Het gebeurde allemaal 60 jaar geleden, eind jaren vijftig, de twee bedrijven waren nog steeds bekend onder zeer verschillende namen - Daimler AG heette toen Daimler-Benz, terwijl Audi nog steeds geïntegreerd was in Auto Union.
Na vier verkennende bijeenkomsten was het op 1 april - nee, dat is geen leugen ... - 1958 dat zowel de topmerken als hun collega's in Ingolstadt een akkoord bereikten om de deal te voltooien. Dat zou gebeuren als de bouwer uit Stuttgart bijna 88% van de aandelen in Auto Union zou verwerven.
De (bepalende) rol van de nazi-industrieel
Aan het hoofd van het overnameproces stond Friedrich Flick, een Duitse industrieel die na het einde van de Tweede Wereldoorlog in Neurenberg werd berecht voor samenwerking met het naziregime, nadat hij zelfs zeven jaar in de gevangenis had gezeten. En dat, toen ongeveer 40% van beide bedrijven in handen, speelde uiteindelijk een overheersende rol in de fusie. De zakenman verdedigde dat de fusie synergieën zou creëren en de kosten zou verlagen op gebieden zoals ontwikkeling en productie - gisteren even waar als vandaag...
Slechts twee weken later, op 14 april 1958, vond de eerste vergadering plaats van de uitgebreide Raad van Bestuur, verantwoordelijk voor het management van zowel Daimler-Benz als Auto Union. Waarin onder meer de technische richting werd bepaald die elk bedrijf moest inslaan.
Iets meer dan een jaar voltooid, op 21 december 1959, besloot dezelfde Raad van Bestuur om de resterende aandelen van het merk Ingolstadt te verwerven. Zo werd hij de enige en totale eigenaar van de fabrikant die in 1932 werd geboren uit de vereniging van de merken Audi, DKW, Horch en Wanderer.
VOLG ONS OP YOUTUBE Abonneer je op ons kanaal
De intrede in het toneel van Ludwig Kraus
Toen de overname rond was, besloot Daimler-Benz Ludwig Kraus, verantwoordelijk voor het ontwerp op de pre-ontwikkelingsafdeling van de constructeur uit Stuttgart, samen met nog een paar technici naar Auto Union te sturen. Doel: de ontwikkelingsprocessen in de fabriek in Ingolstadt versnellen en tegelijkertijd bijdragen aan het faciliteren van de gezamenlijke ontwikkeling van nieuwe modellen, op het gebied van engineering.
Als resultaat van deze inspanning zouden Kraus en zijn team uiteindelijk aan de basis staan van de ontwikkeling van een nieuwe viercilindermotor (M 118), die in de Auto Union Audi Premiere, met interne code F103 . Het was het eerste personenvoertuig met viertaktmotor dat door Auto Union werd gelanceerd na het einde van de Tweede Wereldoorlog, evenals het eerste naoorlogse model dat onder de naam Audi op de markt werd gebracht.
De grondlegger van Audi's programma voor moderne voertuigen
Een fundamentele persoonlijkheid in wat vanaf 1965 het Audi-programma van nieuwe voertuigen zou worden, belast met de geleidelijke vervanging van de driecilinder DKW-modellen - hij was bovendien verantwoordelijk voor mythische modellen zoals de Audi 60/Super 90, de Audi 100 , de Audi 80 of de Audi 50 (de toekomstige Volkswagen Polo) —, Ludwig Kraus zou niet meer terugkeren naar Daimler-Benz.
Hij zou in het vierringenmerk blijven, als directeur van New Vehicle Development, ook na de overname door de Volkswagen-groep - een overname die op 1 januari 1965 plaatsvond.
Overname die zou plaatsvinden, omdat Daimler niet kon profiteren van Auto Union. En ondanks de enorme investering in een nieuwe fabriek in Ingolstadt en een 100% nieuw model, waardoor de ouderwetse DKW tweetaktmotoren definitief tot het verleden behoren.
Bovendien stond het al onder het bevel van het toenmalige Volkswagenwerk GmbH dat de fusie tussen Auto Union en NSU Motorenwerke in 1969 plaatsvond. Bevallen van Audi NSU Auto Union AG. Dat het in 1985, eindelijk, Audi AG zou worden.