Chris Harris, een van de meest opvallende journalisten in de autopers, heeft een ontmoeting geregeld met twee unieke auto's. Objectief? Ontdek de essentie van autorijden.
Ik vraag me vaak af waar deze passie voor auto's vandaan komt, waar mijn hart sneller van gaat kloppen (het is bijna 23.00 uur en ik ben hier nog steeds aan het schrijven over dit vierwielige object...). Waarom voel ik me zo goed over het trotseren van de wetten van de fysica? Waarom hou ik eigenlijk zo van auto's? Als ik rationeel ben, zouden alle alarmen in mijn organisme me moeten verwijzen naar het meest primaire instinct: om te overleven. Maar nee, deze passie drijft me resoluut naar die bocht en de andere bocht. En degene die daarna komt, sneller en sneller, steeds slimmer en gedurfder, terwijl ik alleen maar van punt A naar punt B had moeten gaan, verpakt in airbags in de veiligste en saaiste auto ter wereld. Indien mogelijk een ongedifferentieerde soort huishoudelijke apparaten.
Maar niet. Hoe meer je me slaat, hoe meer ik van je hou. Hoe mannelijker en grilliger de auto is, hoe meer emoties hij oproept. Het is vanwege dit soort sensaties dat auto's zoals de Morgan Three Wheeler of Caterham Seven, zonder twijfel eenvoudig en technisch achterhaald, nog steeds zo actueel zijn als op de dag dat ze enkele decennia geleden werden geboren.
Want wat uiteindelijk telt, zijn de sensaties. En er is niets zuiverder dan een mens-machine verbinding zonder tussenpersonen. Dat is waar we de «essentie van autorijden» vinden en dat is waar Chris Harris ons mee naartoe wil nemen in een andere aflevering van Drive. Bekijk de video, in weer een ander geval waarin de stelling dat minder meer is in al zijn volheid van toepassing is. Chris Harris controleert:
Tekst: Guilherme Ferreira da Costa