Guilherme Costa schreef enkele jaren geleden een gelijknamige kroniek over de Citroën C6. Zoals de titel al aangaf, ging het over het alternatieve en niet-consensuele ontwerp van de C6, en hoe het aanvankelijke gevoel van vreemdheid in de loop der jaren plaats maakte voor een veel positievere waardering van zijn kant. Ik haal het thema op om over de . te praten BMW 5 Serie E60 (2003-2010), maar niet alleen.
Bovenal wil ik het mogelijke parallellisme onderzoeken tussen de tumultueuze en zwaar bekritiseerde periode van BMW-design in die tijd (en gedeeltelijk vandaag) met die van vandaag, even controversieel, zelfs bij de meest trouwe fans van het merk. nier.
Als we teruggaan naar 2003, toen de BMW 5 Serie E60 aan de wereld werd onthuld, lag het design van het Beierse merk al op ieders lippen en niet altijd om de beste redenen.
Chris Bangle, destijds directeur van design voor de BMW Group, had jaren eerder een enorme revolutie in het ontwerp van de modellen van het merk teweeggebracht, deels en merkwaardig gemotiveerd door kritiek dat BMW's allemaal hetzelfde waren en saai om naar te kijken, alleen de grootte onder hen veranderen - we zijn blijkbaar nooit tevreden met iets...
Abonneer op onze nieuwsbrief
De schok kwam in 2001, met de onthulling van de E65 7-serie en zijn beruchte Bangle-kont ("Bangle's Tail") - in feite is de E65-derrière van Adrian van Hooydonk, de huidige designdirecteur van de BMW Group. Het was een radicale breuk met het verleden, waarbij de mix van elegantie/dynamiek en wat vormklassisme van de voorganger (E38) werd veranderd in een nieuwe vormentaal, expressiever, hoewel zonder gratie.
Het werd al snel door de media omschreven als vlammende oppervlakken of vlammende oppervlakken vanwege zijn expressiviteit, die zijn puurste interpretatie zou vinden in de eerste Z4, die een jaar later werd uitgebracht - dit waren de twee visuele uitersten van de nieuwe taal die door Bangle werd bepaald.
De (auto)wereld en BMW-fans waren in rep en roer… deze “waanzin” kon zeker niet doorgaan en er waren veel stemmen die opriepen tot het aftreden van Chris Bangle. Het derde bedrijf, de Series 5 E60, kon de protesten niet de kop indrukken.
De BMW 5 Serie E60 zag (gelukkig) af van de Bangle butt en was beter geproportioneerd, had strakkere oppervlakken, dynamischer ogende lijnen en zelfs eleganter dan de 7 Serie E65. Maar de snit voor de E39, de voorganger, kon niet groter zijn - het is de moeite waard om te onthouden dat toen de E39 in 1995 werd gelanceerd, hij door velen werd beschouwd als een van BMW's meest "zoutvrije" ontwerpen, maar vandaag is het op grote schaal gewaardeerd om zijn discretie en elegantie.
In tegenstelling tot Guilherme's mening over de Citroën C6, die in de loop van de tijd veranderde, is de mijne nooit veranderd over de E60 Series 5... Ik beschouw het nog steeds als een van de beste voorbeelden van het Bangle-tijdperk, samen met de Z4. Ik ben zelfs van mening dat BMW had moeten aandringen op een tweede generatie modellen met deze taal, om het te verfijnen (vooral om het te injecteren met een dosis elegantie, die het zo miste) in plaats van het op te geven - zie maar de opvolger van de Series 5 E60, de discrete en "ongevaarlijke" F10.
De Series 5 E60 heeft goed gerijpt, zoals een goede wijn. Het is alsof hij, net als de C6 (een tijdgenoot van de E60), vóór zijn tijd is uitgebracht, waarbij de helft van de wereld bijna anderhalf decennium aan blootstelling aan het model nodig heeft om een goede waardering te krijgen. Tegenwoordig lijken er meer positieve en waarderende meningen te bestaan over de E60 dan andersom.
Vandaag de dag blijft BMW design een hot topic…
Van de Series 1 F40 tot de restyling van de Series 7 G11/G12, via de X7 (G05) en, meer recentelijk, de nieuwe Series 4 (G22, G23, G26) en iX (I20), de meningen waren meer verhit dan minder. Het meest verantwoordelijk voor de "populaire dwaasheid"? De dubbele nier, het ultieme element van de BMW-identiteit, lijkt van model tot model te blijven groeien en domineert hun gezichten overweldigend.
Verder hebben we de verdunning gezien van bepaalde visuele elementen die we traditioneel associëren met merkidentiteit, waarbij ik Hoffmeister Knick benadruk (van het origineel in het Duits) - de snede of afknotting van de hoek van het glazen gebied op de C- of D-stijl - waarvan alleen in de nieuwste modellen sporen lijken over te blijven.
Zoals twee decennia geleden het geval was, probeert BMW's ontwerpafdeling, nu geleid door Adrian van Hooydonk (BMW Group) en Domagoj Dukec (BMW-merk), het design van het merk naar de toekomst te duwen. Zoals twee decennia geleden gebeurde, is verandering het doelwit geweest van enorme weerstand en controverse, waarbij negatieve meningen ruimschoots opwegen tegen positieve.
Kunnen we over twintig jaar terugkijken en het design van een 4-serie Coupé of een iX, zoals de 5-serie E60, positief waarderen? Of zijn er fundamentele en conceptuele verschillen tussen wat Chris Bangle twee decennia geleden deed en wat Adrian van Hooydonk nu doet?
