Digel nirxên klasîkan, nemaze yên herî taybetî û biyanî, ku bi mîlyonan euro ne, pir kes tercîh dikin ku makîneyên xwe yên hêja di garajê de bihêlin, ew qas ku wan bi şert û mercên germahî û şilbûnê yên bêkêmasî yên kontrolkirî veşêrin.
Lê tu tirimbêl çiqas biha, taybet û kêm be jî, heq nake ku di garajê de bê girtin, li benda buhayê xwe ya bazarê çend sifir li hesabê xwediyê xwe zêde bike. Ew e ku bêyî armanca xwe ya bingehîn bike: kêfa wê ne tenê dema ku ew sekinî ye, lê berî her tiştî kêfa wê dema ku tê ajotin.
Cihê otomobîlan li ser rê ye, li ser rêkan e, li ser çolan diqewime û di serê singê xwe de "zêdetir gazê bide min" diqîre. Bi taybetî dema ku dor tê Ferrari 288 GTO, beşa yekem a rêzek modelên pir taybetî yên ku marqeya cavallino rampante hildigirin: F40, F50, Enzo û LaFerrari.
Ev 288 GTO bi şens bû ku xwediyê xwedanek wusa bû… ku wê bi benzînê têr dike. Mîna ku ev vîdyo hesreta me ya ji bo otomobîlan geş dike. Che macchina!
Ev kurtefîlm ji hêla Petrolicius ve hatî nivîsandin û me bi kurtasî yek ji 272 otomobîlên ku hatine hilberandin nas dike.