqawîtbûyî di nav komek metalên zivirî de.
Komek ji metalê zivirî ne bi rûmet e. Ew tenê nabe! Ne gava ku ew yek ji wan tiştan e ku civaka nûjen şekil da, û ew bê guman di demek diyarker de di jiyana me de girîng bû (mînak, roja yekem a xebatê tê bîra min). Ma ne çêtir e ku meriv wê otomobîlê li cîhek bêhnvedan bide razandin?
Utopîkî, an ne ji ber hejmara gerîdeyan bû, ez cîhek xeyal dikim ku her gerîdeyek bi rêkûpêk tê xuyang kirin, baş lê tê lênihêrîn, û belkî ya girîngtir, bi "Belgeya Serkeftinan" heye ku li wir destkeftî an taybetmendiyên ku wê otomobîlê ji ya din vediqetîne. yeka yek.
Bi hîpotetîk pirsgirêka otomobîlên herî rast, yên jiyana rojane, derman kirin, em biçin ser yên din. Dema ku ez dibêjim yên din, mebesta min ew otomobîlên ku ne maşînên asayî ne, yên ku dema derdikevin kuçeyê ji ciwanan qîrîn derdixin.
Cûdahiya van yên din û otomobîlên rojane ev e ku, ji bilî xwediyê xwe, ew mirovên ku pê re rû bi rû dimînin kêfxweş dikin û ji ber vê yekê rûmetên dewletê heq dikin. Mixabin, ev her tim ne wisa ye. Gelek mînak hene ku li ser tevneyê belav dibin, û me li vir li Razão Automóvel berê hinan nîşan da.
Ew rastiyek e ku ne mimkûn e ku winda bibe. Dê her gav multîmîlyonerek hebe ku Porsche 911-ê biterikîne ji ber ku di vê navberê de ew pêlîstokek nû, çêtir zûtir dikire. Û em, yên ku bi rastî ji otomobîlan hez dikin, em meraq dikin ka çima kesek ew qas bêhest dev ji gerîdeya xewnê berde. Em tenê dikarin hêvî bikin ku rojek em dikarin yekî rizgar bikin.
Li jêr hin wêneyên ku min li ser vê mijarê fikirandin hene. Yên herî hesas li vir dimînin. Ne xweş e.
