Het is niet de eerste keer dat we een zeldzame BMW tegenkomen die in Zuid-Afrika is gemaakt — weet je nog de 333i, het Zuid-Afrikaanse alternatief voor de M3 E30, die daar niet werd verkocht? Nu ontdekten we daar dat er ook een heuse homologatiespecial was, de BMW 530 MLE.
Het is de eerste keer dat we horen van een op de 5 Serie gebaseerde homologatiespecial — weet je dat er nog meer zijn? Zelfs de BMW M5, het toppunt van de 5 Serie, is nooit geboren om te concurreren, in tegenstelling tot de eerste M3.
De BMW 530 MLE dateert van vóór de eerste M5 (E28), geboren in 1985; en het dateert zelfs van vóór de eerste M535i, waarvan de eerste versie verscheen in de E12-generatie, de eerste generatie van de 5-serie - de 530 MLE is de "grootvader" van alle high-performance 5-series.
Zondag winnen...
… verkopen op maandag is de oude stelregel voor elke autofabrikant om deel te nemen aan de wereld van concurrentie. BMW is niet anders. En in die zin besloot het midden jaren zeventig om deel te nemen aan het Modified Production Series-kampioenschap in Zuid-Afrika.
Abonneer op onze nieuwsbrief
Met de onschatbare medewerking van Jochen Neerpasch, Duitse coureur en directeur van de toen nieuw opgerichte BMW M GmbH, duurde het niet lang voordat twee BMW 5 Serie (E12) klaar waren om te concurreren.
Om dit te kunnen doen, eisten de voorschriften echter dat er ten minste 100 wegeenheden werden geproduceerd voor homologatiedoeleinden, waardoor in 1976 de BMW 530 MLE of Motorsport Limited Edition werd gecreëerd.
530 MLE, wat het speciaal maakt
Zoals elke zichzelf respecterende homologatiespecial, verschilde de 530 MLE ook op cruciale punten van de rest van de 5-serie, voor superieure circuitprestaties.
Aan de buitenkant wordt de herziene aerodynamica benadrukt, zichtbaar in de substantiële nieuwe voorbumper, dichter bij de grond, en in de achterspoiler, beide in glasvezel. Het schilderij, met de driekleurige strepen, typisch voor M, was standaard. De wielen, uniek voor de 530 MLE, kwamen van Mahle.
Sommige rapporten zeggen dat de carrosserie van de 530 MLE lichter staal gebruikte. Bevestigd zijn andere oplossingen om het lichter te maken: er werden handmatig gaten geboord in sommige panelen, evenals de scharnieren van de bagageruimte en het koppelingspedaal. Ook in de zijruiten werd dunner glas gebruikt.
De batterij werd naar de kofferbak verplaatst (om de gewichtsverdeling te verbeteren) en de achterbank was gemaakt van schuim. Het interieur onderscheidde zich ook door het unieke sportstuur, de houten handgreep en de Scheel baquet-stijl stoelen. Handmatige ramen en het ontbreken van airconditioning maakten de set compleet.
Mechanisch gezien kreeg de in-line zescilinder met een inhoud van 3,0 l de aandacht van M - geen herprogrammering, dit is tenslotte de pre-elektronica van de jaren 70. De zescilinder-in-lijn kreeg een agressievere nokkenas met profiel, Zenith-carburateurs en een nieuw, vergroot luchtfilter. Het won ook een oliekoeler en een wedstrijdvliegwiel.
Dit alles resulteerde in 200 pk en 277 Nm (177 pk in de reguliere 530), 9,3s in de 0 tot 100 km/u en 208 km/u topsnelheid - de competitieversie debiteerde zo'n 275 pk.
Succes op en naast de circuits
De BMW 530 MLE bleek dominant op de circuits. Met Eddie Keizan en Alain Lavoipierre aan het roer in 1976, behaalden ze 15 overwinningen in 15 opeenvolgende races, drie opeenvolgende kampioenschappen wonnen ze (ook) tegen die tijd dat de concurrentie eindelijk inhaalde.
Het succes op de circuits werd weerspiegeld in het commerciële succes van de homologatiespecial en ook in de perceptie van BMW als een sportmerk en een rivaal om bang voor te zijn op de circuits.
Ondanks dat het voor die tijd duur was, weerhield het de 110 in 1976 geproduceerde exemplaren (Type 1) er niet van om snel een eigenaar te vinden. In 1977 zouden nog eens 117 exemplaren (Type 2) worden geproduceerd, die ook zonder moeite konden worden “verscheept”.
#100
Dit belangrijke stuk geschiedenis van de BMW-sportberline was de reden waarom BMW Zuid-Afrika op zoek ging naar een overgebleven exemplaar van de zeldzame 530 MLE.
Na een paar jaar ontdekten ze dat de # 100-eenheid in 2018 een grondige restauratie nodig had - hij was eigendom van Peter Kaye-Eddie, voormalig coureur en een van de managers van het 530 MLE-competitieteam.
Het is precies deze eenheid die dit artikel illustreert.
