Diep verbonden met het begin van de geschiedenis van het Italiaanse merk, de Ferrari 166 MM het is ook nauw verbonden met de aanwezigheid van het merk transalpina in ons land. Dit was tenslotte de eerste Ferrari die ons land binnenkwam.
Maar laten we beginnen met u kennis te laten maken met 166 MM. Een "mix" tussen wedstrijdauto en straatauto, dit is niet alleen een van de eerste modellen van het Italiaanse merk, maar ook een van de zeldzaamste, door de transalpine merkspecialist David Seielstad beschreven als "de eerste mooie Ferrari en een fundamenteel model voor het succes van het merk”.
De carrosserie kwam van de Carrozzeria Touring Superleggera en onder de motorkap ligt een V12-blok met een inhoud van slechts 2,0 l (166 cm3 per cilinder, de waarde waaraan het zijn naam ontleent) dat 140 pk vermogen levert. Gekoppeld aan een handgeschakelde vijfversnellingsbak kon het model hierdoor 220 km/u bereiken.
DK Engineering heeft onlangs een exemplaar te koop aangeboden van de zeldzame 166 MM (referentie naar de eerste overwinning op de Mille Miglia in 1948) die nog specialer wordt omdat hij precies de eerste Ferrari is die ons land binnenkomt.
Een “leven” veranderende eigenaren en… “identiteit”
Met chassisnummer 0056 M werd deze Ferrari 166 MM geïmporteerd door João A. Gaspar, de agent van het Italiaanse merk in ons land, die in de zomer van 1950 in Porto verkocht werd aan José Barbot. Geregistreerd met het registratienummer PN-12-81 en oorspronkelijk blauw geverfd, begon deze 166 MM zo aan een leven vol concurrentie en... van eigenaar wisselen.
Kort na de aankoop verkocht José Barbot hem aan José Marinho Jr. die in april 1951 deze Ferrari 166 MM uiteindelijk zou verkopen aan Guilherme Guimarães.
In 1955 veranderde het weer van eigenaar in José Ferreira da Silva en de volgende twee jaar werd het in Lissabon gehouden met nog een 166 MM Touring Barchetta (met chassisnummer 0040 M) en een 225 S Vignale Spider (met chassis 0200 ED), een auto wiens verhaal zou "verbinden" met de kopie waar we het vandaag over hebben.
Het was in deze tijd dat ook deze Ferrari 166 MM zijn eerste "identiteitscrisis" doormaakte. Om onbekende redenen hebben de twee 166 MM registraties met elkaar uitgewisseld. Met andere woorden, de PN-12-81 werd NO-13-56 en werd met deze registratie in 1957 verkocht aan Automóvel e Touring Clube de Angola (ATCA) samen met de 225 S Vignale Spider.
In 1960 veranderde het weer van eigenaar en werd het eigendom van António Lopes Rodrigues die het in Mozambique registreerde met het registratienummer MLM-14-66. Daarvoor verruilde hij zijn originele motor voor de 225 S Vignale Spider (het chassisnummer 0200 ED), de motor die hem vandaag nog steeds uitrust. Dat wil zeggen, een V12 met een inhoud van 2,7 l en een vermogen van 210 pk.
Twee jaar later besloten de Portugezen de Ferrari van de hand te doen en verkochten ze aan Hugh Gearing, die hem naar Johannesburg, Zuid-Afrika bracht. Uiteindelijk kwam het kleine Italiaanse model in 1973 in handen van de huidige eigenaar en kreeg het een welverdiende restauratie. en een beter beschermd "leven".
Een "leven" van competitie
De 166 MM is geboren om te concurreren - hoewel hij ook op de openbare weg kan worden gebruikt, zoals destijds gebruikelijk was - dus het is niet verwonderlijk dat deze 166 MM in zijn eerste levensjaren regelmatig aanwezig was bij sportevenementen .
Zijn debuut in competitie vond plaats in 1951, in de eerste Grand Prix van Portugal in zijn “thuisstad”, Porto. Met Guilherme Guimarães aan het stuur (die zich aanmeldde onder het pseudoniem "G. Searamiug", iets wat destijds heel gebruikelijk was), zou de 166 MM niet ver komen en de race opgeven na slechts vier ronden te hebben gespeeld.
Sportief succes zou later komen, maar daarvoor zou hij op 15 juli 1951 per ongeluk nog een terugtrekking in Vila Real hebben. Slechts een dag later en met Piero Carini aan het stuur, zou de Ferrari 166 MM uiteindelijk de tweede plaats veroveren op het Night Festival in het Lima Porto-stadion.
Om zijn concurrentievermogen te verbeteren, ging de Ferrari 166 MM in 1952 naar Maranello, waar hij enkele verbeteringen kreeg en sindsdien goede resultaten en overwinningen heeft behaald in het algemeen en in de categorieën waarin hij meedeed.
Na vele jaren hier rond te hebben gelopen, werd hij in 1957 naar Angola gebracht, waar de ATCA het 'beschikbaar begon te stellen' aan door de club gekozen coureurs. In 1959 maakte hij zijn debuut in wedstrijden in het buitenland (Angola was toen een Portugese kolonie), met de Ferrari 166 MM die racete in de III Grand Prix van Leopoldville, in Belgisch Congo.
De laatste "serieuze" race zou in 1961 worden betwist, met António Lopes Rodrigues die hem inschreef in de Formula Libre and Sports Car-race op het Lourenço Marques International Circuit, waarin deze Ferrari een zes-zes-motor zal hebben gebruikt. een... BMW 327!
Sindsdien, en door de handen van de huidige eigenaar, de eerste Ferrari in Portugal, is het iets "verborgen" gebleven en verscheen het sporadisch op Mille Miglia (in 1996, 2004, 2007, 2010, 2011 en 2017) op Goodwood Revival (in 2011 en 2015) en keerde in 2018 terug naar Portugal voor het Concours d'Elegance ACP in Estoril.
Op 71-jarige leeftijd zoekt deze Ferrari 166 MM nu een nieuwe eigenaar. Zal hij terugkeren naar het land waar hij begon te rollen of zal hij doorgaan als "emigrant"? Hoogstwaarschijnlijk zal hij in het buitenland blijven, maar de waarheid is dat we niets ergs vonden dat “thuis” kwam.