Weinig machines zijn zo diepgeworteld en temperamentvol als auto's uit het begin van de eeuw. XX. DE Fiat Mephistofeles is geen uitzondering: een ongelooflijke machine vanuit elk gezichtspunt. Krachtig, radicaal en moeilijk te beheersen, kreeg hij de bijnaam Mephistopheles door journalisten van die tijd, in een toespeling op een demonische figuur uit de Middeleeuwen - een tijdperk van mythen en demonische wezens.
Verbruik was twee liter per km, oftewel: 200 l per 100 km
Zo keek je naar Mefistofeles, als een object vol boosaardigheid dat elk moment het leven kan eisen van de minst gewaarschuwde.
Tegen die tijd was het al gebruikelijk om races te organiseren - er wordt gezegd dat de autocompetitie werd geboren op de dag dat de tweede auto werd geproduceerd - en veel merken maakten van deze gelegenheden gebruik om kracht te meten. Gewonnen in de competitie? Toen won ik in de verkoop. De oude stelregel "win op zondag, verkoop op maandag" (win op zondag, verkoop op maandag).
Fiat was geen uitzondering en kwam met een machine uitgerust met een indrukwekkende motor. Er was 18 000 cm3 capaciteit, in een motor genaamd de Fiat SB4 . Een motor die tot stand kwam dankzij de samensmelting van twee motoren met een inhoud van 9,0 l.
In 1922 neemt de Fiat SB4 deel aan de mythische 500-mijlsrace op Brooklands door toedoen van piloot John Duff. Helaas en voor algemeen plezier had Duff de pech om een explosie te ondergaan van een van de blokken, waardoor de motorkap en andere componenten ermee werden losgemaakt. Duff, gefrustreerd, besloot Fiat te verlaten en zich bij Bentley aan te sluiten in de campagne voor overwinningen op Le Mans.
Turijn demon is herboren
Het is op dit punt dat alles verandert voor de Fiat SB4 en zoals de geschiedenis de zwakkeren niet vertelt, zie, een visionaire persoonlijkheid genaamd Ernest Eldridge is geïnteresseerd in het potentieel van de Fiat SB4.
Ernest Eldridge (de held van dit verhaal...) werd geboren in een rijke familie die in Londen woonde en verliet al snel de school om zich aan te sluiten bij het westelijk front in de Eerste Wereldoorlog, met de wens om ambulancechauffeur te worden. Na de oorlog markeert 1921 zijn terugkeer naar de autosport. Het is in 1922, na het incident met John Duff, dat Ernest tot de conclusie kwam dat de 18 liter motor "zwak" was voor wat hij in gedachten had.
Abonneer op onze nieuwsbrief
Geconfronteerd met deze conclusie vond Ernest een manier om een Fiat-motor te bemachtigen die in de luchtvaart wordt gebruikt: het blok Fiat A-12 . Een watergekoelde zescilinder SOHC (Single Over Head Cam) met een bescheiden vermogen van 260 pk voor de niet minder indrukwekkende Inhoud 21,7 l — ja, 21 700 cm3.
Ernest had moeite om deze motor te veranderen en werd gedwongen om de lengte van de SB4 te vergroten om zo'n mechanisch gedrocht op te vangen, met behulp van een chassis van een Londense touringcar. Ja dat klopt... een bus.
Toen het onderliggende probleem was opgelost, herbouwde Ernest de carrosserie van de SB4 op een meer aerodynamische manier. Het hart van de SB4 is niet vergeten en Ernest heeft hem voorzien van een nieuwe kop met 24 kleppen en 24 pluggen!!! Ja, ze lezen 24 bougies correct af om de zes cilinders te helpen duivels alle benzine te verbruiken die door de twee carburateurs zou kunnen worden ingeslikt. Het verbruik was 2 l/km, oftewel: 200 l per 100 km. Deze veranderingen zorgden voor een toename van het vermogen tot 320 pk bij... 1800 tpm!
Maar laat je niet alleen misleiden door de technische specificaties, het Turijnse duivelshart was een waar zwaargewicht. De krukas woog 100 kg en het dubbelmassavliegwiel 80 kg. Samen hebben ze bijgedragen aan een episch binair bestand dat in staat is om een bijbels schot te leveren op mid-range regimes. Dit alles in een verpakking van vijf meter en bijna twee ton in gewicht! Toen werd de Turijnse duivel geboren: de Fiat Mephistopheles.
In 1923 stuurt Ernest de Fiat Mephistopheles op de baan en al snel dat jaar vestigt hij een record: de snelste ½ mijl in Brooklands.
Na verschillende sportieve successen met de Mephistopheles, streeft Ernest met zijn kruisboog naar het verbreken van het snelheidsrecord over land op 6 juli 1924. Het evenement vond plaats op een openbare weg in Arpajon, 31 km van Parijs. Ernest was niet de enige en vertrouwde op de rivaliteit van René Thomas aan het stuur van een Delage La Torpille V12.
Het ging niet goed met Ernest, want hij slaagde er niet in om René te verslaan en zag de organisatie het protest van het Franse team accepteren dat Fiat geen achteruitversnelling had.
Geslagen maar niet overtuigd, keert Ernest op de 12e van dezelfde maand terug naar Arpajon, vastbesloten om het record te breken. Geholpen door zijn copiloot en monteur John Ames, wekt Ernest de mechanische demon Mephistopheles in een geluidseffect dat de Apocalyps waardig is en sprintte naar het snelheidsrecord met een achterste glijbaan, terwijl hij stoïcijns de commando's van de kruisboog omhoog hield te midden van rookwolken, olie en benzine verdampt. Ondertussen pompte zijn copiloot benzine in de motor, opende de zuurstofcilinder om het vermogen te vergroten en regelde de handmatige voortbeweging van de verdeler. Andere tijden…
Ernest vestigde het record op een rondrit met een ongelooflijke gemiddelde snelheid van 234,98 km/u en werd daarmee de snelste man ter wereld.
Het genie van Ernest in combinatie met de evocatie van de Turijnse demon in de vorm van de Fiat Mephistopheles schrijft ze voor altijd in de autogeschiedenis, waardoor Ernest onsterfelijk wordt. Wat betreft de duivel van Turijn, deze leeft nog steeds. Het is sinds 1969 eigendom van Fiat en is te zien in het museum van het merk. Soms treedt hij in het openbaar op en toont hij al zijn demonische kracht in het teer. Eens een duivel, voor altijd een duivel...
