De Mercedes-Benz W125 Rekordwagen is een van de vele voorbeelden die in het Mercedes-Benz Museum in Stuttgart te vinden zijn.500 m2.
Maar om de Mercedes-Benz W125 in detail te leren kennen zullen we meer dan 80 jaar terug moeten gaan.
In de tijd dat we nu zijn, was de fascinatie voor machines en snelheid waanzinnig, gepassioneerd. De grenzen die mens en machine bereikten, lieten miljoenen ogen over de hele wereld stralen. De technologie evolueerde in hoog tempo, in dit geval waren het vorderingen die mogelijk werden gemaakt door de hegemonische pretenties van een dictator.
Rudolf Caracciola - de "meester van de regen"
De nog jonge Mercedes-Benz zag racen als een manier om zichzelf te promoten. Caracciola wist van de interesse van het stermerk om mee te doen aan Grand Prix-races, maar Mercedes-Benz had ervoor gekozen om niet mee te doen aan de Duitse GP, die in 1926 zou debuteren en wachtte op de races in Spanje, die later dat jaar zouden plaatsvinden. Volgens de verantwoordelijken voor het merk bracht de race in Spanje veel meer op, in een tijd dat men op export wilde inzetten.
Caracciola verliet vroegtijdig zijn baan en ging naar Stuttgart om een auto te vragen om in de Duitse GP te racen. Mercedes accepteerde onder één voorwaarde: hij en een andere geïnteresseerde coureur (Adolf Rosenberger) zouden als onafhankelijke coureurs aan de wedstrijd deelnemen.
Op de ochtend van 11 juli startten de motoren bij het startsignaal voor de Duitse GP, er stonden 230 duizend mensen te kijken, het was nu of nooit voor Caracciola, het was tijd om de sprong naar het sterrendom te wagen. De motor van zijn Mercedes besloot in staking te gaan en terwijl iedereen zonder gordels door de bochten van het AVUS-circuit vloog (Automobil-Verkehrs- und Übungsstraße – een openbare weg in het zuidwesten van Berlijn) Rudolf werd gestopt . Zijn monteur en bijrijder, Eugen Salzer, sprong in een gevecht tegen de tijd uit de auto en duwde hem totdat deze tekenen van leven vertoonde - het was bijna 1 minuut op de klok toen de Mercedes besloot te starten en tegelijkertijd het viel een stevige onweersbui op AVUS.
Hevige regen dreef veel rijders uit de race, maar Rudolf ging zonder angst vooruit en passeerde ze één voor één, beklom de grid, met een gemiddelde snelheid van 135 km/u, wat destijds als ongelooflijk snel werd beschouwd.
Rosenberger zou uiteindelijk verdwalen, gehuld in mist en zware regen. Overleefde, maar kwam drie mensen tegen die uiteindelijk stierven. Rudolf Caracciola had geen idee waar hij was en de overwinning verraste hem - hij werd door de pers omschreven als "Regenmeister", de "Master of the Rain".
Rudolf Caracciola besloot op 14-jarige leeftijd dat hij chauffeur wilde worden en automobilist zijn alleen beschikbaar was voor de hogere klassen, Rudolf zag geen obstakels op zijn weg. Hij behaalde de licentie vóór de wettelijke leeftijd van 18 jaar - zijn plan was om werktuigbouwkundig ingenieur te worden, maar de overwinningen volgden elkaar op de baan op en Caracciola vestigde zich als een veelbelovende coureur. In 1923 werd hij door Daimler ingehuurd als verkoper en naast die baan had hij er nog een: hij racete op de circuits achter het stuur van een Mercedes als officiële coureur en won in zijn debuutjaar 11 races.
in 1930 de weg werd geopend voor jazz en blues, op het grote scherm ging Disney in première met Sneeuwwitje en de zeven dwergen. Het was enerzijds het swingtijdperk, anderzijds de opkomst van het nazisme met Hitler aan het hoofd van het lot van het machtige Duitsland. In de tweede helft van 1930 waren twee teams uit de Grand Prix (die later, in de naoorlogse periode, na de geboorte van de FIA zouden uitgroeien tot de Formule 1) zich aan het gladiaten op de openbare wegen en wegen - het doel was om wees de snelste, win.
Abonneer op onze nieuwsbrief
Vóór de Nürburgring werden races in hetzelfde gebied verreden, maar op openbare bergwegen, zonder veiligheidsgordels en met snelheden van bijna 300 km/u. De overwinningen werden verdeeld over twee kolossen: Auto Union en Mercedes-Benz.
Meer dan twee reuzen in de strijd, twee mannen die de tijd moeten behouden
Twee namen weergalmden in de autosportwereld in de jaren dertig: Bernd Rosemeyer en Rudolf Caracciola , de teampiloot van Manfred von Brauchitsch. Bernd liep voor Auto Union en Rudolf voor Mercedes, ze deelden podium na podium, ze waren niet te stoppen. Vaderlandse broeders, vijanden op het asfalt, waren Grand Prix-coureurs en hun 'nutshell'-auto's met brute motoren. Op de sporen was de uitdaging tussen de een en de ander, buiten hen waren ze de proefkonijnen van een regime dat erop gericht was alle fronten te beheersen, koste wat kost.
Bernd Rosemeyer - beschermeling van Henrich Himmler, leider van de SS
Bernd Rosemeyer bestuurde onder meer een Auto Union Type C, een auto gebouwd in de oorlog van de kilo's, met een krachtige 6,0-liter V16, 'fiets'-banden en remmen die meer vertrouwen hadden dan remkracht. Vanaf 1938, met de beperkingen op het motorvermogen, ingegeven door het hoge aantal ongevallen dat de gewichtsbeperking zonder cilinderinhoudsbeperking had veroorzaakt, had de Auto Union Type D, zijn opvolger, een meer "bescheiden" V12.
Na Bernds populariteit in de autosport en het huwelijk met de beroemde Duitse piloot Elly Beinhorn, waren de Rosemeyers het sensatiekoppel, twee iconen van de Duitse macht in auto's en luchtvaart. Himmler, die zo'n roem realiseerde, "nodigt" Bernd Rosemeyer uit om zich bij de SS aan te sluiten, een marketingcoup door de commandant, die op dat moment een paramilitaire troepenmacht opbouwde die meer dan een miljoen mannen zou bereiken. Alle Duitse piloten moesten ook lid zijn van het National Socialist Motor Corps, een paramilitaire troepenmacht van de nazi's, maar Bernd liep nooit in militaire kleding.
crisis duwt Mercedes weg
Caracciola verlaat Mercedes in 1931 nadat het merk als gevolg van de crisis het circuit verliet. Dat jaar was Rudolf Caracciola de eerste buitenlandse coureur die de beroemde langeafstandsrace Mille Miglia won, aan het stuur van een Mercedes-Benz SSKL met 300 pk vermogen. De Duitse coureur gaat racen voor Alfa Romeo.
In 1933 verliet ook Alfa Romeo het circuit en liet de bestuurder zonder contract achter. Caracciola besluit zijn eigen team te vormen en koopt samen met Louis Chiron, die was ontslagen bij Bugatti, twee Alfa Romeo 8C's, de eerste Scuderia C.C. (Caracciola-Chiron) auto's. Op het Circuit de Monaco gooide een remstoring de auto van Caracciola tegen de muur, en door het gewelddadige ongeval brak hij zijn been op zeven plaatsen, maar dat weerhield hem er niet van zijn weg te vervolgen.
"Silver Arrows", een zwaar verhaal in 1934
Mercedes en Auto Union — bestaande uit de vier ringen: Audi, DKW, Horch en Wanderer — voerden alle tijd- en snelheidsrecords aan, waarvan vele pas later werden verslagen door veel verder ontwikkelde auto's. Ze keerden terug naar de sporen in 1933, met de opkomst van het nazisme. Duitsland mocht in de autosport niet achterblijven, laat staan een Duitse coureur verliezen door vervroegd pensioen. Het werd tijd om te investeren.
Het was in een dag van duels tussen deze twee titanen dat geschiedenis werd geschreven. Op de circuits stonden de "Silver Arrows", de zilveren pijlen van de autosport. De bijnaam was toevallig, veroorzaakt door een noodzaak om het gewicht van wedstrijdauto's, waarvan de limiet was vastgesteld op 750 kg, te verminderen.
Het verhaal gaat dat op de dag van het wegen van de nieuwe W25 — de voorloper van de Mercedes-Benz W125 — op de weegschaal van de Nürburgring de wijzer 751 kg aangaf. Teamdirecteur Alfred Neubauer en piloot Manfred von Brauchitsch, besloten om de lak van de Mercedes te schrapen, om het gewicht tot het maximaal toegestane gewicht te beperken . De ongeverfde W25 won de race en op die dag werd de "zilveren pijl" geboren.
Buiten de baan waren andere auto's afgeleid van de concurrentie, de Rekordwagen, auto's die klaar zijn om records te breken.
1938 - Record was Hitlers doel
In 1938 eist de Duitse dictator de verplichting van Duitsland op om de snelste natie ter wereld te worden. De aandacht gaat uit naar Mercedes en Auto Union, de twee coureurs die in dienst staan van de nationale belangen. Het snelheidsrecord moest van een Duitser zijn en achter het stuur van een krachtige Duitse machine.
De ringen en het sterrenmerk gingen aan de slag, de “Rekordwagen” moest voorbereid zijn om het snelheidsrecord op de openbare weg te verbreken.
Het belangrijkste verschil tussen de Rekordwagen en hun racebroers was de grootte van de motor. Zonder de gewichtsbeperkingen van de concurrentie, de Mercedes-Benz W125 Rekordwagen kon al een krachtige 5,5 liter V12 onder de motorkap hebben en maar liefst 725 pk vermogen. De aerodynamische structuur had maar één doel: snelheid. De Auto Union had een krachtige V16 met 513 pk vermogen. Mercedes-Benz stal zijn snelheidsrecord op een koude ochtend van 28 januari 1938.
De dag die duurt: 28 januari 1938
Op een ijzige winterochtend verhuisden de twee bouwers naar de Autobahn. Die ochtend waren de weersomstandigheden perfect voor een recorddag en reden de auto's de Autobahn A5 tussen Frankfurt en Darmstadt op. Het was een tijd om nooit te vergeten - de "meester van de regen" en de "zilveren komeet" probeerden geschiedenis te schrijven.
De Mercedes-Benz W125 Rekordwagen en zijn speciale radiator - een water- en ijstank van 500 liter - gingen de weg op. Rudolf Caracciola was niet in de regen, maar hij voelde zich een God, het was zijn dag. Snel reisde het nieuws door de paddock en vroeg in de ochtend, het Mercedes-team vierde alvast het behaalde record: 432,7 km/u. Het Auto Union-team wist wat ze moesten doen en Bernd Rosemeyer wilde het land niet teleurstellen.
Tegen alle aanwijzingen in ging Bernd Rosemeyer als een pijl op weg naar het rechte stuk van één kilometer. Het zou het record van Rudolf breken, ook al was het het laatste wat hij in zijn leven probeerde te doen... langs de snelweg maten technici de tijd en de afgelegde afstand - rapporten zeggen dat de Auto Union Type C "vloog" op weg om het merkteken van de Rudolf te verslaan .
Het weerbericht was duidelijk: vanaf 11.00 uur zijwind, maar de indicaties om niet te rijden waren onvoldoende en om 11.47 uur ging de Auto Union er met meer dan 400 km/u vandoor. Volgens rapporten ging de V16 van Auto Union meer dan 70 meter in een onstuitbare run, sloeg tweemaal om en vloog vervolgens ongeveer 150 meter over de Autobahn. Bernd Rosemeyer werd dood aangetroffen op de stoeprand, zonder een enkele kras.
Na die dag heeft geen van de twee merken ooit geprobeerd het record van Caracciola aan het stuur van de Mercedes te verbeteren.
Vandaag, 28 januari 2018 (NDR: ten tijde van publicatie van dit artikel), vieren we 80 jaar van een record dat pas in 2017 werd gebroken (ja, 79 jaar later) maar ook het overlijden van een geweldige piloot, waaraan wij betalen de verschuldigde hulde.
De Mercedes-Benz W125 Rekordwagen is te zien in het Mercedes-Benz Museum in Stuttgart, waar we al een ander model kunnen zien dat een ander soort record belooft: de Mercedes-AMG One.
Opmerking: de eerste versie van dit artikel is op 28 januari 2013 gepubliceerd in Razão Automóvel.
Officiële website van het Mercedes-Benz Museum