'S Werelds goedkoopste auto, de Tata Nano, werd het slachtoffer van zijn eigen spel, dat door consumenten als te goedkoop en simplistisch werd beschouwd.
De Tata Nano is een van de meest controversiële productiemodellen ooit. 2008 was het jaar waarin de Tata Nano werd gepresenteerd. De wereld bevond zich midden in een economische en oliecrisis. De prijs van een vat olie overschreed de psychologische drempel van 100 dollar en ging zelfs boven de 150 dollar per vat, iets wat tot nu toe ondenkbaar was in een scenario van wereldvrede.
In deze opschudding kondigde Tata Industries vervolgens de Tata Nano aan, de auto die beloofde miljoenen Indiërs op vier wielen te zetten. Alarmen gingen af in ontwikkelde landen. Hoe zou de olieprijs zijn als miljoenen Indiërs plotseling zouden gaan rijden? Een auto met een prijs onder 2500 usd.
Kritiek kwam van alle kanten. Van de ecologen omdat de auto te vervuilend was, van de internationale instellingen omdat hij onveilig was, van de fabrikanten omdat het oneerlijke concurrentie was. Hoe dan ook, iedereen had altijd een steen bij de hand om naar kleine Nano te gooien. Maar ongeacht deze waarderingen, waren de consumenten die het laatste woord hadden. En de auto die beloofde het alternatief te zijn voor miljoenen gezinnen voor scooters en motorfietsen, is er nooit gekomen.
Het was in niemandsland: de armsten zien het niet als een echte auto en de meer welgestelden zien het niet als een alternatief voor "gewone" auto's.
In vijf jaar tijd verkocht Tata slechts 230.000 eenheden toen de fabriek was ontworpen om 250.000 eenheden per jaar te bouwen. Het management van Tata is al tot het besef gekomen dat productpositionering en marketing hebben gefaald. En daardoor zal de volgende Tata wat duurder en wat luxer zijn. Genoeg om serieus genomen te worden. Een pleidooi om te zeggen dat "goedkoop duurkoop" is!
Tekst: Guilherme Ferreira da Costa