De Audi S1 Sportback is een concentraat van kracht, grip en waanzin ontstaan uit de hoofden van enkele Audi-ingenieurs. Het heeft één grote fout: mijn naam staat niet in het eigendomsregister.
Op een zonnige dag legde het Audi-management de managementhandleidingen, de rapporten van de financiële afdeling en de aanbevelingen van de Ingolstadt Parish Committee on Morals and Good Manners terzijde - ik weet niet of het bestaat, maar het bestaat waarschijnlijk. Ik wil geloven dat het uit deze opeenvolging van gebeurtenissen was dat de Audi S1 werd geboren.
Ik zeg dit omdat de Audi S1 puur rationeel gezien absoluut geen zin heeft. Het merk wist vanaf het begin dat de verkoop nooit significant zou zijn (met uitzondering van sommige atypische markten), dat de uiteindelijke prijs hoog zou zijn en dat de ontwikkelingskosten misschien nooit gedekt zouden worden. Op een normale dag zouden deze factoren voldoende zijn geweest om de administratie van het merk te laten "falen" en de onmiddellijke verbranding van het project te bevelen.
Maar op een ongewone dag – zoals ik geloof dat het die dag was – keurde het merk de Audi S1 met een glimlach op de lippen goed. Ik stel me voor dat Rupert Stadler, CEO van Audi, de helft van Audi's raad van bestuur het zwijgen oplegt, gewoon om de mening van een enthousiaste ingenieur te horen. Tijdens deze bijeenkomst stel ik me een Duitse ingenieur van middelbare leeftijd voor – met Latijns bloed in zijn aderen en een verlangen naar de jaren 80 in zijn hart – die het woord neemt om het volgende te zeggen: “Mijnheer Stadler, het idee is simpel! Neem een Audi A1, zet er een 2.0 turbomotor en een Quattro aandrijfsysteem tussen de assen in en schenk de Audi Quattro een kleinzoon. Het was toch schattig?”.
Ik stel me de marketingafdeling voor die vrolijk op hun stoel springt. Ik stel me voor dat de financiële afdeling kalmeringsmiddelen à la carte door hun strot duwt terwijl ze de Ingolstadt Parish Committee on Morals and Good Manners om steun vragen om deze waanzin te beteugelen. Ik weet het, ik heb veel fantasie...
“Als de S1 tot nu toe een concentratie van gebreken (verbruik en ruimte) was, is het vanaf nu een bron van deugden geworden. Het was 6 uur 's ochtends en ik zat op de A5 te ontbijten. Bestemming? Sintra's berg."
Vanuit emotioneel oogpunt is de S1 volkomen logisch. Het is snel, het is krachtig, het is mooi en het ziet eruit als een mini-WRC. Kortom: een waardige opvolger van de historische Audi Quattro. Vanuit een rationeel oogpunt is het verhaal anders: het is absolute onzin met 3975 mm lang en 1746 mm breed.
Na de juiste introductie te hebben gedaan tot de hypothetische geboorte van de Audi S1, wil ik je vertellen hoe het was om dit model te beroven, wat naar mijn bescheiden mening eigenlijk een daad van moed was van het management van Audi. Wie durft immers een SUV uit te rusten met een 2 liter turbomotor, meer dan 200 pk en vierwielaandrijving? Audi natuurlijk.
De Audi S1 is het bewijs dat de spirit van de rallywereld nog steeds door de aderen van die jongens stroomt – ja, dat klopt, jongens! Als het om sport gaat, is zelfs de CEO van Audi een van ons. Jongens blijven jongens...
Um vídeo publicado por Razão Automóvel (@razaoautomovel) a
Het eerste gevoel achter het stuur van de S1 is dat het een volkomen normale Audi A1 is. Zonder het diepste uitlaatgeluid zou ik zeggen dat ik de controle had over een conventionele Audi. Na de eerste kilometers in de stad beginnen de eerste verschillen met de normale Audi A1 te ontstaan. Aan de ene kant de onvriendelijke consumpties, aan de andere kant de sympathie van de ogen van degenen die ons passeren.
Iedereen wil een ritje maken op de S1. De vier uitlaten, enorme wielen en luchtinlaten aan de voorkant in zo'n compact model werken erg goed. Het probleem is dat rijden in de stad en het bevredigen van vrienden en vrienden hoge kosten met zich meebrengen: ongeveer 11 l/100 km. Oefa…
“Aangekomen in Sintra begon het curvefestival. Sla linksaf, sla rechtsaf en de Audi S1 heeft altijd een kalmte die een klassieke danser waardig is: onberispelijk.”
Bovendien kunt u het beste niet meer dan één passagier tegelijk meenemen. In de Audi S1 is de ruimte achter erg beperkt. De achterbank is stijf en hoog vanwege de noodzaak om het Quattro-systeem te huisvesten, en de ruimte die de voorstoelen innemen, helpt ook niet mee. De kofferbak is ook kleiner op de S1. Omdat de batterij niet in de motorkluis paste, moesten ingenieurs deze in de kofferbak plaatsen om plaats te bieden aan de 2.0 TFSI-motor.
“(…) dankzij het Quattro-systeem kunnen we wat meer improviseren: te laat remmen, de auto naar de binnenkant van de bocht richten en het gaspedaal verpletteren alsof er geen morgen is”
Na een dag heen en weer in Lissabon ben ik er eindelijk in geslaagd om van het verkeer af te komen en enkele professionele verplichtingen die me dwongen om het stuur van de S1 te verwisselen voor het computertoetsenbord (degene waar ik nu schrijf). Het was tijd om de dynamische eigenschappen van de kleinzoon van de Audi Quattro op de proef te stellen.
Als de S1 tot nu toe een concentratie van gebreken was (verbruik, ruimte, enz.), Is het vanaf nu een bron van deugden geworden. Het was 6 uur 's ochtends en ik zat op de A5 te ontbijten. Bestemming? Sintra's berg. Vloer? Helemaal nat. Slaap? immens. Maar het zou overgaan...
Op weg naar Sintra merkte ik dat de Audi S1 mijn brein had geherprogrammeerd zonder dat ik het merkte. Rijden met meer dan 100 km/u op de A5 terwijl het flink regent, in een normale auto zou dat onbelangrijk zijn. In de Audi S1 gebeurt er niets. Ik was het, het Bose-geluidssysteem, een boterham in de hand en een opmerkelijk gevoel van stabiliteit. Ik dacht "het is beter om te vertragen". Het was handig om te weten dat als je met 90 km/u rijdt, je 'slechts' 9,1 l/100 km kunt verbruiken.
Eenmaal in Sintra begon het curvefestival. Sla linksaf, sla rechtsaf en de Audi S1 heeft altijd een kalmte die een klassieke danser waardig is: zonder smet. Naarmate mijn zelfvertrouwen groeide, werden de rijhulpsystemen uitgeschakeld, totdat er geen meer over was. Tegen die tijd was ik blij dat ik de warmte van de lakens had ingeruild voor de koude rillingen op de weg.
Met de hulpmiddelen uitgeschakeld, maakte de klassieke ballethouding plaats voor een heavy metal-houding. De vooras stopte alleen met het markeren van de tijd en begon de aandacht te delen met de achterkant. Ik moet bekennen dat ik weinig gewend ben aan vierwielaandrijving en dat ik mijn benadering van bochten en mijn rijstijl moest veranderen.
“Zeker wat Audi met de Audi S1 heeft gedaan, is opmerkelijk. We moeten dit in perspectief plaatsen. We hebben het over een auto met een lengte van minder dan 4 meter die 250 km/u geeft”
Terwijl we in voorwielaandrijving proberen om zoveel mogelijk lineair momentum in de bocht te brengen, kunnen we in de Audi S1 dankzij het Quattro-systeem wat meer improviseren: te laat remmen, de auto de bocht in richten en het gaspedaal verpletteren alsof er geen morgen is. De Audi S1 gaat de bochten zo snel uit als de 235 pk toelaat (en laat veel toe…) en het Quattro-systeem zorgt voor het naar de grond brengen van het vermogen. Gemakkelijk.
Merk op dat het systeem prioriteit geeft aan de vooras, en dat de krachtoverbrenging naar de achterwielen sneller en krachtiger zou kunnen (moeten...). Toch is de S1 een miniraket met wielen. Een interessante rijschool waar iedereen zijn eerste trucjes kan proberen. Ondanks de korte wielbasis zijn er geen plotselinge sensaties. S1 gedraagt zich als een blokkade en laat de meest nietsvermoedende het bij het verkeerde eind zonder een dure rekening te betalen. Lees je in, ga van de weg af, knuffel teder een boom of maak een pion.
Het is niet de meest opwindende sport ooit, want misschien maakt het het leven te gemakkelijk, maar het is erg leuk om te rijden. Ik vermoed dat zelfs op een ijsbaan de S1 van 0-100 km/u zou kunnen accelereren in de door het merk geadverteerde 5,9 seconden. Wat de maximale snelheid betreft, deze staat op een interessante 250 km/u.
gebreken? Zoals ik al zei mist de S1 het comfort van de achterbank, de ruimte in de kofferbak, het verbruik en vooral omdat de eigendomsregistratie niet op mijn naam staat. deugden? Enorm. Het wordt een klassieker!
Ik betwijfel of Audi ooit een auto van deze aard zal lanceren: klein chassis, grote motor en vierwielaandrijving. Alleen jammer van de prijs, die zou gelijk moeten zijn aan de prijs per vierkante meter van een appartement in New York met uitzicht op Central Park. In de geteste unit loopt de prijs op tot € 50.000 (in de technische fiche staat een link met de detailprijs).
Het is waar! Ik vergat bijna iets te vermelden dat ik heel belangrijk vind. De "tikken en bonzen" die de S1 uitstraalt wanneer we de auto uitzetten, komen van het metaal in de uitlaatleiding om af te koelen. Ze zijn zo hoorbaar dat iedereen binnen een straal van 5 meter kan horen en zich kan voorstellen wat we aan het doen waren. En dat liet me met een brede, toegewijde glimlach op mijn gezicht. Misschien zijn het deze kleine details die het verschil maken.
Wat Audi met de Audi S1 heeft gedaan, is zeker opmerkelijk. We moeten dit in perspectief plaatsen. We hebben het over een auto met een lengte van minder dan 4 meter die 250 km/u haalt en krachtiger is dan veel van de 'heilige monsters' waaraan we eer bewijzen: Audi Quattro; Lancia Delta HF Turbo Integraal; en kan zo doorgaan...
Het wordt tijd dat we stoppen met zo pessimistisch te zijn over de toekomst van de auto-industrie - voor mij, zie hier. Merken hebben zich tot het uiterste ingespannen om ons te laten zien hoe fout we zijn. Met elke voorbijgaande generatie schrijven veel modellen hun naam in de geschiedenis. De Audi S1 is er daar één van.
Fotografie: Gonçalo Maccario
MOTOR
4 cilinders
CILINDRAGE
1999 cc
STREAMING
Handmatig 6 versnellingen
TRACTIE
Vooruit
GEWICHT
1340kg.
STROOM
231 pk / 5000 tpm
BINAIRE
375 NM / 1500 tpm
0-100 KM/U
5,9 seconden
SNELHEID MAXIMUM
250 km/u
VERBRUIK (aangekondigd)
7,3 l/100 km
PRIJS
vanaf € 39.540 (prijsdetails voor het geteste apparaat hier)
